Себепотценување

[Neporazen]

Постот на Annabel многу ми се допадна..... некако ме мотивира.... секоја лест анабел.. Кога и јас би го можеч истото.... кога би можел да не мислам пто другите мислат за мене и кога би мислел за мене дека сум најдобар во се,,......

 

[Amacord]

“Се што правам не излегува добро“,“Тој е подобар од мене,јас сум за никаде“...тоа се мисли кои најчесто не се точни.Не постои човек на планетава кој прави се наопаку(би бил мртов за неколку дена :wink.
Работата е тоа што сите ние од една страна размислуваме како навистина треба да бидат работите,како правилно да постапуваме,да бидеме подобри па и најдобри,каков треба да ни биде животот,а од друга страна пак размислуваме за тоа како навистина стојат работите,какви сме всушност ние,каков е реално животот и споредбата на актуелното према стандардите кои сме ги поставиле нормално е да не доведе до некој степен на самопотценување и да не ги исполнува нашите очекувања.Потоа настанува разочарувањето и мислата дека “нешто не е во ред со мене,морам да направам нешто во врска со тоа“.

Лошо е што понекогаш ваквите мисли предолго “живеат“ во нашите глави и да,тоа е само во нашата глава-не е вистина.
Пред некое време постојано се преиспитував и живеев за да ги задоволам другите стравувајќи токму од тоа-да не правам нешто погрешно,другите подобро го прават тоа од мене,животов промашај ми е невиден....
Сега сум сконцентрирана на секојдневните обврски и ич не се замарам дали некој ќе биде подобар од мене или не.Секој за себе,затоа што моето “правилно“ сигурно не е “правилно“ за некој друг.
И додека си мислам како некој е подобар од мене и минува низ животот со полна пареа не сум свесна дека сум се закочила во некое време-невреме и само го голтам чадот ПРАШУВАЈЌИ СЕ што не е во ред со мене,наместо да превземам нешто и да го правам она што е најдобро за мене.

Подобар од мене-нема.Не затоа што е така,туку затоа што јас сакам така да биде.

Точно у секоја еб**а смисла ! Браво многу истомислен и паметен пост =) Мојот омилен бенд би рекол нешто што сакам да додадам - Maybe Im not cool , im fat , im ugly but im proud so fuck you ! ова е за сите кои што сеуште се даун со нивниот став за себе .

 

[filip_butel]

Се согласувам со ставовите дека себепотценувањето носи одговорност кон самите себе да достојно ги пресретнуваме идните предизвици.Додека себепреценувањето или преголемата самодоверба не заглавува на статусот кво,а во најголем број од случаевите не турка наназад.Сметам дека е добро да се има некој близок кој е подобар од нас,така ќе имаме мотив да осознаеме што е подобро,посовршено,но не треба да го копираме и да љубомориме истиот туку да ја водиме битката на свој единствен начин.Па,себепотценувањето и не е толку :shok: до одредена мера

 

[курајбер]

закон појава, секој неуспех ти е оправдан и си поштеден од разочарување, а секој успех, колку и да е мал, ти се чини како триумф..

 

[Шмекерот]

Прво, дали некогаш сте се виделе себе си како личност која е FAIL, или едноставно како човек кој се` она што работи не го извршува доволно добро.

Ахх да. Претлани на одмор у Црна Гора. Не смував нишо 10 дена. Ептен бев утка. Со другарите се такмичевме кој колку повеќе ќе шмекне, ќе лапа. А ако се ебне нешо ондак тоа беа три поени. Другариве уплатија на мене сигурен фикс. И се заебаа. Нишо бе. Аце, Боле и Сандро маме ебаа. Се осетив анти-шмек. Но...си има и падови и подеми.

Второ, и поважно, дали некогаш сте сретнале човек со кој можете да се натпреварувате во некој животен сегмент, но кога ќе размислите за вашите дела, тој постојано е пред вас.

Секако. Сандро другар ми на пример. Шмекерчина невидена. Никад не се пушта на цура а освајава со шмек. Јас на пример...треба да јадам гомна и да бидам интересен после шмекот пришто има и корпи. Колку и да се трудам...секад сум на второ место.

Па барате алтернативи да го покријат вашиот неуспех, барате на кое поле сте вие поуспешни, и гледате дека и таму ве добива. Еден момент стоите немо и разочарано од себе, дека целиот живот ви е тотално промашување а вашиот ривал ја добива битката каде и да се свртите.

Да да и на шах често ме добиваше. Ќути не ми збори Виктор. Абе стојам немо и разочарано на педалинка сам у сред море навечер пошо не можев да се соочам дека 10 дена ништо не мувнав а моиве другари парче. Си викав...како сеа да кажам у Скопје на останатите другари коа ќе ме прашаат дали сум прцнал нешто.
Реков...ќе скокам од педалинкава и ке се удавам. Ама...ми текна дека има ајкули и дека не можам нив да ги шмекнам и ќе ме растурат ко сарма. Па си реков...налет.

Имате ли ваков пример за себе, и дали знаете како се излегува од таа драма?

Паа...ќе си речеш шит хепенс и си викаш биче боље!

 

[Aurora~Borealis]

Сум имала многу fail моменти во животот, на кои и ден денес самата на себе си се смеам како сум можела. Ниеднаш во таков момент не му дошло на памет дека не ме бива за ништо. Баш во тие моменти сум многу самоуверена и гледам да профитирам од fail моментот. Ако ништо друго, барем ќе ме насмее.

Не гледам толку лошо на животот. Знам дека сум способна за она што го работам, а она за кое не ме бива, не се трудам да се приклучам во нешто поврзано со истото. Лошо ги прифаќам неуспесите, затоа што долго време имав многу голем успех во она што го работам и се навикнав на тоа, ама ми даваат мотивација за наредниот пат да не заебам работа. А и да заебам работа, знам дека сигурно и од тоа нешто ќе испадне нешто добро и во моја корист - секогаш е така. Ако ништо друго, стекнуваш искуство.

 

[Stre3T Danc@]

Секако дека сите сме имале пропали обиди во животот, но никогаш не сум се нашла во ситуација да се потценам себе си. Свесна сум за неуспехот, но ако постои разумно решение ќе се послужам со него и ќе се обидам пак, во спротивно ќе се помирам со тоа и ќе се стремам кон нови предизвици.
Секогаш има нешто над нештото, нешто подобро од претходното, но воглавно се фокусирам на своите цели и замисли, а не на туѓите успеси. Денес е, утре не е. Не градам идол во никого, мразам неправда и само реално ги гледам работите како што се.. никој не е привилегиран со совршенство за да биде толку возвишуван.
Ривали немам. Можеби тие ме имаат мене, но јас би отстапила од бесцелната битка со нив уште на почетокот. Апсурдно е да се натпреваруваш со некој по мерило на успех.
Не се потценувам ниту преценувам. Никогаш.
Е*ано скромно суштество сум кое не е способно да збори за сопствените карактерни одлики. На ова прашање можам да одговорам со сигурност затоа што знам дека никогаш не би паднала до тој степен да се потценам за било што.
Но, познавам луѓе кои постојано се незадоволни од себе и градат идол во несовршено битие (а, совршено нема). Така што, се е до степенот на самодоверба и комплексите воедно, водве..

 

[Жозефин]

Иако има слична тема која го разработува овој проблем, отворам нова, бидејќи ме интересира конкретен проблем.

Прво, дали некогаш сте се виделе себе си како личност која е FAIL, или едноставно како човек кој се` она што работи не го извршува доволно добро.

те сфаќам за што збориш,низ тоа поминувам цело време.прво,од дома сум цело време прекорувана зашто не се интересирам за работите,зашто ги изненадувам со прашања што сметаат дека девојка на 18 години треба да ги знае.и не ги знам.и сеа? што? не треба да ми помогнат да ги дознаам на пример,наместо да ми префрлаат цело време и да ми отежнуваат во смисла што само ме храбрат да ја донамалам самодовербата што и така ми е доволно ниска?

Второ, и поважно, дали некогаш сте сретнале човек со кој можете да се натпреварувате во некој животен сегмент, но кога ќе размислите за вашите дела, тој постојано е пред вас. Па барате алтернативи да го покријат вашиот неуспех, барате на кое поле сте вие поуспешни, и гледате дека и таму ве добива. Еден момент стоите немо и разочарано од себе, дека целиот живот ви е тотално промашување а вашиот ривал ја добива битката каде и да се свртите.

Имате ли ваков пример за себе, и дали знаете како се излегува од таа драма?

второ,мојата најдобра другарка е таа личност.ни нејзините работи не се не знам колку на завидливо ниво,ама секогаш кога ќе ги споредам со моите,водат.и таа се кара дома,ама подобро се справува со тоа.има и таа дечко,ама на неа подобро и оди,го нема мојот проблем.во врска со пријателите,таа има цело друштво со кое излегува цело време,има тони другари и другарки со кои си поминува супер,за разлика од мене,која нема со кого да излезе,зашто сум со дечкото постојано и немам вредни другари,освен неа и најдобриот другар.друштво за излегување,не.исто така се има и случено да му се допаѓа на момче по кое јас бев збесната,луда.
и уште многу други детали на кои не би да се задржувам на форумов,ама сепак,таа ми е најдобра другарка од 5 години сме заедно,и никогаш не сме се скарале,најдобро се познаваме,и претпоставувам дека се работи за ставот на гледање на работите.криво ми е малку што на мене не ми оди добро со се,за разлика од неа,ама не сум и љубоморна,а да и завидувам ни збор.покрај се ми е најдобра другарка и ја сакам како сестра,секогаш е тука кога ми треба.

а од оваа драма можеш само да излезеш ако престанеш да се споредуваш со таа личност,зашто таа има свој карактер и свој начин за справување со проблемите,ти имаш свој.треба да седнеш пред огледало и да ги најдеш твоите позитивни страни.не зборам за буквално пред огледало,туку да погледнеш внатре во себе.сигурна сум дека има многу,само што ти не си ги видел,зашто си бил заслепен од неуспехот што си го преживеал,и од поразувањето од таа некоја личност.
биди ти.биди она што си и најди сопствена одбрамбена техника за проблемите.така ќе бидеш посвој,и попрепознатлив.
остави ја таа личност нека живее како што знае таа,а ти живеј на свој начин,ќе ги доживееш своите успеси.

 

[bounty_hunter]

Иако има слична тема која го разработува овој проблем, отворам нова, бидејќи ме интересира конкретен проблем.

Прво, дали некогаш сте се виделе себе си како личност која е FAIL, или едноставно како човек кој се` она што работи не го извршува доволно добро.
Второ, и поважно, дали некогаш сте сретнале човек со кој можете да се натпреварувате во некој животен сегмент, но кога ќе размислите за вашите дела, тој постојано е пред вас. Па барате алтернативи да го покријат вашиот неуспех, барате на кое поле сте вие поуспешни, и гледате дека и таму ве добива. Еден момент стоите немо и разочарано од себе, дека целиот живот ви е тотално промашување а вашиот ривал ја добива битката каде и да се свртите.

Имате ли ваков пример за себе, и дали знаете како се излегува од таа драма?

Во секое натпреварување мора да има некој подобар, без разлика дали натпреварувањето е замислено само во нашата глава. Дури, кога ние замислуваме натпревар помеѓу нас и некоја друга личност, ни бега оној реален резултат. Или пак сме премногу самокритички настроени, или премногу нарцисоидно. И во едниот и во другиот случај, поради таквиот начин на расудување на работите, не би можеле објективно да ја процениме ситуацијата.
Друга работа, успехот е релативен. Ако си поставиш премногу големи цели, амбиции, веројатноста дека нема да успееш е се поголема. Не можеш да се споредиш со некого и да речиш "тој е поуспешен од мене во се`"? Тој може да е поуспешен од мене во фудбал, затоа што голем дел од своето време го има посветено на фудбалот. Башка, мене никогаш не ме привлекувал фудбалот, јас сум сакал ракомет. Тој е подобар во ова, во она, во тоа....

Една вечер игравме билијард кај едно другарче дома. Игравме двојки, на пиење. Сите сме школски другари/ки, се знаеме многу одамна и ептен убаво си живееме. Гледајќи дека особено кога играме само ние машките, се појавува се поголема ривалност меѓу нас, се поголема желба да се победи, се повеќе се губеше она што ни беше како приоритет на сите пред да почниме да играме - да има забава и интересно да ни помине времето. Почнав да се смеам и во наредната игра намерно изгубив, и во таа после неа, и во таа после втората, цела вечер намерно губев. Никогаш до таа вечер ни на крај памет не ми паднала мисла намерно да изгубам во игра со каков било натпреварувачки карактер. Ми се вртеше само една мисла, ако со мојот пораз усреќам некој другар кој ми е драг и исчезне тоа намќоресто ривалство, тогаш јас ќе бидам посреќен со пораз.

Од таа вечер малку поинаку ги гледам работите, битно ми е семејството, соживотот меѓу фамилијата, најблиските другари/ки, здравје, среќа, љубов и здрав разум. Друго се ќе си дојде.

Оп, пази врата....пу да не ти кажев ќе се удреше, хендикеп еден....

 

[nihilista]

Jas sum bez rabota
bez pari
bez site prava koi gi imam de jure
a de fakto sum obespraven
no sepak jas za sebe sum najbiten!

 

[RED PASSION]

Не можеш да не се споредуваш со никого. Тоа е нешто природно, и сакал нејќел ќе ти помине низ мислите барем во еден момент. Гледаш околу тебе помалку или повеќе успешни луѓе и првото што го правиш е споредба. На која скалило си ти а на кое оние што те опкружуваат. Мора да ги издвоиш своите конкуренти за да бидеш на чисто со кого се натпреваруваш. Не гледам ништо лошо во тоа, на крајот па целиот живот е натпревар. Тоа е она што го бутка човештвото напред. Негативното е што сите очекуваат брзи резултати од борбата и ако нешто не е ко што било предвидувано, тогаш настапува разочарувањето. Понекогаш забораваме дека патот до успехот е мачен. Па има ли воопшто лесна битка?
Еве сетете се на некој свој личен успех и проанализирајте како сте дошле до него. Ке видите дека сепак сте се бореле за тоа, што и да било.
Доаѓаат мигови на депресија и себепотценување да, бидејќи самите сме си најкритичните судии кон себе си, но тајната е баш тогаш да се потсетиме на сите претходно постигнати успеси. Што се тие, зар можеме само да ги фрлиме во вода и да го врежеме во потсвеста тоа "јас сум ништо!". Не, потребна е трпеливост.

Никој не е недостижен. Можеби постојат ривали, но не и идоли. Не постои една личност со која би се натпреварувале. Постојат многу луѓе, многу цели кои трба да се гледаат само како уште едно скалило до успехот. Колку поголем непријател-толку поголема слава!

 

[PJØTR VΛИ TRΛJKØVSKЧ]

Второ, и поважно, дали некогаш сте сретнале човек со кој можете да се натпреварувате во некој животен сегмент, но кога ќе размислите за вашите дела, тој постојано е пред вас. Па барате алтернативи да го покријат вашиот неуспех, барате на кое поле сте вие поуспешни, и гледате дека и таму ве добива.

*Куп на Р. Македонија*

Македонија ЃП -

Вардар 5:0 (4:0)

Ренова -

Вардар 3:2 (2:1)

Слога Ј. -

Вардар 1:0 (0:0)

Вардар -

Работнички 1:2 (0:0)

Пелистер -

Вардар 1:0 (1:0)

Вардар -

Хоризонт Т. 1:3 (0:2)

Тетекс -

Вардар 1:0 (0:0)

И.Т.Н. И.Т.Н. И.Т.Н (Да не редиме уште:wink

Како што можевме да видиме сезонава, обично повеќето од ривалите на Вардар ја добиваа битката, а гледам (по потписот) ти и понатаму им ја даваш целата поддршка и веруваш дека работите со твојот тим ќе тргнат на подобро. Зошто истото не го направиш и со самиот себе? Никој не е е вечен губитник, исто како што не е ни вечен победник. Во ред е и да се загуби и да се победи. Дури и во поразот има нешто што се вика подадена рака на противникот, а тоа е најдобар начин самиот тој да не се сфаќа како лут ривал туку како мерило на сопствената способност, а тоа пак, кога ќе се сфати така, отвара нови видици и многу поголема веројатност во реваншот да го победиме истиот. Победата ќе дојде кога тогаш, само не треба безглаво да ја посакуваме и да пружаме отпор на противникот. Кога отпорот ќе престане, резултатите доаѓаат.

 

[Ana Jones]

Ни една личност не е критериум за некоја друга да се оценува самата себе...се е релативно...Постојат личности од иста гранка, да речеме-одредена професија, кои се релативно добри во тоа што го работат. Сепак не може да бидат сосем исти..секогаш едниот ќе биде подобар од другиот и обратно. Но, ако погледнеме некои др критериуми, на пр.под кои услови работи едниот (канцеларија, опкружување, мотивација) може да се изедначат работите-не навидум туку суштински.
Сметам дека сите биле во таков период. Се додека не сфатиш дека сам си си критериум и ако ти не се вреднуваш, никој нема. Така било така и ќе биде. Секогаш има подобри, и секогаш има полоши. А, личноста е таква каква што е-се бори за да стане подобра и како и да е и колку и далеку да стигне, пак ќе биде иста. Нема најдобар во нешто, затоа што секогаш ќе се најде некој кој ќе биде уште подобар.
Какви сме-такви сме и затоа не сакаат оние што не познаваат. Сами си ја одредуваме вредноста...Барем тоа ни останува, ако не друго.
Затоа што животот е подобар или полош-за кого како. Кога ќе сфатиш дека некој/а не е критериум за ниво или степен на развиеност или whatever, ќе сфатиш дека си доволно добар за самиот себе...другите па и не се толку релевантни во твојот сопствен живот.
Ќе бидам онолку добра колку што сакам да бидам...

 

[RED PASSION]

А никогаш не си посакала да бидеш најдобра во тоа што го правиш?

 

[Дамјан_Amstaff]

Прво, дали некогаш сте се виделе себе си како личност која е FAIL, или едноставно како човек кој се` она што работи не го извршува доволно добро.

Скоро секогаш така се гледам , тоа ми кажува дека никогаш не е доволно и секогаш може подобро. Ме потикнува.