Во ласт минит останува само џганот што никој не сака да го купи, ретко има некој добар играч.
Поминаа времињата кога можеше да купи играчи од рангот на Пирес, Вилторд, Овермарси итн. Ние бевме среќниците, оваа генерација Ганери кои можеа да уживаат во моќниот Арсенал, во Непобедливите, во убиствениот тандем Анри - Пирес, во перфектните уфрлања во 16тник на Љумберг, во доминантноста на Виера, во елеганцијата на Беркамп ... не можам да набројувам повеќе, боли премногу, тоа беа времињата, ера на шампиони, која како што поминува времето паѓа во заборав.
Никој нема да се сеќава дека во 2006та со 10 играчи за малку ќе освоевме Лига на Шампиони против Барселона, дека на почетокот на 2000те ги мачкавме на леб Ферги и неговиот Ман Утд и дека кога играше Арсенал тоа го правеше со неподнослива леснотија.
Се молам секој ден тие времиња да се вратат.
Благодарност до него и за не така добрите игри и пријатен престој во Сити.
