Ме пука носталгија за Скопје и Македонија многу често. Сум размислувал да се вратам ама ваквите моменти постојат само за да ми дадат памет. Треба да сум ултра глуп да го напуштам се ова што го имам и да донесам деца да растат во таква средина. Кога ќе пораснат да ги мислам дали ќе бидат нападнати од орки на нивното прво излагање во град. Нека глумат херои оние кои цел живот се по штабови, митинзи, протести и се хранат од државна каса. Јас имам еден живот и нема шанси да си го потрошам на нервози со глупи шкони. Со нив нема соживот.
А кога ќе ми текне дека комшијата кој е едно од најмирните деца во маало и кој никогаш не згазнал на мравка лежи 10+ години за влез во собрание откако го наговорија од партија, додека Нинџа слободно се движи затоа што таста секој и сешто, уште повеќе сум сигурен дека ни нема спас како држава.
Не знам што се расправате овде меѓусебно на скопјани, кумановци, охриѓани ,битолчани. Никој не е будала да лежи затвор додека партиските ботови лапаат пари на нивна сметка. Да им дадеше државата барем во еден момент знак на обичниот народ дека ќе стои покрај нив и те како ќе имаше судири вчера. Ама премногу срања се десија низ годиниве (мостот ОН, кале, Саздо, Ангел, Смилковско езеро и др.) каде само македонците го јадеа и не ме чуди пасивноста на народот во вакви ситуации.