Google Translate (Srpski => Makedonski)
Општо земено, без веселие.
Порано бев прилично националист - мегаломан, ја голташе таа политичко-историска приказна на нашите пропагандисти (вклучувајќи го и делот поврзан со тврдењата за Македонија).
Подоцна, читајќи слични извори од другите народи на Балканот, гледам дека нема разлика, пристапот е ист, само позитивните/негативните се сменија место:
- Моите никогаш во ништо не згрешиле
- Неправдата се прави само кон мојот народ
- Нашите соседи се непријатели или предавници
- Нашите права на некоја територија и на некои луѓе се неспорни и очигледни, други само лажат и субвертираат
Балканот е премал за толку многу националистички нарциси. Нема ресурси, нема луѓе, нема земја овде за толку многу земји кои се спротивставуваат една на друга. Наместо националистички фантазии, треба да ги отвориме очите кон реалноста.
Смешно е што Бугарите ја сакаат Струга што ја немаат, а не знаат што да прават со Белоградчик што веќе го имаат. Србите ја сакаат Струмица која ја немаат, а не знаат што да прават со Прокупље кое веќе го имаат.
Потребни сме еден на друг, како соработници, како пријатели и како браќа. Не сме многу, а заедничките предизвици со кои се соочуваме се многу поголеми од работите што не разделуваат.
Наведени по азбучен ред, Бугарите, Македонците и Србите си требаат, ние сме православните Словени на Балканот. Со Грците како си, како си? Ни требаат и тие. Навивам Србите конечно да дојдат до мир и некое добрососедско разбирање и со Хрватите.
Општо земено, ни треба христијанска Европа како бариера против инвазијата на оние кои веќе извршиле инвазија со векови пред тоа.
Човеку, само во и околу Истанбул има повеќе Турци отколку Бугари, Македонци и Срби заедно. А не беше така во 1912 година.
И затоа, секаде каде што се крева ваква приказна, секогаш велам, да ги оставиме Македонците да дишат во мир.
Нека е среќна и благословена земјата и Црквата.
Нека ве има што е можно повеќе и да бидете што е можно подобри.
