Anon
/b/ House /b/
- Член од
- 13 декември 2007
- Мислења
- 16.744
- Поени од реакции
- 27.744
Да де. И боље што не пиша нешто и онака јасно се гледаше пред некое време дека поима немаш.Ја не се ни обидов бе Мистер Саркастик.
Да де. И боље што не пиша нешто и онака јасно се гледаше пред некое време дека поима немаш.Ја не се ни обидов бе Мистер Саркастик.
Помош од стручно лице?Пааа вака, ги исчитав сите 127 страници и решив да прозборам на темава.
Веќе долг период размислувам за самоубиство. Немам доволно добра причина да продолжам да живеам.
Барам, но исто како да барам во сено игла.
Имам 30 години, живеам сама, имам одлична работа и финасиски сум доста стабилна, не се жалам но тоа што ме мачи е самотијата, осаменоста, изолираноста од општеството.
Не е моја вина тоа туку игнорирањето од сите што ме опкружуваат, исмевањето, и ред други работи за кои ќе пишувам наредната прилика, здрава и жива.
Како одминува времето се повеќе се менувам и доаѓам до степен да не можам да се препознаам.
Го знам коренот на проблемот но прв пат не можам да се соочам.
Мајка ми мораше да се оперира, и со тоа и се прекина м-циклус на 45 години.Можеш да побараш и стручна помош. Да посетиш психолог или психијатар.
Психологот учел како со разговор да ти го испере умот од црните мисли.
Психијатар учел како со апчиња да ти ја промени билошката состојба на организмот, која пак потоа би резултирала и во подобра психичка состојба.
А зошто не менувате доктор кога ќе видите дека не го бива? Пиши ми ПП јас ќе ти пратам броеви од неколку асални психијатри.Мајка ми мораше да се оперира, и со тоа и се прекина м-циклус на 45 години.
Денови е добра, денови ја фаќа криза, онака плачи а вика дека солзите сами капат.
Беше на психијатар во државна установа, и препиша лекови за депресија. Но, од лековите и се креваше крвниот притисок 160-170 голем со 90-100 мал, кој нормално е 130-80. Беше повторно да и препиши друг пошто овај не и одговараше. Копилево и препиша лек од иста класа на антидепресанти со друго име. И од него и се креваше притисокот,и повторно не појде, така ете турка некако.
Сакам да кажам копилинава чекаат под рака нешто да завршат нормална работа.
И да напоменам дека во Македонија има голема стигма во поглед на барање стручна помош за ментални проблеми. пр (луѓето будала ќе ме направат)
Затоа што не знаеме кој е добар, а и не можам никој да го кренам во раце и да го носам на доктор ако самиот не сака.А зошто не менувате доктор кога ќе видите дека не го бива? Пиши ми ПП јас ќе ти пратам броеви од неколку асални психијатри.
А и ти па што се замараш кој што ќе каже, дај батали ги северџани авангардата.
Ке почнеш да пушташ нови лица во твојот живот ама многу посилна од порано. Тоа што во моментов го доживуваш како слабост и став, всушност е твоето најсилно оружје. Психички ќе бидеш спремна дека не сите се искрени и добронамерни ама ќе имаш и убави луѓе кои полека ќе ти ја враќаат вербата.Ви благодарам на сите за размислувањата и советите, највеќе за разговорите во лп, не очекував дека ќе наидам на голема поддршка.
Се обидувам да се пронајдам себе, сфатив дека парите и кариерата нема да ми донесат среќа во животот иако кога дојдов до тој степен бев решена да се фокусирам на било што само да не размислувам.
Коренот на проблемот, луѓето кои ме доведоа до овој степен се одамна надвор од мојот живот но чувствувам на моменти тежина и затоа размислував за тој чекор.
Не ми е сјајно, но комуницирам со сјајни луѓе од време на време но ја немам потребната доверба во нив, за да можам да се потпрам и да сметам на тие лица.
Секако дека не е до нив, во мене е проблемот што одамна не умеам да се опуштам и уживам. Не знам што да очекувам од луѓето, но дел од вината ја барам во себе што дозволив да дојдам до овој степен да не се препознаам.
Причина поради која се затворив е што не сум подготвена да пуштам нови лица во мојот живот.
Често добивам нож во грб од лице од кое не сум очекувавала, и кога ќе решам да запознаам некого ќе упропасти се, и повторно од почеток.
Ќе бидам добро, веројатно.
Препорачајте некој навистина добар психијатар за жртва на траума (силување)
...да бидеш толку самостостална, со само 30 години со одлична работа добро платена и највероватно сопствен стан,а да „ веќе подолг период размислуваш за самоубиство“ ??? некако не ми иде... имаш родители: брат сестра? или толку си сама , читај „осамена“ да направиш нешто што воопшто не личи на твојата состојба? што да речат ТИЕ што се бескуќници, што немаат леб да јадат? што да речат тие што се со силен хендикеп оставени сами на себе на светот и се борат до последен момент никогаш не помислувајќи да дигнат рака на себе?Пааа вака, ги исчитав сите 127 страници и решив да прозборам на темава.
Веќе долг период размислувам за самоубиство. Немам доволно добра причина да продолжам да живеам.Барам, но исто како да барам во сено игла.Имам 30 години, живеам сама, имам одлична работа и финасиски сум доста стабилна, не се жалам но тоа што ме мачи е самотијата, осаменоста, изолираноста од општеството.Не е моја вина тоа туку игнорирањето од сите што ме опкружуваат, исмевањето, и ред други работи за кои ќе пишувам наредната прилика, здрава и жива.Како одминува времето се повеќе се менувам и доаѓам до степен да не можам да се препознаам.Го знам коренот на проблемот но прв пат не можам да се соочам.
не ставај сликовници жити све... кај си бе ти? уште не ме поднесуваш? а ти мене баш ми фалиш!
... инаку дали си запознат со визуелно делување преку фотографии освен само пишанката? знам дека го знаеш тоа!