Тука пишуваме на зададена тема

[Kvendolin]

Упатство

Упатство...Не е тоа за мене. Јас сум во суштина практична и упатствата ми доаѓале како мало чоколатце после напорен час по аеробик кога може да ти падне шеќерот, како потреба се да се направи беспрекорно точно, како нарав на бескрајно ангажиран и стресен современ човек...
Сепак мојата практична природа е честопати загрозена од второто јас. Ова алтер его има потреба од уметничката депресија и хаосот. Му се противи на модерното време во кое се вреднува се што е акуелно, корисно, продуктивно... Другото јас сака да се одмори, да ја направи можеби не толку потребната кафе пауза која може да се изостави со цел да се сработи, да се постигне повеќе во новиот капиталистички ден. Мојата уметничка страна има потреба и тоа мало упатство да го стави во филозофки рамки во кое ќе му се насмее и ќе го презре.
Тоа мало ливче, документче наречете го како сакате не е бенигно. Тоа заробува цела една идеологија тоа менува цела една парадигма.
Она што мене всушност ме нервира е дека немам толкава храброст да му пркосам на упатството... Денес можеби ќе претерам со алхохолот и цигарите како вистински боем, за веќе наредниот ден да ме пречека ливче во кое без интерпукциски знаци е објаснето како се прави сарма...
Нема бегање од упатството, мораш да ги прочиташ контраиндикациите на лекарството ако мразиш болници, а најверојатно е дека ги мразиш... упатството е дел од суровоста на животот или раска во окото на уморниот кој неможе повеќе да ја чита литературата која не му се допаѓа, а ја чита само затоа што некои статистики покажуваат дека токму таквата литература треба да се чита за во иднина да се стане некој и нешто.
Затоа мојот став кон упатството е амбивалентен. Ме нервира, ама знам дека без него сум немоќна!

 

[Razorblade Kiss]

Упатство

Состав

Коски.Череп.Дупки во черепот.Дупки насекаде.Загадочен смрдлив систем којшто уште повеќе смрди ако не покаже знаци на живот,покриен со лој и визуелна наметка наречена кожа.

Намена

Во некои случаи делува како ублажувач на болката. Служи за манипулирање, секс, физичко и психичко малтретирање и за се што ќе ви падне на памет. Се разбира,како вие тоа ќе го свртите во ваша корист Почитувани потрошувачи,ние работиме за Вас и гледаме да бидеме иновативни во секој можен поглед.

Несакани последици

Не му настојувајте премногу бидејќи во изработката е направена мала грешка. Може да се сврте против Вас ако му овозможите се што му е потребно за живот,затоа држете се на дистанца и покажете кој е сопственикот.
Го имате во мало средно и големо пакување,во зависност од вашата изопаченост.
Ако имате посебни барања и желби околу изгледот на производот,јавете се на бројот на дното на амбалажата.

Рок на траење-35-40 год. во нормални услови.

Производител
Полноглавец ДОО. Неповрат

Увозник за Македонија
Разумвоторба.

 

[Nemiseverue]

Благодарам за укажаното внимание... следната тема ќе ја крстам... ќе ја крстам... Ајде куме уме уме... Круг...

 

[dejan_k]

Јас сум центарот на овој круг,а ти си само дел од алката што го граничи од целиот свет.Ти многу знаеш што се можам јас и колку сум голем.Можеби во твоите очи сум идиотот без кој неможеш,но мора да признаеш јас сум најубавото и најлошото што ти се има случено во животот.Јас сум сигурен дека центарот и на твојот круг сум јас,затоа што ти тоа го покажуваш секој ден.Знаеш дека не знам да сакам и дека додека ме чекаш јас сум со некоја друга.Знаеш дека кога не ти се јавувам тоа е затоа што не сакам.Тоа што пијам е за да убијам болката.Моите другари,е за нив би сторил се.Но ти си иста како сите девојки.Се додека ме молиш уште повеќе ме засакуваш.Се додека не знаеш кај сум уште повеќе мислиш на мене.Се додека сум тајновит гледаш како повеќе да ме усреќиш и имаш само за себе.Но јас никогаш повеќе нема да дозволам една женска ситна душа повторно да си игра со мене,кога тоа го можам јас.
Мојот круг:јас не сум среќен кога сум пијан,туку тогаш сум помалку тажен.Јас им верувам само на моите пријатели,затоа што со нив можам се.Тие ја знаат мојата душа подобро од самиот јас и никогаш тоа не го прокоцкале.Со нив правиме се,со нив времето брзо минува кога има вино и жени.А ти,ти си само мал дел.Со тебе сум само за преживеам една друга.Ти тоа го знаеш и не ти пречи.Се надевеш дека ќе ме смениш.Знаеш дека таквите како јас во себе чуваат само отров.Знаеш дека таквите како јас прво ги затвораат очите па тогаш дури велат -те сакам.

 

[Сатори]

~*~

Благодарам за укажаното внимание... следната тема ќе ја крстам... ќе ја крстам... Ајде куме уме уме... Круг...

Мразам кругови, навистина, ништо не мразам на светов колку што ги мразам круговите, а беља работа во мојот живот каде сакаш сврти се, кругови, еден од чоколадо, еден од цветови, еден од виножита, еден од фрлени чорапи, вака или така, кругови се.
Значи, што имам јас против оваа совршена геометриска фигура?
Прво совршена е, да ти ибам фигурата, имам некоја зависно фрустрирачка нагонска потреба да ги уништувам совршените работички и така ја мразам.
Потоа се во животот ми се врти во круг, професионално, емоционално, психички, духовно, едно та едно, потоа зошто имам суицидални напади кои што ми оставиле ебана лузна од 5 конци на левата рака.Кругот е и за тоа крив.
Сите слаткиш предмети кај мене во соба имаат кружна форма, па морам поради тоа и нив да ги мразам, значи кругот ме тера да ги мразам работите што ги сакам, што ми е дополнителна фрустрација во и така веќе доволно фрустрираниот ми живот.Репродукција на насмевката на Мона Лиза бе, и потезите во аикидото ми се со полукружна конотација.Ќе цркнам.
Таму круг, ваму круг, секаде совршенство а ништо не е совршено, секаде затворени множества полни со киселина и гомна, секаде реалност затворена во кругови.
Круг.
Кругот треба да се забрани како геометриска форма и како поим, елипсата е поубава, смачкана е, не е совршена и + и ја има земено формата на земјата.
Пффф, круг.

 

[Natural-girl]

Круг

Фрлам камче во водата, се создава кружна осцилација, се формираат кругови, круг по круг, секој со потенцијал да стане поголем. И да, осцилирањето трае се` додека кругот не ја загуби својата форма, кога веќе гледам само мирна вода, а камчето е таму, некаде длабоко на дното, впрочем заедно со мал милиот други камчиња.
Циклусот на животот е едно тркало, во кое сме и ти и јас, но и луѓе од редот на голиот питач дури и од редот на Буш. Се нарекува тркало затоа што се врти, ако имаш доволно големо забрзување и ако развиеш соодветна брзина на онаа на вртење на тркалото, ќе успееш.
Знаеш, јас успеав да излезам од оној привиден маѓепсан, волшебен круг во кој самата си се бев навлекла. И среќна сум кога откривам дека оската се проширува секој ден. Секој со својот круг, со свој круг на интереси и желби, во свој круг на пријатели и блиски.
И ако мислиш дека затвореноста на кругот не ти ја дава потребната слобода, помисли повторно, кругот може да се прошири, да верувај во тоа, можам да ти докажам, само најди ми камче. И ако те плаши фактот дека кругот нема свој почеток и крај, помисли повторно, па нели осцилациите со текот на времето се придушуваат?

 

[Out Of Reality]

:music5: Круг совршена геометриска фигура.. со сложен периметар.
Кога помислувам на круг,ме асоцира на нешто што осцилира.. што ротира,нешто што се повторува во одредени временски интервали..
ПОВТОРУВАЊЕ!
Ова влијае депресивно врз мене ,бидејќи нејќам да стагнирам!да се вртам во круг!одам напред! - нешто како векторот.. со одреден ПРАВЕЦ И НАСОКА! МЕ УБИВА ЦЕНТРИПЕТАЛНАВА СИЛА... :music5:

 

[Buterfly]

Круг

Сите живееме во еден зачаран круг на магија, страст, лаги и лицемерие. Некој тоа не го приметува, зависно колку е голем кругот, колкав волумен опфаќа. Живеам во свет кој јас го креирам, се се врти околку мене во овој мој свет, мал ил голем таман ми е за моите чувства и потреби. Што и да е секогаш си го имам и за ништо не го давам. Тоа е како да играш во коло. Веселба, фатена во коло, и се така во круг се вртат песните... Некогаш немоќна да се пуштам од рацете кои ме водат, некогаш бегам.. Да, често бегам, признавам, тешко е да се признае ама да, бегам зашто страв ми е од колото. Никогаш не се знае кој го води и со какви чекори ќе играм. Со каква страст ќе ги пеам песните и која е таа сила што ќе ми ги покрене нозете. Бегам, можеби бегам од убавото, незнам, јас само бегам. Ќе застанам настрана и ќе го посматрам колото, ќе сакам јас да го водам, јас да бидам таа која ќе ги одредува чекорите. Колку и да бегам, пак се враќам во креираниот свет на страст, лаги и лицемерие и продолжувам..чекор напред..два наназад, и така цел живот. Кругот се врти, срцето пука од немоќ и страв за понатаму. Знаејќи дека се се враќа во животот се враќам и јас во колото кое го започнал некој... не би сакала некој да не игра во колото кое јас ќе го водам. И така се во круг, животот продолжува на овој или на оној начин.
Зависно од волуменот на кругот, зависно колку е големо колото и кој ја води играта. Продолжувам да живеам во светот на магија, страст, лицемерие и љубов.
Кругот се врти, можеби утре јас ќе го водам колото.

 

[Тамарче]

Благодарам за укажаното внимание... следната тема ќе ја крстам... ќе ја крстам... Ајде куме уме уме... Круг...

Mирисот на неговата кожа, неговиот допир, неговите раце..Грешно! Солзата во нејзините очи, како игла ги прободува нејзините бели образи, нагостувајќи дека гревот се населил во нејзиното срце, нејзините мисли, нејзината душа..

Патувајќи низ некое сосем друго време, таа сонува за него. Иако, знае дека сонот е толку нереален, што при секое убаво чувство што тој и го задава, таа се стресува и морници и` лазат низ целото тело.

А тој, онаков каков што беше..Згоден, прекрасен, ниту наслушуваше дека таа токму тоа го чувствува. Едноставно, уживаше во нејзиното друштво и ги обожаваше нејзините прекрасни очи. Но, од далеку се гледаше дека не ја сака.
А тоа неа ја болеше. Ја болеше од дното на нејзиното срце кое забрзано чукаше при секој негов допир. Таа толку грешна, прави се` за него, а тој..Тој не и` подаруваше тоа што таа на некој начин сакаше да го има.

Повторно сон. Овој пат различен.
Таа се искачува по некој скали, но никако да ги искачи. Нејзното срце испушташе такви жални крикови, надевајќи се дека тој можеби ќе го чуе.
Додека се искачуваше, на секоја скала имаше по една капка крв. Истата онаа крв која и вриеше кога го бакнуваше него. Сега течеше, затоа што е грешна. А таа, насекое се наведнуваше да ја собере и да ја стави каде што некогаш припаѓала. Залудно, крвта се повеќе и повеќе течеше..
Кога конечно се искачи, на крајот од скалите го здогледа него. Тој, смешкајќи се со неговата цинична и саркастична насмевка, се повеќе се оддалечуваше од неа.

„Еј..Ти..Да, да ти! Врати се! Врати се и врати ми ги моите залудно трошени денови, моето залудно трошено време.
Врати ми ги сите сни кои ми ги укради, врати ми ја душата, врати ми го срцето!“

Веќе не го виде.

Се разбуди преплашена. Погледна наоколу. Воздухот беше тежок, обвиткан со тага. Агонијата продолжуваше да виси над нејзините клепки, правејќи и го дишењето толку тешко што, при секој здив таа се заморуваше.
Сите негови допири полека почнаа да исчезнуваат некаде во воздухот, неговите бакнежи и неговиот поглед беа се повеќе мачни и меланхонични..

Повторно сон. Оној истиот со скалите.

Пак тежок воздух обвиткан со тага. Пак агонија врз нејзините клепки..Повторно грев!
И така се се врти во еден одвратен, сив, крут круг кој сигурно не носи ништо добро. Само смрт.

 

[Razorblade Kiss]

Круг

Живеам во стаклено-пластична кутија. Има форма на шуплив правоаголник,играчка со човече заробено внатре кое кога ќе го затресеш,ти мавта со слабникавото раче. Тоа човече треба да ти го разубави денот,но јас ги расплакував сите што ќе го задржеа погледот на мојот замок.
Не знам што беше причината за тоа. Можеби тоа што и не уживав во мојот дом. Отсекогаш сум сакала да живеам заробена во кугла со мој мал Астрономски Часовник ,како оној во Прага,и кога куглата ќе се затресе,да паѓа снег. Им завидував на другите играчки,изгледаа толку среќни со нивното сопствено сонце и снег,а јас немав ни воздух. Само мрзливо помрднување на раката кое наговестуваше дожд. Наговестуваше уште една ноќ помината во продавницата со мирис на мувла.
Еден ден решив да го наполнам мојот дом со бензин. Го наполнив до горе. Се давев и се давев се додека самото време не заврши со мене.
И еве ме сега,јас сум бело глувче. Носам среќа,и се бркам себеси во круг,во стаклена топка. Лошо е кога не можеш да им избегаш на стравовите.

 

[Apokalipto]

Круг

Круг - бескрај, бескрајно талкање по мистериозните патеки на животот, постојано враќање на почетокот, круг на блиските, круг на подалечните ии се така повторно до вечност. Асоцијација за нешто што константно се движи, не запира не се менува по форма а постојано се шири или се собира. Живот, јајце, повторно почеток. Затворен круг, непремостлив, осаменост, тага пак до бескрај. Стеснување на кругот КРАЈ, повторно раѓање, нов круг нов почеток повторно бескрај - Круг.

 

[Маwечко]

Круг

Толпата со голема олеснителност го гледаше како заминува. Одеднаш тој почувствува силен удар во градите... неговиот поглед застана кај едно мало дете кое разочарано ја фрли играчката кон својот некогашен “херој“. Тој ја подигна речиси сршената кукла, сакајќи да му ја врати на детето, но миг потоа заклучи дека тоа е непотребно... и така момчето повеќе не верува во него... се` е безвредно.
Никогаш не плачеше, никогаш не покажуваше слабост пред другите, никогаш не дозволуваже да ја приметат неговата болка... но таа Е тука, ја чувствува, дури мислам дека никогаш и не била посилна.
Детето ја наведна главата и се упати во спротивниот правец, “тој“ го гледаше, само го гледаше- немоќен, поразен...
Викотниците на луѓето околу него како нож му го параа срцето, се упати кон излезот, но една млада девојка му го попречи патот:
- Зарем ќе не напуштиш?
- Зарем имам избор? Не е мое да одлучам...
- Каде ќе одиш?
- Подалеку, подалеку од луѓето кои ги сакам, не можам да поднесам некој да страда поради мене.
- Но тие не се во право! Грешат, многу грешат...
- Жалам... збогум...- ја погали по лицето, секогаш тоа го правеше, но овој пат не и кажа дека се` ќе биде во ред.
Си замина... се` беше готово...
Велат дека “човекот од челик“ е нералнив, јас не мислам така...

Се` се врти во круг, оние кои го обвинија еднаш- го бараа назад, а тој се врати, бидејќи знаеше дека тие не можат без него, а ниту тој без нив... истите го обвинија повторно- зарем навистина мислат дека овој пат ќе биде поинаку?!
Не, повторно ќе го бараат назад и тој повторно ќе се врати...

 

[Nemiseverue]

Би ви ја раскажал приказнава, но навистина не е интересна. Моите случки се класични холивудски заплети со банални тривијалности, и непогрешливо тајмирани тензично меланхолични сцени пропратени со многу алкохол и зачадани соби или барски шанкови.
Лоша фризура која визуелно дава вистински впечаток и рентгенска облека која го издава срцето. Вистинските проценувачи на соговорничките очи без исклучок виделе дека зад слаткиот кловн стои тажен човек и ладно бегале од мене, додека оние другите...
И така речиси деценија наназад го докажувам сам, пред себе и пред светот, цикличниот систем на универзумот и аргументирано се борам против постоењето на Исус. А кога режисерот ќе ги научи сите цаки на добрите колеги и сам станува дел од нив.

Да, можеби тие по кои патев ме скршија добро, но не останав должен. Сега сум на свое, на нула... ни ќар ни зијан, амплитудата е на средина и не сум сигурен од која страна доаѓа. Мислам дека е време да одберам во која насока ќе тргне.

 

[MorrisonKA]

Напрегнат и раздразнет од сето она во и околу него, се давеше во сопствената пот од конзерванси. Опседнатоста со линиите отиде до таму што кругот повеќе не беше форма. Всушност, формата и не постоеше. Еднаш, проба да ја нацрта бабата која секојдневно ја среќаваше симнувајќи се од скалите во зградата каде живееше. Ја запамти како силуета на постоечка пречка, пречката да се прескокнат двете последни скалила, а тие секогаш мораат да бидат прескокнати. Старата баба, чиј лик никогаш и не го забележа, не затоа што не го беше видел, туку отсекогаш сметајќи го за тривијален одразот на случаен минувач, ја нацрта безупешно, односно нацрта нешто налик жена со заматен поглед и изразена цел. Целта, секако одмината. Листот неуспех заврши некаде под неговиот кревет, истото место каде не чуваше ништо. Немаше потреба да чува работи под својот кревет, тоа го сметаше за глупаво, а порано секогаш гледаше на првобитната функција на работите. Креветот сепак беше кревет.
Оттогаш се измени многу. Почна да стекнува чудна навика да ги прави нештата слоевити, да ги завиткува предметите во весници, ткаенини, да облекува повеќе работи одеднаш, да ги става во кутии, и така помалите кутии во поголеми, поголемите во уште поголеми. Сонуваше за најголемата Кутија на Светот. Онаа каде би можел да стави се‘. Да ги собере сите траектории на неговата свест и да ги претвори во точка, истовремено повеќеслојна грутка, секоја капка од одминатиот пат. Луѓето свикнаа на него, и на неговата навика, како што и умеат да свикнат. Тој беше портокаловатата дамка на нивниот сив ѕид. А, им фалеа бои да го обојат, реновирањето е луксуз. И за него ѕидот беше сив, а имаше и пукнатини. Само тој, умееше да гледа низ нив, иако никогаш не успеа да препознае ништо. Формата го предаде.

 

[majabt]

круг


се качувам и пагам...и повторно се качувам и пагам...се вртам во круг..не можам никако да побегнам од бунилото во кое имам западнато...секој ден едно исто па исто .....зарем има крај овој круг....зарем некогаш ке престане...стандард..кафе кутиа цигари..полна пепељаеа...зачадена соба ..насолзени очи...исти песни вртат нон-стоп...стари спомени се вракаат...тагата се зголемува...слозите течат...минатото потиснува...не се издржва ...самотијата те побудалва...само темнини во твојот свет...а надвор од дома...друга приказна...насмеан...расположен....секогаш топли зборови за сите....рамо за плачење...место за исповед и утеха за сите....а јас...тонам и пропагам...од еден круг во друг...зарем има излез од ова бунило....дали некогаш ке се прекини ланецот на круговите....зарем некогаш ке успеам да се ослободам од овие кругови...некаде каде ке можам да бидам јас...далеку од очајот...тагата ...болката....у пм зарем ке дојде крај да избегам и јас од овој круг...