Тука пишуваме на зададена тема

[ada]

Просечност која мисли дека поседува талент.
Ебани трачери.
Стоки грешни, кои својот блуд го перат етикетирајќи друг.
Мажиња без муда.
Спасени курви.
Банално-патетични изливи на љубов.
Квази-филозофски паламудења.


Сето тоа го снемува кога се частам со алкохол до бесознание, секс до болка и жар од цигари врз кожава.
Како прекрасно ме валкаат, кршат, горат, кинат, болат. Ах...ебана будистичка нирвана. Full circle.
Толку сум совршено валкана и гордо го носам тоа

А, вие ѓубриња лигави кои сакате да бидете чисти, но залудно...You could all take a walk. Вашиот смрад ништо нема да го затскрие.

 

[Точкест]

Цигара или Cigarette по на Виктор тертипот, ватевр
Делумно, цигара ко цигара е штетна. За кого како јас викам, за мене е штетна кога ја нема, за татко ми кога ја има. Убава ми е на шоља, полесно паѓа и помалце смрди во вецето. Цигарата со кафето е споена, кофеинот и никотинот добро ај нека биде и катранот се лесна еротика, полека но сигурно ти го дигаат дур не дојде одредениот момент на гасење на цигарата и шмркање на последната голтка од кафето. И Џон Вејн пушел цигари, и тоа Малборо. Бил закон, фаца, фраер, ги терал девојките да дехидрираат по него. Умрел, со Ферари. Да ти ебам среќата, доживотна залиха на Малборо цигари, а залихата му запрела после пола година.
Не куца многу магарето од цигарите. Сите ќе умреме, некој ќе го згази автобус, некој ќе скокне од зграда. Други па ќе си умрат од рак на тестиси, третите во кенеф ќе си умрат рано посабајле како бабичката преку улица.
Дваесет клика па цигара, осум саати па кутија, еден ден две кутии. Демек ќе бидат поскапи за да не се купуваат, а местата за непушачи во кафулињата се празни, чекаат некој активен непушач кој е пасивен пушач да седне и да пие пиво без цигара. Кај го има тоа? Зарем има подобро нешто од ладно пиво со цигара? Уствари има, две ладни пива со цигари.....
Сакам да кажам дека денес ако не пушиш не си фраер у маало, како ќе и се пуштиш на девојка? Ќе и побараш запалка, или по нашки упаљач, а по Охридски чак мак. Ако не пушиш а она пуши ќе ти смета, и обратно. Ако она пуши ќе треба и да голта, затоа што се плука само суров тутун. Ако не смрдиш на цигари и пиво си тапа фраер, парфемот е важен само за под мишка за да имаш дискови. А што ќе се прави во кафуле кога ќе го испиеш кафенцето и водичката, ако не пушиш? Ќе треба да си одиш или да нарачаш друго кафе и водичка. А доколку пушиш имаш совршен начин да ја вртиш кутијата со помош на два прста, и тоа со еден прст ја држиш а со другиот туркаш. Ќе привлечеш внимание, може ќе запознаеш некое девојче без цигари што ќе ти побара. Што ќе правиш после секс ако не пушиш? Ќе се свртиш и ќе заспиеш? Или подобро е да земеш и запалиш цигара, како во филмовите? Тоа второто, затоа што само после добар секс идело цигара, па да не испаднеш лош ебач или ебачица ќе запалиш.
Отиде и оваа кутија, идам на бензинска да си купам уште една.

 

[n/a]

Толку многу сакам да ви напишам...
и толку многу уствари не можам и незнам во моменталнава фаза на животот.
Сакам еј...ама никако не може да се опуштам!
Не може да ги симнам обртите на `моторот`,мислите ми се ригидни,проекциите и можните краеви пребрзи за да може да се сконцентрирам на тоа и да ги запишам.
Амандмани од подсвеста...немој да пишуваш за тоа...
не кажувај копиле!
Забрањујем-Е.К.В
Еднашка...напишав книга која што ветив дека ќе ја издадам во ограничен тираж за мојот триесетти роденден.
Кога и да ја препрочитам,како што ми се наближува датумот за промоцијата...јас се повеќе и повеќе разбирам дека не сум истиот човек,се чудам над длабината и искреноста на моите текстови...
Веќе и не може да се сетам кога последен пат сум си дозволил да си приуштам време само за самиот себе-да ги затворам ролетните,да ги исклучам ѕврчалата околу мене,да слушам добра музика и да се преиспитувам,мислам и пишувам нешто...
Богатството на фрази и зборови...леснотијата на размислување...добрината и наивноста која што извира од самиот текст.
не...НЕ...јас не сум истиот човек.
Жално е кога сам себе ќе се фатиш дека си се променил и `еволуирал` во нешто не баш планирано и очекувано.
Со жал и тага се сеќавам за лицата изгубени по патот...
чија неизвесност и ден денес ми е непозната.
Кај брзаме уствари ние?
И која е `наградата` за сите болни разделби и несреќи во минатото?
Ladies & gentlemen:

-Детето кое што порасна на имотот на гроф Линц и во исто време скоро перфектно ја познава улицата...
-оној кој што смени многу градови,подели многу боеви и во дел од минатото живееше и учеше од луѓе кои што не ги поднесува...
-спојот на доброто и лошото...
-искреното и подлото...
почнува полека да осознава дека осозреал дефинитивно или jeби га остарел и темпото и ризикот кој што му се впишани во генетскиот код можеби веќе и не го исполнуваат и доведуваат до задоволство како некогаш.

Како и да е...
бидете ми поздравени и живејте како денешниов ден да ви е последен.
После се...
само пријателите и спомените се релевантно благо на кое што можете да сметате и да се радувате.
Се друго...НЕ е константа.
Нажалост.
:back:
Утре ќе добиете слики од Зеко како мал...
у галерија,наравски. :wink:

 

[Crazy in Love]

“Cigarette“

Оваа соба веќе подолго време е постојано задимена.Во неа пепелникот е веќе составен дел,а во неа постојано има цигара која полека догорува...
Секој нов ден,секое ново изгрејсонце е такво.Секој ден таа ги дочекува утрата и сонцето,заедно со цигарата која е нејзин најголем непријател,но во исто време и придружник кој ги знае сите нејзини маки,радости,веселби,болки.Неколкупати таа иста цигара ги имаше вкусено солзите кои течеа како река по нејзиното лице.Таа цигара ги слушаше нејзините неми повици за помош и нејзиниот бес.
Кога целиот свет не го гледаше она што таа го криеше,цигарата беше нем сведок на нејзините чувства и слабости.
Кога луѓето ја гледаа насмевката,цигарата ја знаеше болката и тагата која стоеше зад таа празна насмевка.Зашто потребна е една насмевка за да покрие река солзи.
За неа љубовта веќе е само фиктивен поим.Нешто кое беше сигурна дека постои.Сеуште е сигурна дека постои,само е убедена дека никогаш нема да ја почувствува на нејзина кожа.И мака и е.Многу и е мака.Но,никогаш нема да го признае и да го каже тоа.
Секој пат кога ќе се присети дека нема да го осети чувството да биде човек сакан,секој проклет пат кога ќе помисли дека едноставно можеби не и е судено да ја види љубовта во целата нејзина светлина,таа пали нова цигара.
Секој пат,кога осеќа дека е на работ да заплаче,вади нова цигара и ја зема шарената запалка во нејзините раце.
Затоа што секој пат кога ќе ја прашаат: Што ти е?Добро си?
Таа се насмевнува и вели : Супер сум,ми солзат очите од димот од цигарите.

 

[n/a]

Би сакал некој да проба да напише текст инспириран од оваа тема:
Let me try again-Frank Sinatra.
I know I said that I was leaving,
But I just couldn't say good-bye.
It was only self-deceiving
To walk away from someone who
Means everything in life to you.
You learn from every lonely day
I've learned and I've come back to stay.

Let me try again; let me try again.
Think of all we had before,
Let me try once more.
We can have it all, you and I again.
Just forgive me or I'll die.
Please let me try again.

I was such a fool to doubt you,
To try to go it all alone.
There's no sense to life without you.
Now all I do is just exist
And think about the chance I've missed.
To beg is not an easy task,
But pride is such a foolish mask.

Let me try again; let me try again.
Think of all we had before,
Let me try once more.
We can have it all, you and I again.
Just forgive me or I'll die.
Please let me try again.
:back:
Јас...секогаш кога ќе ја преслушам темава добивам асоцијација која што сместа ме тера да ја најдам Alabama song од The DOORS,па малку Pink Floyd...и тако то крене....:pos2::kesa:

 

[Бавча]

"Cigarette"

....и константно јас и Лорд Никотин сме први другари..
Ама се плашам дека тука има нешто повеќе од сосема обичното другарување...Има емоции, радост, тага, среќа, несреќа,...има скоро се
Fuck!!!
Има ден, ноќ, момент, секунда, секвенца, ма што веќе не...
А всушност Јас сум Лорд Никотин или тој е Јас?!
Останува мистерија иако многу работи веќе ми се разјаснија, се надевам сеуште не е касно...
Палам цигара.....
"ЛН"

 

[Natural-girl]

Цигара

Најпрво е само бело здание скриено во кутијата на твојот џеб.
Лесно сфатливо си признаваш дека местото не и` е во кутијата, туку во твојата уста. Очите заблескуваат додека ја бираш меѓу останатите. Набрзина ја прилепуваш меѓу усните, не дозволувајќи да избега.
И сега, бидејќи ништо не би направил без запалка, милисекунди се одбројуваат до нејзиното запалување. Таа е запалена, ја фаќаш и длабоко ја впиваш во себе земајќи дим. Потоа истиот смирено го испушташ вадејќи ги од себе нервозните сиви честички.

И така уживаш просто не можејќи да се одделиш од неа. Се` додека не стане мала и несигурна за понатамошна корист - е сега уверен си дека времето е кучка. Сега проклетата минливост ја чувствуваш со секој нов дим, убавината се разорува, а тука е и стравот дека веќе не можеш ни да ја додржиш.

Помирен или разочаран, ваков или онаков, единствено останува да ја изгасиш во пепелта. Таму и` е местото сега, крајна дестинација како што беше и за претходната и ќе биде за идната.

 

[Medea]

Се вика Розес. Има 19 години. Ја гледам некое време, ама не знам што да направам подробно да ја видам. Си идам од местово. Ептен е зачадено.
-Еј, ти!
Мене ли ме викна? Сигурно забележала дека ја зјапам како идиот.Не застанав. А што ако застанам, сигурно ќе ми побара цигара.
-Те знам од некаде... Имаш цигара?
-Ма, не...Кој знае...
Предвидливоста ми го ништи моментот. Си заминав, нема веќе никогаш да ја загледам. Исплакната 19годишничка. Одам да спијам.
Сон..............
-Еј ти! Дај ми ја цигарата...
Реалност. Ебате утринскиов надрвен...
Крај

 

[BliND]

Будење.
Најмачниот дел.
Па зар мора ли да дојде новиот ден молејќи се да станам од кревет?
Па зар мора ли да се чека правењето на тоа утринско кафе?? Ќе престане да ти се пие пред да го завршиш...
Тоа е тоа. Рутина. Навика.Лоша..Навика.
Со кафето обавезно се пали и цигара. Цигара по цигара, го чувствувам воздухот како ме гуши. „Веќе не пушам!!!“- Тоа го кажав пред 10 минути , сега сум со нова идеа : „Па пушењето и не е толку лоша навика , дрогата е полоша!!“. А Зарем ? Полоша ли е ? Дрогата ќе те држи подолго време , нема да те тера да земаш секоја проклета секунда. Или се лажам??
Па можеби и би престанал, но Марфи е во право . Работите излегуваат како што не сме очекувале по најлош можен редослед во најлошо време. Токму кога бев спремен да си одам бидејќи веќе каснам на плејлистата се пушти онаа судбоносна „По Навика“ од Нон Стоп.... Па мора на Бени да му се признае на одличната песна. Успеа да ме задржи на уште една цигара...

Благодарение на него ќе добијам отказ...

Фала Бени.

 

[*OSS*]

Посакувам да имав сили да ти ја кажам вистината ама онаа вистината која ме боли, а тебе? Не ти е важно. Не си важен, не повеќе. Посакувам да имав сили во моментов да станам и да го вклучам телевизорот, онака, нека работи, сам за себе е приказна, ја носи приказната за далечните острови кои го имаа(т) мојот живот во нив. Сега посакувам да чујам еден глас задишан од смеење и радост поради повикот, глас измешан со толку многу бучава од машините кои го опкружуваат секој ден, а можеби веќе не? Посакувам да го видам уште еднаш трикот со цигарата, тогаш се обидуваше да ме насмееш, ме држеше во неизвесност, како залепена за компјутеров, зависна од муабетите со тебе. Посакувам да знам каде си, на каде оди чадот од твојата цигара сега? Посакувам да дојде до мене, да ги врати сите тие чувства, за да не те барам на погрешните места...

 

[Dadence]

Твојата Цигара

Ја мразам.
Ја мразам од дното на душата.
Го мразам тој познат мирис,
го мразам тој познат тон.
Воздухот во собата,
ме гуши.
Ме гуши времето,
пеколната искра,
жар кој полека гасне,
себично уживање.
Умирам.
Умираат и мислите,
догорува допирот,
горчината на усните,
изгубена во чадот.
Се гушам,
ме гуши една чудна тишина.
Ме гуши едно поинакво присуство,
голтката алкохол,
и твојата најдрага....

 

[Razorblade Kiss]

Cigarette кога веќе милувате така

Секоја вечер после полноќ се приклештувавме на ладниот цемент за да го слушаме како ги кажува своите приказни. Тие главно се состоеја од случки од неговото богато секојдневие,а сега,кога ќе се присетам на тие времиња,сфаќам дека тука се искрадуваше и по некоја бела лага,сакаше кога со восхит го следевме секој негов потег,гестикулација.Останувавме без здив од ‘’рибите’’ што врескаа,сечеа вени,ја трошеа целата плата на своите родители-стечајци по спрејови за коси и кожени комплети. По ѓаволите со месечните астрономски сметки и намирниците,беше важно да си ин. А тој беше кралот на ин,Елвис* меѓу гуштерите како нас,неговата појава се едначеше на спонтан косопаст меѓу стариците кои си коментираа пред своја територија,и мултипл оргазам меѓу згодните мами кои со месеци ги чекаа своите сопрузи да си дојдат од пат.
И вечерва,седејќи така пред чудово кое го изаби оној осет,поправо вештина за краснопис за која ќотек се јадеше,и цигарава во пепелникот која се склупчува како грешница испуштајќи ги последните отровни зборови.
Тој велеше дека цигарата го дополнува изгледот на мачо мен. Ех,тоа беше групна мастурбација кога гледавме како полека го вовлекува димот во своите гради,пенетрираше внатре и потоа како дискретен џентлмен кој ја оставил својата дама за една вечер во безсознание од бурно поминатата вечер-заминуваше. А ние попусто се гушевме обидувајќи се да го имитираме,на ден одеа и по две кутии mb само за пракса. Лепчето отиде на рестрикција, а цигарите одеа како алва.Сега оваа што гори од страст очајнички сака да ја бакнувам по колковите,но ако ме прашувате мене,повеќе сакам стари искусни госпоѓи.
Малиот замина да работи некаде во странство. Оф колку мајка ми ме прекорувала за тоа,како јас да бев крив што заминал. -``Ете така,тој ќе биде нешто во животот,а ти што ќе бидеш? Пробисвет. Негова сенка.``
По два месеци се слушна муабет дека заглавил со мафијата. Тој не беше дете кое можеше да се покори,или ќе биде по негово,или нема да биде по ничие правило.Меѓутоа кој ти знаел дека една дрско попушена цигара значи живот. Но брат,барем вреди. Слатка е,и чувствуваш како смртта ти се провлекува низ вените. Живееме и сеуште живеам за тоа чувство,појако и од рожбата на мојата ќерка,појако и од жена ми кога ќе ја видам дотерана за мене.
Чинам се разденува. Време е за уште една цигара. Добро утро господарке,уште колку ми остана?













*Елвис е мртов.

 

[dejan_k]

Научникот / Цигари



Менуваше многу ликови. Некои од нив беа тажни , некои беа пријатни и среќи. Сакаше сортни вина и убави жени. Пушеше многу цигари. Често зборуваше на дијалект , но кога сакаше да остави впечаток зборуваше литературно. Неколку денови пред да умре ми кажа која е тајната на неговиот успех кај женскиот род. Затоаш што , навистина , не постоеше жена што ќе ја посакаше , а да не ја има. Кога ми кажа за тоа , се чустував побогат. Но јас го познавав многу поубаво од времето поминато на лудите пијанки во доцните ноќни часови. Навистина пиеше премногу. И многу пушеше. Еднаш кога се обложивме кој ќе испие повеќе јас за малку ќе умрев. Ја немав јас неговата кондиција. Сега додека се сеќавам на него би сакал да запалам една цигара , но не смеам.
Јас го познавав најдобро. Беше луд и сите го сакаа. Јас секогаш бев во неговата сенка. Мене сите брзо ме забораваа и никому не недостасував. И немав толку успех со жените , каков што имаше тој. Но затоа го имав него. Го имав најдобриот пријател за себе. Тој не беше скромен , ниту пак мирен и повлечен. Но и тој ме ценеше мене. Ние бевме како едно. Постојано се надополнувавме во она што го правевме.
Чиниш деновите запреа кога замина тој. Светот не е повеќе толку убав. И виното го нема истиот вкус. Се е чудесно одкако го нема мојот најдобар пријател Научникот.
За тебе ја пијам оваа последна чаша и ја пушам последната цигара. Од утре , решив да го послушам твојот совет. Да бидам повторно човек. Да се сакам себе си и да продолжам да верувам во пријателстовото , колку и да е невозможно тоа сега , по смрта на мојот најдобар пријател Научникот.
Од цигарата остана само филтерот грозен. Со мојата желба ќе дојде нов почеток , само доколку навистина го посакувам.

 

[Kvendolin]

Cigarette

или во мојата првична верзија:

Пушач

Познавам еден човек кој е толку голем никотински зависник што во свое заробеништво го чува планинскиот дух на здравиот живот и непушењето!
Секој пат духот покорно излегува пред овој човек и му вели молежливо: ,, Пожелајте, заповедајте мој господару! А , (овој мојот) само ќе го погледне со еден таков циничен и презирен поглед и ќе му каже: Абе губи ми се од пред очи, воркохолику еден, десет години не си се сексал, будало една идеалистичка!
А, духот тогаш паѓа во една таква депресија и апатиja што поминаа многу години веќе како никој не посетил зa да му укаже, и да се обиди да го одвикне од пушењето!
Депресијата на духот, за три пати го зголеми бројот на пушачите во нашата земја, во последните три години!

 

[Sussaro]

Драга

И кога сите ќе заминат ќе останеш ти, скриена во малечка кутија да ме утешиш да ме смириш. Нестрпливо и хедонистички полн со либидо го соблекувам твојот полиестерски фустан, мазохистички ја кинам етикетата од него, еднопотезно го симнувам тој тенок алуминиумски градник што ме дели мене од нектарот на задоволството. Сакам нежно да те вкусам на моите усни, да те милувам со моите раце, ноздрите да ги нахранам со твојот мирис епилептичен, да ја гледам твојата тенка и мека толку кршлива снага, да го слушнам горењето на твојата душа. Те обвивам со пламен од страст а возвраќаш со чад од оргазам и смрт ти Лилит ќерко на Мефисто. Во сите мои ликувања, во сите мои јами секогаш покрај мене како шагринска кожа исполнувајќи ги моите мечти и одземајќи ги моите гради, моето срце. Еверестски ја дочекувам секоја наша следна средба полна со хипертензична систола и морфиумска капсула. Те сакам, ме сакаш, ме уништуваш, ќе те уништам и јас еден ден засекогаш мртов или жив.


Вечно Твој

Морис Филип