Пратив уште еден предлог улица Хаџи Езекил.
Драгоцени податоци за промакедонскиот игумен аџи Езекил, роден во с. Глоѓи на 28 (15) август 1836 година, и за неговата национална определба се најдени кај рускиот офицер Петар Ритих кој го посетил Манастирот на Петровден, 1901 година. Тие се објавени во книгата "По Балканите", Санкт Петербург 1909 година, преведена од Цветан Станоевски каде што е даден целосен опис. На чело на Манастирот мошне долго време се наоѓал отец Езекил, тукашен човек, со висок степен чесен и набожен, кој стоел настрана од агитацијата, како српска, така и бугарска. Тој се сметал за чистокрвен Македонец и не се признавал ниту како Бугарин ниту како Србин. Целото негово семејство (род) Гледало на своето национално потекло со неговите очи. Не помогнале никакви совети, ниту, пак, Големите парични понуди и засрашувања. Отец Езекил не се поколебал; се откажал од какви и било преговори и gласно gи отфрлил агитаторите. Откако gи потрошиле сите убави зборови, агитаторите заминале со клетви и му порачале на еден од своите членови да gо реши случајот со Езекил. Езекил бил убиен на свиреп начин, а Бугарите, за да ГО отстранат сомнението од себе, gо погребале со свечености и му поставиле достоен gроб со соодветен бугарски наптис.
Пред да го ликвидираат игуменот аџи Езекил, Бугарите издејствувале замена на промакедонскиот митрополит Теодосиј и на негово место го поставиле егзархот Синесеј за да можат да назначат свој човек за игумен. Така, по убиството на игуменот аџи Езекил, за игумен на Манастирот бил назначен јеремонах Еротеј кој бил пробугарски ориентиран. Србите тоа го увиделе, иако помогнале за назначувањето на јеремонахот Еротеј, па српскиот конзул од Скопје, на 21 јули 1899 година, го известил Министерството за надворешни работи на Србија дека со богатиот манастир во Лешок управуваат Бугарите.
Делот од книгата на Петар Ритих, По Балканите, 1909, каде тој го опишува отец Езекил и пропагандите