Искуства - на прсти се бројат луѓето кои ми одржале збор... мама, тато, бате, цеце ... стандард нели. Токму затоа се трудам да не барам ништо од никого, за да не се изнервирам од газење на зборот што ќе ми биде даден. А без да барам, секојдневно секој нешто ми ветува. И како никогаш не се случило да се оствари тоа ветување, мамата. Ќе ти даде збор некој дека ќе ти помогне за некоја работа, па ќе го снема кога ќе ти треба. Ќе ти даде збор некој дека ќе ти ги врати или даде парите кога ќе се договорите, па ќе го снема кога ќе дојде денот. Ќе ти даде збор некој дека ќе ти ја чува тајната која со солзи си му ја кажал, па ќе му текне другиот ден дека се заебавал. Луѓе де.
Причини - секој си го гледа својот пат и не му паѓа на крај на памет да си го одржи зборот што го дал, да ти помогне или да те заштити. Но во моментот му изгледа добро да се направи чесен, да ти се покаже како близок, да испадне човек, па ете мора да даде збор, не размислувајќи колку полоша постапка направил. Подобро е да не го дадеш ветувањето, отколку да го дадеш и да го погазиш.
Чаре - нема чаре. Т.е има. Да не се надеваме на ништо од другите. Ако некој некогаш сам ни се покаже, нека биде тоа само пријатно изненадување вредно за секоја почит.
А јас ... јас секогаш како смотана гледам прво за сите други, па потоа за себе. Ако нешто некому му ветам, нема шанси да го заборавам или да не го направам. Затоа и внимавам за што давам збор. Не си се преценувам и не сакам да давам лажна надеж никому. Но ако ветам - ветено е и сторено. Ама тоа јас ...:uvo: