Sto digate galama bez potreba, nema sili napoli za do kraj, ke osvoite titula sezonava..
Ти си ја научи лекцијата, на моиве не им иде во глава.
Ќутете, трајте, не ги предизвикувајте боговите. Едвај одиме, очајни падови во игра имаме, нема простор овде за оптимизам, само за надеж. Последниот дел од првенството е баш тој дел во кој треба да ги згазиш противниците, а ние едвај дишеме. Освен тоа што се уште водиме, и се уште постои надеж Наполи да не добијат кај Болоња и да одржиме некаква разлика, други ништо позитивно не се случува.
Ништо подобро не го отсликува ова што сакам да го доловам од натпреварот вчера: полн стадион. Традиционално многу навивачи на Интер кога играме со Парма. Атмосфера да ти е мерак да играш. Противник кој се брани и чека на контри, се што треба е да покриеш назад да не ти бегаат и да ги притискаш. Водство од 2-0, лагано, вториот гол не ни сакаше Турам да го даде, God did it што би рекол Саше. Џиро Д'Италиа пер те од трибини. Сончево време. Убавини.
Излегуваат второ полувреме како да ги бркале духови во соблекувална, бледи, никакви, доброволно се затвораат во 16 метри, Парма се претвора во Барса од најдобри денови, прашање на време е кога ќе паднат головите, и паѓаат. Транзиција нула, нападот отсечен, не се знае кој треба да повлече, Аслани не постои на терен, играме со играч помалку ама полошо од тоа е што играме со погрешен план и со погрешен менталитет. Измени, Туко, Муко, Залевски, Зеленски, пи*ке материне... чекаш да заврши да не ни дадат уште два.
Споредете го ова со лани кога после 2-0 им дававме уште по 2-3, не знаеја дали да се бранат од бековите или од брза транзиција или од ДиМарко и Барела да не им го стегнат од 20 метри.
Не е ова шампионска година и не е шампионски тим, ние да го освоиме ова годинава е поголем успех отколку комшиите кога освоија, тие барем играа над нивното ниво во моментот, а ние играме далеку под нашето. Единствена среќа што нема саглам екипа оваа година па некој мора да освои. Да освоиме некако и да заборавиме што побрзо на сезонава.
На крајот би рекол дека кога ќе се сумира се, најмногу не онади меркатото овие година-две, донесовме неупотребливи играчи. Арнаутович кој беше гледан како најлошо засилување сега делува и пристојно во однос на останативе. Ништо не видовме од Тареми, пољаците не се за Интер, Аслани е исто така Торино левел играч. Бисекот е добар за превара ќе фатиме некоја пара на него. Фратези исто разочарува. Она што го мислев вчера додека гледав како не ни оди напред е дека не треба којзнае колку за овој состав да избега 10-15 бода, тоа малку што треба е сериозен корпулентен напаѓач, некој што игра и со нога и со глава. Многу прилики пропаѓаат напред затоа што нема некој со јако физичко присуство да тргне на топка и да повлече двајца со него. Ван Нистелрој тип на играч, 70-80 милки, ако постои таков. Лаутаро е силен ама мал. Седни Стефане, не се возбудувај, не мислам да го менувам, дечкото заслужи да заврши кариера во Интер. Но ни треба уште еден јак напаѓач напред, јас би сакал да видам тројца јаки напаѓачи како Лаутаро, Турам и уште еден, четвртиот може да е Арнаутовиќ или некој од млад играч.
Пресудно ќе е следното меркато, не смееме да се заебаваме вака веќе, ги потрошивме сите кредити. Ме нервира тоа што не можеме да издоминираме 3-4 години по ред како што личи.
