Па пишува во многу од коментарите дека ова им било на некои португалски ученици училишен проект по филм.Башка и му најдов на крајот неколку моменти што ме поколебаа дека е вистински
Рандом мистерии
- Креатор на темата Kallista
- Време на започнување
V
Viktorijabt
Гостин
Ова се случило во Александрија, Вирџинија, есента 1816 година.
Брачен пар влегле во Gadsby's Tavern Hotel. Жената била смртно болна од тифус. Иако доктор бил повикан да се обиде да направи нешто, нејзината состојба се влошувала се' повеќе. За време на посетите на докторот жената носела вел, а сопругот ги повикал докторот, персоналот на хотелот и жената на сопственикот во собата број 8 во која отседнле и им рекол на сите да се заколнат дека никогаш да не ги откријат никому неговиот и идентитетот на неговата сопруга. Колку што е познато никој од нив не проговорил. Жената починала на 11 октомври 1816 и била закопана на гробиштата Св. Павле во истиот град.
Нејзиниот епитаф гласи:
To the Memory of a
FEMALE STRANGER
whose mortal sufferings terminated
on the 14th day of October 1816
Aged 23 years and 8 months.
This stone is placed here by her disconsolate
Husband in whose arms she sighed out her
latest breath and who under God
did his utmost even to soothe the cold
dead ear of death.
How loved how valued once avails thee not
To whom related or by whom begot
A heap of dust alone remains of thee
Tis all thou art and all the proud shall be
To him gave all the Prophets witness that
through his name whosoever believeth in
him shall receive remission of sins.
Acts.10th Chap.43rd verse
Една од теориите е дека луѓето биле членови на Кралското семејство во посета, а голема е веројатноста дека биле Англичани.
Понатаму приказната забегува кон паранормално, наводно го гледале духот на младата жена на прозорецот од хотелот како држи свеќа, кога влегле во собата немало ништо но стаклото на ламбата било жешко.
Нешто повеќе
Брачен пар влегле во Gadsby's Tavern Hotel. Жената била смртно болна од тифус. Иако доктор бил повикан да се обиде да направи нешто, нејзината состојба се влошувала се' повеќе. За време на посетите на докторот жената носела вел, а сопругот ги повикал докторот, персоналот на хотелот и жената на сопственикот во собата број 8 во која отседнле и им рекол на сите да се заколнат дека никогаш да не ги откријат никому неговиот и идентитетот на неговата сопруга. Колку што е познато никој од нив не проговорил. Жената починала на 11 октомври 1816 и била закопана на гробиштата Св. Павле во истиот град.
Нејзиниот епитаф гласи:
To the Memory of a
FEMALE STRANGER
whose mortal sufferings terminated
on the 14th day of October 1816
Aged 23 years and 8 months.
This stone is placed here by her disconsolate
Husband in whose arms she sighed out her
latest breath and who under God
did his utmost even to soothe the cold
dead ear of death.
How loved how valued once avails thee not
To whom related or by whom begot
A heap of dust alone remains of thee
Tis all thou art and all the proud shall be
To him gave all the Prophets witness that
through his name whosoever believeth in
him shall receive remission of sins.
Acts.10th Chap.43rd verse
Една од теориите е дека луѓето биле членови на Кралското семејство во посета, а голема е веројатноста дека биле Англичани.
Понатаму приказната забегува кон паранормално, наводно го гледале духот на младата жена на прозорецот од хотелот како држи свеќа, кога влегле во собата немало ништо но стаклото на ламбата било жешко.
Нешто повеќе
Srcee
Unforgettable
- Член од
- 29 април 2008
- Мислења
- 5.275
- Поени од реакции
- 3.496
E кои де? Дај кажи.
Верувај и јас сакам да верувам,поинтересно е ама како прво викам ај зашто би снимале со толку добра камера.Добро снимале ете ајде,како второ кога влага девојката и кога ја зумира прави камерата нешто како демек звук што може лесно да се измонтира на едсноставен софтвер за камера.Дури и звукот некако го иземитирале од филмовите
.После тоа кога му покажува каде била сообраќајката намерно се трга камерата за да може да се нашминка девојката,иако можеле и да ја сопрат да снима за момент.Кога ја покажува и кога вика "wiiii" исто мислам дека лошо е изведено,и на крај и звукот коа се крши колата,девојката вриска и одма колата лета и се превртува:pos2: дури и звукот е многу лош.Мислам дека тие што го снимале филмот си го одработиле своето ама сигурно не им било целта да лажат луѓе,инаку ќе ги тргнеле тие моменти каде што се приметуваат пропустите.Тоа е мое мислење,иако на прво гледање ме излажа и мене.David Rebordão е авторот на филмот а тој на португалски се вика "A Curva"
http://blog.s0ulless.sg/?p=176 тука можете да читнете нешто.
Еве ви го човекот.
http://www.acurva.net/ и негова страна претпоставувам.
_The Great_
Il Genio
- Член од
- 18 јуни 2008
- Мислења
- 5.955
- Поени од реакции
- 3.318
Еве една моја теорија околу ова.
Можеби сето ова е план и игра на екипажот ?
1. Податоци дека овој човек постои (веројатно) нема.
2. Екипажот (ограбувачите) не ги известуваат патниците. Човекот да се наоѓал во авионот ваљда некој ќе го забележел (се однесува на моментот кога ја упатил заканата), а многу тешко веројатно е осомничениот да ги земе стујардесите на некое место кај што нема патници и да им каже вака и вака, ова е вооружен грабеж, пљачка што го викаат ...
3. Андерлајн. Екипажот во полн состав останува во авионот, што укажува на тоа дека постои некој договор меѓу екипажот за целата ситуација.
4. Си ги земаат парите, ваљда ги сокриваат некаде.
5. Падобранот го фрлаат заедно со парите xD, или пак ништо не фрлаат (претходно оставиле пари на местото).
6. Не им фали влакно на главата.
Ги делат парите и сите среќно живеат до крајот на животот
Toecutter
Biafran Baby
- Член од
- 12 мај 2009
- Мислења
- 5.243
- Поени од реакции
- 2.444
1.Како мислиш нема податоци? Него го виделе и патниците а не само екипажот.Освен ако не бил во сојуз со екипажот но во тој случај тешко би се решил да скока од задна врата на Боинг 727...ноќе...Еве една моја теорија околу ова.
Можеби сето ова е план и игра на екипажот ?
1. Податоци дека овој човек постои (веројатно) нема.
2. Екипажот (ограбувачите) не ги известуваат патниците. Човекот да се наоѓал во авионот ваљда некој ќе го забележел (се однесува на моментот кога ја упатил заканата), а многу тешко веројатно е осомничениот да ги земе стујардесите на некое место кај што нема патници и да им каже вака и вака, ова е вооружен грабеж, пљачка што го викаат ...
3. Андерлајн. Екипажот во полн состав останува во авионот, што укажува на тоа дека постои некој договор меѓу екипажот за целата ситуација.
4. Си ги земаат парите, ваљда ги сокриваат некаде.
5. Падобранот го фрлаат заедно со парите xD, или пак ништо не фрлаат (претходно оставиле пари на местото).
6. Не им фали влакно на главата.
Ги делат парите и сите среќно живеат до крајот на животот
2.Дискретно им посочил дека има бомба и им покажал дека има динамит околу себе (или нешто што наликувало на динамит).Нема процедура каде е задолжително за капетанот да ги обавести патниците за такво нешто.Поради паниката која би се дигнала.
Таа сума која би ја зеле 200.000 долари поделена на 8 или 9 члена на екипажот не е доволна ризикување на кариера која носи многу повеќе пари,плус би требало сите од нив да имаат апсолутна доверба еден во друг и до ден денес да молчат.
- Член од
- 10 август 2008
- Мислења
- 744
- Поени од реакции
- 266
Учевме пред некое време по физика за инфра (под 20 херци фрефенција) и ултра звук (над 20000 херци). Нив не мојт да ги слушат чоечкото уво.Напишано од sexilicious007
Мистериозниот шум од Таос
Понекогаш звучи како експлозија, понекогаш како зуење, некогаш го слушаат сите, а некогаш само некои поради специфичниот распон на фреквенцијата на звуци. Она што е заедничко за тие звуци е тоа што и покрај елиминирање на секојдневните звуци кои не се причината за
овој феномен, никогаш не била пронајдена ниту приближна причина за неговото настанување.
Еден од најпознатите такви шумови е оној во Таос во Ново Мексико. Жителите на овој град веќе со години се збунети од мистериозниот и слаб шум со ниска фреквенција од 30Hz до 80Hz. Она што е необично е тоа што овој звук може да го слушнат само 2% од жителите на Таос. Оние кои го слушаат го опишуват како брмчење на дизел мотор во далечина кое буквално ги излудува, а некои поради него страдаат од главоболка, притисок во ушите, крвавење на носот и слично. Шумот има единствена и интересна карактеристика - поинтензивен е во градбите отколку на отворено. И покрај користење на слушалки против звуци и други направи за елиминирање за звуци, овој шум никако не можел да се неутрализира, а најзагрижувачки е тоа што шумот не звучи нималку природно. Иако многу научници и истражувачи се обиделе да дојдат до некое логично објаснување, причината за овој феномен се уште не е откриена.
За инфра звук имат природни и вештачки извори, во вештачки спаѓет и вибрации од градежни објекти, то ми е најлогично, покрај експлозии, и од природниве земјотреси, вулкани, молњи итн. Можда имат некоја поврзаност, пошо е блиско по фрекфенција (30-80), ама болка, крварење од нос и такви работи не. Сепак објасвит зш слушет само 2% од луѓето... или не? :kesa:
zee German
mpkfa
- Член од
- 12 август 2009
- Мислења
- 6.431
- Поени од реакции
- 6.078
Истото и јас го учев пред 2 -3 часа по физика така да за се има логично објаснување :helou:
S
smart ass
Гостин
ТОП 20 MYSTERIES
Почитувани јасно е дека некои од мистерииве се веќе дискутирани-но има и некои кои не се.
Се надевам темата ќе ви се допадне.
П.С-сори-ако е на англиски.
1. Shroud of Turin
The shroud of Turin is a linen cloth bearing the image of a man who had apparently died of crucifixion. Most Catholics consider it to be the burial shroud of Jesus Christ. It is currently held in the Cathedral of St John the Baptist in Turin, Italy. Despite many scientific investigations, no one has yet been able to explain how the image has been imprinted on the shroud and despite many attempts, no one has managed to replicate it. Radiocarbon tests date it to the middle ages, however apologists for the shroud believe it is incorrupt – and carbon dating can only date things which decay.
Prior to the middle ages, reports of the shroud exist as the Image of Edessa – reliably reported since at least the 4th century. In addition, another cloth (the Sudarium) known even from biblical times (John 20:7) exists which is said to have covered Christ’s head in the tomb. A 1999 study by Mark Guscin, a member of the multidisciplinary investigation team of the Spanish Center for Sindonology, investigated the relationship between the two cloths. Based on history, forensic pathology, blood chemistry (the Sudarium also is reported to have type AB blood stains), and stain patterns, he concluded that the two cloths covered the same head at two distinct, but close moments of time. Avinoam Danin (a researcher at the Hebrew University of Jerusalem) concurred with this analysis, adding that the pollen grains in the Sudarium match those of the shroud.
2. Mary Celeste
Mary Celeste was launched in Nova Scotia in 1860. Her original name was “Amazon”. She was 103 ft overall displacing 280 tons and listed as a half-brig. Over the next 10 years she was involved in several accidents at sea and passed through a number of owners. Eventually she turned up at a New York salvage auction where she was purchased for $3,000. After extensive repairs she was put under American registry and renamed “Mary Celeste”.
The new captain of Mary Celeste was Benjamin Briggs, 37, a master with three previous commands. On November 7, 1872 the ship departed New York with Captain Briggs, his wife, young daughter and a crew of eight. The ship was loaded with 1700 barrels of raw American alcohol bound for Genoa, Italy. The captain, his family and crew were never seen again. The ship was found floating in the middle of the Strait of Gibraltar. There were no signs of struggle on board and all documents except the captain’s log were missing.
In early 1873, it was reported that two lifeboats grounded in Spain, one with a body and an American flag, the other containing five bodies. It has been alleged that these could have been the remains of the crew of the Mary Celeste. However, the bodies were apparently never identified.
3. The taos hum
The ‘Taos Hum’ is a low-pitched sound heard in numerous places worldwide, especially in the USA, UK, and northern europe. It is usually heard only in quiet environments, and is often described as sounding like a distant diesel engine. Since it has proven indetectable by microphones or VLF antennae, its source and nature is still a mystery.
In 1997 Congress directed scientists and observers from some of the most prestigious research institutes in the nation to look into a strange low frequency noise heard by residents in and around the small town of Taos, New Mexico. For years those who had heard the noise, often described by them as a “hum”, had been looking for answers. To this day no one knows the cause of the hum.
4. Black Dahlia
In 1947 the body of 22 year old Elizabeth Short was found in two pieces in a parking lot in Los Angeles. According to newspaper reports shortly after the murder, Short received the nickname “Black Dahlia” at a Long Beach drugstore in the summer of 1946, as a play on the then-current movie The Blue Dahlia. However, Los Angeles County district attorney investigators’ reports state the nickname was invented by newspaper reporters covering the murder. In either case, Short was not generally known as the “Black Dahlia” during her lifetime.
Many rumours and tales have spread about the Black Dahlia, and the investigation (one of the largest in LA history) never found the killer.
5. Comte de Saint Germain
The Count of St. Germain (allegedly died February 27, 1784) was a courtier, adventurer, inventor, amateur scientist, violinist, amateur composer, and a mysterious gentleman; he also displayed some skills with the practice of alchemy. He was known as ‘Der Wundermann’ — ‘The Wonderman’. He was a man whose origin was unknown and who disappeared without leaving a trace.
Since his death, various occult organizations have adopted him as a model figure or even as a powerful deity. In recent years several people have claimed to be the Count of St. Germain. (Note that St Germain was never regarded as a saint by the Roman Catholic Church – the “st.” before his name refers to his alleged home).
Just paying the bills...
6. Voynich manuscript
The Voynich Manuscript is a medieval document written in an unknown script and in an unknown language. For over one hundred years people have tried to break the code to not avail. The overall impression given by the surviving leaves of the manuscript suggests that it was meant to serve as a pharmacopoeia or to address topics in medieval or early modern medicine. However, the puzzling details of illustrations have fueled many theories about the book’s origins, the contents of its text, and the purpose for which it was intended.
The document contains illustrations that suggest the book is in six parts: Herbal, Astronomical, Biological, Cosmological, Pharmaceutical, and recipes.
7. Jack the Ripper
In the later half of 1888, London was terrorrised by a series of murders in the east end (largely in the Whitechapel area). The name Jack the Ripper was taken from a letter sent to a newspaper at the time by someone claiming to be the killer. The victims were typically prostitutes who had their throats cut and bodies mutilated. In some cases the bodies were discovered just minutes after the ripper had left the scene.
The police at the time had many suspects but could never find sufficient evidence to convict anyone. In modern times there has even been some speculation that Prince Albert Victor was the murderer. Even with modern police methods, no further light has been shed on the murders in recent times. To this day no one knows who the ripper was.
8. Bermuda Triangle
The Bermuda triangle is an area of water in the North Atlantic Ocean in which a large number of planes and boats have gone missing in mysterious circumstances. Over the years many explanations have been put forward for the disappearances, including bad weather, alien abductions, time warps, and suspension of the laws of physics.
Although substantial documentation exists to show that many of the reports have been exaggerated, there is still no explanation for the unusually large number of disappearances in the area.
9. The Zodiac Killer
The Zodiac killer was active in Northern California for ten months in the late 1960s. He killed at least five people, and injured two. He comitted the first two murders with a pistol, just inside the Benecia border. In his second shooting in Vallejo, he attempted to kill two people, but one survived despite gunshots to the head and neck. 40 minutes later the police recieved an anonymous phone call from a man claiming to be their killer and admitting to the murders of the previous two victims. One month three letters were sent to Newspapers in California containing a cypher that the killer claimed would give them his name. They cypher was decrypted to read:
“I LIKE KILLING PEOPLE BECAUSE IT IS SO MUCH FUN IT IS MORE FUN THAN KILLING WILD GAME IN THE FORREST BECAUSE MAN IS THE MOST DANGEROUE ANAMAL OF ALL TO KILL SOMETHING GIVES ME THE MOST THRILLING EXPERENCE IT IS EVEN BETTER THAN GETTING YOUR ROCKS OFF WITH A GIRL THE BEST PART OF IT IS THAE WHEN I DIE I WILL BE REBORN IN PARADICE AND THEI HAVE KILLED WILL BECOME MY SLAVES I WILL NOT GIVE YOU MY NAME BECAUSE YOU WILL TRY TO SLOI DOWN OR ATOP MY COLLECTIOG OF SLAVES FOR MY AFTERLIFE EBEORIETEMETHHPITI” The last eighteen letters have not been decrypted.
While Arthur Leigh Allen was the prime suspect, all of the evidence was against him being the killer. To this day the Zodiac murders have not been solved.
10. The Babushka Lady
During the analysis of the film footage of the assasination of John F. Kennedy in 1963, a mysterious woman was spotted. She was wearing a brown overcoat and a scarf on her head (the scarf is the reason for her name as she wore it in a similar style to Russian grandmothers – also called babushkas). The woman appeared to be holding something in front of her face which is believed to be a camera. She appears in many photos of the scene. Even after the shooting when most people had fled the area, she remained in place and continued to film. Shortly after she is seen moving away to the East up Elm Street. The FBI publically requested that the woman come forward and give them the footage she shot but she never did.
In 1970 a woman called Beverly Oliver came forward and claimed to be the Babushka Woman, though her story contains many inconsistencies. She is generally regarded as a fraud. To this day, no one knows who the Babushka Woman is or what she was doing there. More unusual is her refusal to come forward to offer her evidence.
Почитувани јасно е дека некои од мистерииве се веќе дискутирани-но има и некои кои не се.
Се надевам темата ќе ви се допадне.
П.С-сори-ако е на англиски.
1. Shroud of Turin
The shroud of Turin is a linen cloth bearing the image of a man who had apparently died of crucifixion. Most Catholics consider it to be the burial shroud of Jesus Christ. It is currently held in the Cathedral of St John the Baptist in Turin, Italy. Despite many scientific investigations, no one has yet been able to explain how the image has been imprinted on the shroud and despite many attempts, no one has managed to replicate it. Radiocarbon tests date it to the middle ages, however apologists for the shroud believe it is incorrupt – and carbon dating can only date things which decay.
Prior to the middle ages, reports of the shroud exist as the Image of Edessa – reliably reported since at least the 4th century. In addition, another cloth (the Sudarium) known even from biblical times (John 20:7) exists which is said to have covered Christ’s head in the tomb. A 1999 study by Mark Guscin, a member of the multidisciplinary investigation team of the Spanish Center for Sindonology, investigated the relationship between the two cloths. Based on history, forensic pathology, blood chemistry (the Sudarium also is reported to have type AB blood stains), and stain patterns, he concluded that the two cloths covered the same head at two distinct, but close moments of time. Avinoam Danin (a researcher at the Hebrew University of Jerusalem) concurred with this analysis, adding that the pollen grains in the Sudarium match those of the shroud.
2. Mary Celeste
Mary Celeste was launched in Nova Scotia in 1860. Her original name was “Amazon”. She was 103 ft overall displacing 280 tons and listed as a half-brig. Over the next 10 years she was involved in several accidents at sea and passed through a number of owners. Eventually she turned up at a New York salvage auction where she was purchased for $3,000. After extensive repairs she was put under American registry and renamed “Mary Celeste”.
The new captain of Mary Celeste was Benjamin Briggs, 37, a master with three previous commands. On November 7, 1872 the ship departed New York with Captain Briggs, his wife, young daughter and a crew of eight. The ship was loaded with 1700 barrels of raw American alcohol bound for Genoa, Italy. The captain, his family and crew were never seen again. The ship was found floating in the middle of the Strait of Gibraltar. There were no signs of struggle on board and all documents except the captain’s log were missing.
In early 1873, it was reported that two lifeboats grounded in Spain, one with a body and an American flag, the other containing five bodies. It has been alleged that these could have been the remains of the crew of the Mary Celeste. However, the bodies were apparently never identified.
3. The taos hum
The ‘Taos Hum’ is a low-pitched sound heard in numerous places worldwide, especially in the USA, UK, and northern europe. It is usually heard only in quiet environments, and is often described as sounding like a distant diesel engine. Since it has proven indetectable by microphones or VLF antennae, its source and nature is still a mystery.
In 1997 Congress directed scientists and observers from some of the most prestigious research institutes in the nation to look into a strange low frequency noise heard by residents in and around the small town of Taos, New Mexico. For years those who had heard the noise, often described by them as a “hum”, had been looking for answers. To this day no one knows the cause of the hum.
4. Black Dahlia
In 1947 the body of 22 year old Elizabeth Short was found in two pieces in a parking lot in Los Angeles. According to newspaper reports shortly after the murder, Short received the nickname “Black Dahlia” at a Long Beach drugstore in the summer of 1946, as a play on the then-current movie The Blue Dahlia. However, Los Angeles County district attorney investigators’ reports state the nickname was invented by newspaper reporters covering the murder. In either case, Short was not generally known as the “Black Dahlia” during her lifetime.
Many rumours and tales have spread about the Black Dahlia, and the investigation (one of the largest in LA history) never found the killer.
5. Comte de Saint Germain
The Count of St. Germain (allegedly died February 27, 1784) was a courtier, adventurer, inventor, amateur scientist, violinist, amateur composer, and a mysterious gentleman; he also displayed some skills with the practice of alchemy. He was known as ‘Der Wundermann’ — ‘The Wonderman’. He was a man whose origin was unknown and who disappeared without leaving a trace.
Since his death, various occult organizations have adopted him as a model figure or even as a powerful deity. In recent years several people have claimed to be the Count of St. Germain. (Note that St Germain was never regarded as a saint by the Roman Catholic Church – the “st.” before his name refers to his alleged home).
Just paying the bills...
6. Voynich manuscript
The Voynich Manuscript is a medieval document written in an unknown script and in an unknown language. For over one hundred years people have tried to break the code to not avail. The overall impression given by the surviving leaves of the manuscript suggests that it was meant to serve as a pharmacopoeia or to address topics in medieval or early modern medicine. However, the puzzling details of illustrations have fueled many theories about the book’s origins, the contents of its text, and the purpose for which it was intended.
The document contains illustrations that suggest the book is in six parts: Herbal, Astronomical, Biological, Cosmological, Pharmaceutical, and recipes.
7. Jack the Ripper
In the later half of 1888, London was terrorrised by a series of murders in the east end (largely in the Whitechapel area). The name Jack the Ripper was taken from a letter sent to a newspaper at the time by someone claiming to be the killer. The victims were typically prostitutes who had their throats cut and bodies mutilated. In some cases the bodies were discovered just minutes after the ripper had left the scene.
The police at the time had many suspects but could never find sufficient evidence to convict anyone. In modern times there has even been some speculation that Prince Albert Victor was the murderer. Even with modern police methods, no further light has been shed on the murders in recent times. To this day no one knows who the ripper was.
8. Bermuda Triangle
The Bermuda triangle is an area of water in the North Atlantic Ocean in which a large number of planes and boats have gone missing in mysterious circumstances. Over the years many explanations have been put forward for the disappearances, including bad weather, alien abductions, time warps, and suspension of the laws of physics.
Although substantial documentation exists to show that many of the reports have been exaggerated, there is still no explanation for the unusually large number of disappearances in the area.
9. The Zodiac Killer
The Zodiac killer was active in Northern California for ten months in the late 1960s. He killed at least five people, and injured two. He comitted the first two murders with a pistol, just inside the Benecia border. In his second shooting in Vallejo, he attempted to kill two people, but one survived despite gunshots to the head and neck. 40 minutes later the police recieved an anonymous phone call from a man claiming to be their killer and admitting to the murders of the previous two victims. One month three letters were sent to Newspapers in California containing a cypher that the killer claimed would give them his name. They cypher was decrypted to read:
“I LIKE KILLING PEOPLE BECAUSE IT IS SO MUCH FUN IT IS MORE FUN THAN KILLING WILD GAME IN THE FORREST BECAUSE MAN IS THE MOST DANGEROUE ANAMAL OF ALL TO KILL SOMETHING GIVES ME THE MOST THRILLING EXPERENCE IT IS EVEN BETTER THAN GETTING YOUR ROCKS OFF WITH A GIRL THE BEST PART OF IT IS THAE WHEN I DIE I WILL BE REBORN IN PARADICE AND THEI HAVE KILLED WILL BECOME MY SLAVES I WILL NOT GIVE YOU MY NAME BECAUSE YOU WILL TRY TO SLOI DOWN OR ATOP MY COLLECTIOG OF SLAVES FOR MY AFTERLIFE EBEORIETEMETHHPITI” The last eighteen letters have not been decrypted.
While Arthur Leigh Allen was the prime suspect, all of the evidence was against him being the killer. To this day the Zodiac murders have not been solved.
10. The Babushka Lady
During the analysis of the film footage of the assasination of John F. Kennedy in 1963, a mysterious woman was spotted. She was wearing a brown overcoat and a scarf on her head (the scarf is the reason for her name as she wore it in a similar style to Russian grandmothers – also called babushkas). The woman appeared to be holding something in front of her face which is believed to be a camera. She appears in many photos of the scene. Even after the shooting when most people had fled the area, she remained in place and continued to film. Shortly after she is seen moving away to the East up Elm Street. The FBI publically requested that the woman come forward and give them the footage she shot but she never did.
In 1970 a woman called Beverly Oliver came forward and claimed to be the Babushka Woman, though her story contains many inconsistencies. She is generally regarded as a fraud. To this day, no one knows who the Babushka Woman is or what she was doing there. More unusual is her refusal to come forward to offer her evidence.
Apokalipto
Tredici
- Член од
- 4 март 2007
- Мислења
- 15.576
- Поени од реакции
- 2.585
Фино, ќе биде споена со постоечката
S
smart ass
Гостин
Фино, ќе биде споена со постоечката
Да и додадокот....
П.С Модераторот може и да ги спои,ил да тргне некои кои ги има веќе...некои случаи.
The Creation of Man
Микеланџело.
И друга
This is probably one of the most well known and controversial of mysteries known to man at the moment. The basic mystery is where did we come from? Many people believe we were created by some kind of God, others believe were naturally came into being through the process of evolution, and some even believe we were put onto earth by aliens. Because there is no conclusive evidence for either argument, this subject remains our greatest mystery.
The concept of evolution states that through a series of adaptations and mutations from generation to generation, a creature can change dramatically over time. There are many arguments against evolution, mostly (in the West) from fundamentalist Christian bodies. The head of the largest Christian Church, Pope Benedict XVI, has recently said that evolution is not contrary to the teachings of the Church or a belief in God as long as it does not exclude God as the primary mover and organiser of the process.
The concept of creationism states that God made the Universe in the form in which it exists today. It attempts to explain away potential theological problems like dinosaurs, carbon dating, and the fossil record in general. Creationists generally believe the earth to be several thousand years old.
The Bimini Road
Everyone has heard the story of the lost city of Atlantis, but what about the Bimini Road? In 1968 an underwater rock formation was found near North Bimini Island in the Bahamas. It is considered by many to be naturally made, but because of the unusual arrangement of the stones, many believe it to be a part of the lost city of Atlantis (first spoken of by Plato).
Another curious element of this mystery is a prediction made in 1938 by Edgar Cayce: “A portion of the temples may yet be discovered under the slime of ages and sea water near Bimini… Expect it in ‘68 or ‘69 – not so far away.” In a more recent expidition, amateur archeologist Dr Greg Little discovered another row of rocks in the same formation directly below the first, leading him to believe that the road is actually the top of a wall or water dock.
One possible natural explanation is that the “road” is an example of tessellated pavement, a natural phenomenon. Concretions of shell and sand form hard sedimentary rock which over time fractures in straight lines and then at ninety degree angles. They are quite common and a popular tourist attraction on the island of Tasmania.
The Roanoke Colony
In 1584, Sir Walter Raleigh dispatched an expedition to the East Coast of North America as Queen Elizabeth I had given him permission to colonise Virginia. He returned from the trip with two American Indians and samples of animals and plants. Between 1585 and 1587, two groups of colonists were left on Roanoke Island (part of present day North Carolina) to establish their settlement.
Following fights with the local native tribes, the first colony were low on food and men to defend the settlement, so when Sir Francis Drake visited after a raid in the Carribean and offered to take them back to England, they accepted and left. In 1857 121 new colonists arrived and found the local natives (the Croatans) to be friendly. The first English child born in the Americas was the daughter of one of these colonists. The group tried to befriend some of the other tribes that the previous colonists had fought with which resulted in the killing of George Howe. The remaining members of the group convinced the leader to return to England to get help. The leader (John White) returned to England leaving behind ninety men, seventeen women, and eleven children.
When White returned in August 1590, the settlement was deserted. There were no signs of a struggle and no remains were found at all. The only clue was the word “Croatoan” carved into a post of the fort and “Cro” carved into a nearby tree. The settlement became known as the Lost Colony and no members of it were ever seen again. Some speculation exists today which suggests that the settlers left and merged with some of the nearby tribes. This is supported by the fact that many years later some of the tribes were practising Christianity and understood English.
Marfa lights
The Marfa lights are unexplained lights (called ghost lights) that have been appearing on Mitchell Flat east of Marfa, Texas. The first published account of the lights was given in 1957, but Robert Reed Ellison (born 1880) reported them to his family and accounts of their appearances were spread by word of mouth. There are no verifiable written reports from before the 1950s.
The lights are described as being the size of a basketball, floating in the air at around shoulder height. Colors are usually described as white, yellow, orange or red, but green and blue are sometimes reported. They usually travel laterally but have been seen to move rapidly in various directions. The lights sometimes appear in groups. Sightings are rare but there is a large amount of photographic and video evidence.
Skeptics generally consider the lights to be related to traffic passing on the nearby US Route 67, or to be electric by-products of the predominantly quartz hills in the area. Because they usually appear in private property with terrain that is difficult to travel over, there are almost no reports of people being able to get close to the lights.
5. Jimmy hoffa
Jimmy Hoffa was an American labor leader, and criminal convict. As the president of the International Brotherhood of Teamsters from the mid-1950s to the mid-1960s, Hoffa wielded considerable influence. After his conviction, he served nearly a decade in prison. On July 30, 1975, Hoffa dissapeared from a parking lot in Detroit and was never seen again. He had been due to meet two Mafia leaders, Anthony “Tony Jack” Giacalone from Detroit and Anthony “Tony Pro” Provenzano from Union City, New Jersey and New York City.
According to Donald Frankos (a convicted Mob hitman), Hoffa was shot in the house of Giacalone and his body was then buried in the foundations of the Giants stadium. While that is the most popular belief, another mobster, Bill Bonanno, claimed that hoffa was shot and put in the trunk of a car that was then put through a car compactor.
No one will ever know the truth about Hoffa, but the MythBusters team dug in the part of the Giants stadium that is generally where Hoffa is considered to be buried and found nothing.
El Chupacabra
El Chupacabra (Goat Sucker) is mostly associated with Latin American communities in the USA, Mexico, and Puerto Rico (where it was first reported). It is supposedly a heavy creature, the size of a small bear, with a row of spines reaching from the neck to the base of the tail and it takes its name from the fact that it is supposed to attack animals and drink their blood – especially goats.
While the legend began around 1987, there are many similarities to the Vampire of Moca, the name given to an unknown creature to killed animals all over the small town of Moca in the 1970s. The vampire of Moca left the animals completely devoid of blood which had apparently been removed by a series of small circular cuts.
The most common description of Chupacabra is a lizard-like being, appearing to have leathery or scaly greenish-gray skin and sharp spines or quills running down its back. This form stands approximately 3 to 4 feet (1 to 1.2 m) high, and stands and hops in a similar fashion to a kangaroo. In at least one sighting, the creature hopped 20 feet (6 m). This variety is said to have a dog or panther-like nose and face, a forked tongue protruding from it, large fangs, and to hiss and screech when alarmed, as well as leave a sulfuric stench behind. When it screeches, some reports note that the chupacabra’s eyes glow an unusual red, then give the witnesses nausea. For some witnesses, it was seen with bat-like wings.
. D. B Cooper
D. B. Cooper (aka “Dan Cooper”) is a pseudonym given to a notorious aircraft hijacker who, on November 24, 1971, after receiving a ransom payout of $200,000, leapt from the back of a Boeing 727 as it was flying over the Pacific Northwest somewhere over the southern Cascades.
Cooper has not been seen since and it is not known whether he survived the jump. In 1980, an eight year old boy found $5,800 of soggy $20 bills washed up on the banks of the Columbia river. The serial numbers matched those of the ransom money which had been noted to make it easier to track Cooper later.
Cooper escaped from the plane by jumping off the rear airstair with a parachute leading aviation authorities to add stricter measures about the design of planes to prevent it from happening again. In addition, this event caused airports to install metal detectors for the first time.
10. The Mothman
Mothman is the name given to a strange creature reported in the Charleston and Point Pleasant areas of West Virginia between November 1966 and December 1967. The creature was sporadically reported to be seen before and after those dates, with some sightings as recent as 2007.
Most observers describe the Mothman as a winged man-sized creature with large reflective red eyes. It often appeared to have no head, with its eyes set into its chest. A number of hypotheses have been presented to explain eyewitness accounts, ranging from misidentification and coincidence to paranormal phenomena and conspiracy theories.
The Mothman was first spotted in 1926 by a young boy. At the same time, three men were digging a grave in a nearby graveyard when they saw a brown human shape with wings soaring out from behind trees. Both incidents were reported independently of each other. There have been numerous sightings of Mothman though no photographic evidence exists at all.
Интересно....дури и статуа имаат направено.
Björn
Does Your Mother Know?
- Член од
- 14 август 2006
- Мислења
- 45.025
- Поени од реакции
- 83.450
Црвената година најверојатно е 1587, или нешто друго е во прашање?
А за човекот-молец, треба да се спомене високата фреквенција на негово забележување во '67, пред и по рушење на мост (47 жртви), во областа каде што се наоѓа мостот. Тие настани (секако, со режисерска слобода на интервенирање) се дел од истоимениот филм.
- Член од
- 24 ноември 2009
- Мислења
- 4.959
- Поени од реакции
- 4.882
Неси свесен колку многу наликува на грузиско поисмо,тоест старо грузиско или старо ерменско само немие јасно што неможат да преведат текстот или буквите а иначе буквиве се тие шотиги кажав
Мислам дека дури ие дешифрирано но несум сигурен
^MooN_RideR^
Blue in HearT
- Член од
- 20 април 2006
- Мислења
- 853
- Поени од реакции
- 48
Доста на англиски еве нешто од мене на македонски извадок од книгата Најголемите светски мистерии.
Јама со пари.
На осамен остров на источниот брег на Канада лежи закопано богатство во гусарско злато. Така барем вели легендата. Пристапот кон тоа баснословно богатство води преку една јама без дно што трагачите по злато ја прекопувале како луди речиси 200 години. И никој не успеал во тоа.
Потрагата започнала во 1795 година, кога 16-годишниот Даниел Мек-Гинис од Честер, Нова Шкотска, тргнал во прошетка со кануто на своите родители кои му дозволиле да плови до блискиот залив Махон. Меѓутоа, Даниел одвеслал подалеку од обично – преку заливот до осамениот Остров на Дабовите. Малкумина луѓе го посетиле тој остров и Даниел, кој на својот пат кон внатрешноста на островот не сретнал никого, помислил дека е првиот што стапнал на него.
Одненадеж застанал привлечен од неочекуваниот пронајдок. На големиот даб на висорамнината се нишало старо бродско кормило. Даниел се приближил за да го разгледа подобро. Забележал дека најдебелата гранка на дабот била исечена на околу четири стапки од стеблото. Исто така, забележал дека стои во длабнатина каде што земјата потонала неколку стапки. Некој, претпоставувал тој, бездруго тука нешто копал, барајќи нешто – или закопувајќи нешто.
Мек-Гинис одвеслал дома и утредента се вратил со уште двајца пријатели, 20-годишниот Џон Смит и 13-годишниот Ентони Вон. Почнале да копаат заедно. Не им требало многу за да го расчистат внимателно горниот пласт и да откријат кружно окно со пречник од четири метри. Веднаш помислиле дека таму е закопано некакво богатство.Отишле по копачи, лопати, скали и јажиња. Направиле и колиба на островот и таму го минувале времето од утро до мрак копајќи во потрага по богатството.
Нивното прво откритие било на длабочина од 10 стапки. Се спуштиле на платформа од дебели дабови штици, што биле грижливо поставени по работ на јамата. Убедени дека богатството е под нив, тие ги дигнале трупците и нашле нов пласт од тврдо набиена земја. Тоа била глина измешана со камења, што им го отежнало копањето. Тројцата продолжиле до длабочина од 20 стапки кога наишле на слична платформа и на уште потврдо набиена земја. Истото се повторило и на 30 стапки.
Тројцата другари се откажале од копањето сфаќајќи дека за нивниот потфат им е потребна помош. Сфатиле дека за понатамошно копање им се неопходни пари и машини. Меѓутоа, никој во малото место не бил заинтересиран за толку луд план – особено поради тоа што Островот на Дабовите го сметале за проколнат. Дури во 1804 година момчињата успеале да го заинтересираат лекарот Симеон Линд кој потоа ги убедил локалните деловни луѓе да го помогнат проектот. Големото копање било продолжено. Но по 9 години очекување и надежи се се урнало. На растојание од секои 10 стапки наидувале на нова дабова платформа – што била уште поцврсто поврзана со кит и со јажиња.
На длабочина од 90 стапки истражувачите затрепериле од возбуда. Ја пробиле најцврсто направената платформа на која наишле дотогаш. Била врзана со бродски јажиња и со влакна од кокос. Откако успеале да ја совладаат таа пречка, откриле плочест камен на кој имало некакви нејасни знаци. Го изнеле каменот на површината за да го разгледаат подобро и, иако тој подоцна таинствено исчезнал, трагачите по богатството велеле дека пораката гласела: „Десет (или 40, бројот не можел да се види јасно) стапки подолу се закопани два милиони фунти“.
Даниел Мек-Гинис и неговите родители биле сигурни дека се блиску до конечниот успех, слава и богатство. Исфрлиле уште десет стапки мека земја и наишле на нешто тврдо. Имало звук на метал. Но веќе била доцна саботна ноќ и тие решиле да се одморат до понеделникот.
Во понеделникот наутро вредните работници и се вратиле на својата работа, на местото што го означиле како Јама со пари. Ѕирнале преку работ и виделе дека две третини од дупката се под вода...
Горчливо разочарани, се обиделе да ја испразнат јамата, но тоа одело многу бавно. По неколку месеци се откажале. Во 1805 година се вратиле за да се обидат одново.
Покрај старата, ископале нова јама до длабочина од неверојатни 110 стапки, а потоа издупчиле окно и под прав агол ги споиле Јамата со пари и точката на која мислеле дека се наоѓа богатството. Имале среќа што останале живи кога во подземниот канал одненадеж навлегла вода. Тешко разочарани и без скршена пара, морале да се откажат од својот десетгодишен сон.Следниот обид на празнење на Јамата со пари се случил во 1849 година. Мек-Гинис умрел како сосем скршен човек, на Смит му се изгубила секаква трага. Но Вон бил сеуште жив, а ја имал и поддршката од новоформираното здружение за финансирање на работата на старото место.
Екипата што ја предводел Џејмс Питбалдо од Трур, Нова Шкотска, мислела дека старата јама е невозможно да се исуши, па решиле да го продупчат нејзиното дно. Сврделот одел лесно во првите 98 стапки, длабочина до која стигнале и претходните копачи. Новите дупчења не исфрлиле на површината ништо освен делови од дабови платформи. Продолжувале понатаму, зголемувајќи ја големината на сврделот и непрекинато менувајќи го на кратки растојанија. На крајот заклучиле дека врвот на сврделот минал низ капак на дрвен сандак, низ некој метал, низ дното на сандакот, а потоа низ друг сличен сандак. Два метални сандака – тука бездруго има богатство.
Имало и непотврдени вести дека сврделот исфрлал на површината ситни лушпи од злато. Се знае дека Пибалдо ги симнувал од сврделот – а потоа исчезнал од логорот. Неговите работници поверувале дека нашол скапоцен метал. Тоа не е неможно, зашто по неколку дена се вратил во логорот со богат заштитник и се обидел да ја откупи тапијата за целата работа. Меѓутоа, тогаш никој не бил расположен да продава. Ловците на злато најпосле надушкале плен.Но не успеале. Охрабрените копачи дупчеле се подлабоко и подлабоко со надеж дека ќе стигнат до богатството. Пробиле уште една дрвена платформа – овој пат од елово дрво, не од дабово – што довело до тоа дното на дупката да пропадне во некаква каллива пештера. Таму долу, покрај остатоците од последната платформа, се наоѓале и – „сандаците со богатството“.
Копањето сепак не било сосем залудно. Прво, затоа што се дознало дека водата што ја полнела дупката е морска, а се подигала и опаѓала со приливот и одливот. Бидејќи почвата била од иловица, единственото објаснување за движењето на водата било дека окното преку друг канал било поврзано со отворено море. Истражувањата на брегот покажале дека на речиси 150 метри отаму постои разработен, добро скриен систем за полнење и празнење на Јамата со пари.
Здружението што го финансирало потфатот изградило брана преку заливот, а потоа почнало да ја испумпува водата од јамата. Пред да ја завршат својата работа, висок прилив ги урнал ѕидовите на браната и работите биле прекинати. Здружението банкротирало.
По 20 години потрагата ја продолжила друга организација. Под оптимистичко име Компанија Елдорадо од Островот на Дабовите, новата фирма изградила друга брана, која кратко време ги издржувала ударите на морето. Потоа ја испумпале водата од Јамата со пари и откриле систем за полнење и празнење. Бил на длабочина од 110 стапки и целиот од камен. Пред да стигнат да продолжат со работата, браната попуштила и водата повторно ја исполнила јамата.
Локалниот бизнисмен Фредерик Блер во 1894 година ја основал компанијата Богатството од Дабот и ги презел сите мерки еднаш засекогаш да ја реши мистеријата. Блер дупчел до подземниот тунел на дното, а потоа го минирал. Излезот на Смитов Залив бил затворен засекогаш. Меѓутоа, за општо чудење, водата во јамата се појавувала и се повлекувала со приливот и одливот.
Блер истурил боја во дупката и набљудувал за да види каде ќе се појави. Тоа се случило не во Смитов Залив туку на јужниот брег – на спротивната страна на островот. Членовите на компанијата биле сосем збунети. Тие не можеле да ја знаат тајната што била откриена дури по многу неуспешни ископувања: под влезот кај Смитов Залив имало уште два канала, еден што го ископал човек на длабочина од 160 стапки и што водел на јужниот брег. Низ долниот тунел истекувала обоената вода.
Фредерик Блер извел неколку пробни дупчења за да утврди што се наоѓа под првиот каменен систем за исушување на длабочина од 110 стапки. На 40 стапки под тоа ниво наишол на слој мека земја, веројатно расквасена иловица, во која потонале „сандаците со богатството“ и се искршиле. На длабочина од 150 стапки дупчалката на Блер удрила во некој материјал што веднаш бил пратен на хемиска анализа. Следувал изненадувачки одговор: „цемент направен од човечка рака“.
Веднаш под тој тенок слој се наоѓало некакво гнило дрво. Потоа наишол на нешто што според движењето на сврделот можело да се опише како метален предмет со форма на лост. Под тоа следувал слој од поситни метални парчиња, потоа повторно лостови и најпосле пречка од тврдо железо.
За трагачите металните меки лостови можеле да значат само едно – златни одливки. Ситните метални парчиња требало да бидат пари. Оваа интерпретација била неодолива мамка за Блер кој останал во тој крај уште неколку години, безброј пати повторувајќи ги своите обиди на самото место. Но веќе немал финансиска поддршка за организирање на нов обид за откривање на богатството.
Во 1935 година богатиот рударски стручњак Џилберт Хедон влегол во партнерство со Блер и со неговиот син. Поставиле електрични пумпи што биле поврзани со помош на кабли со извор на струја оддалечен пет милји, но морската вода продолжила да дотекува. По три години Едвин Хамилтон, професор по машинство од Њујорк, го организирал првото истражување на теренот врз научна основа. Во текот на следните четири години тој потопил неколку отвори и открил уште два канала кои му задавале на Блер толкави маки. Меѓутоа, од богатството немало ни трага.
Дотогаш во Јамата со пари биле вложени толку пари колку што никогаш не можеле да се добијат од неа. А како капак на се, во 1965 година Јамата ги зела и првите човечки животи. Труповите на четворица мажи биле извадени од Смитов Залив, откако ги отрул јаглеродниот моноксид од нивните водени пумпи.
Сепак, тоа не биле единствените жртви на Јамата со пари. Пет години подоцна, монтреалскиот конзорциум Тритон алијанс спуштил ТВ-камери и силно осветлување во лавиринтот од јами и отвори на длабочина од 200 стапки... и успеал да сними бледи контури од човечка рака. Во темнината се распознавале три ковчега и секира. Меѓутоа, ни таа екипа не успеала да сними ништо вредно.
Едит ке допишам утре или после...
Јама со пари.
На осамен остров на источниот брег на Канада лежи закопано богатство во гусарско злато. Така барем вели легендата. Пристапот кон тоа баснословно богатство води преку една јама без дно што трагачите по злато ја прекопувале како луди речиси 200 години. И никој не успеал во тоа.
Потрагата започнала во 1795 година, кога 16-годишниот Даниел Мек-Гинис од Честер, Нова Шкотска, тргнал во прошетка со кануто на своите родители кои му дозволиле да плови до блискиот залив Махон. Меѓутоа, Даниел одвеслал подалеку од обично – преку заливот до осамениот Остров на Дабовите. Малкумина луѓе го посетиле тој остров и Даниел, кој на својот пат кон внатрешноста на островот не сретнал никого, помислил дека е првиот што стапнал на него.
Одненадеж застанал привлечен од неочекуваниот пронајдок. На големиот даб на висорамнината се нишало старо бродско кормило. Даниел се приближил за да го разгледа подобро. Забележал дека најдебелата гранка на дабот била исечена на околу четири стапки од стеблото. Исто така, забележал дека стои во длабнатина каде што земјата потонала неколку стапки. Некој, претпоставувал тој, бездруго тука нешто копал, барајќи нешто – или закопувајќи нешто.
Мек-Гинис одвеслал дома и утредента се вратил со уште двајца пријатели, 20-годишниот Џон Смит и 13-годишниот Ентони Вон. Почнале да копаат заедно. Не им требало многу за да го расчистат внимателно горниот пласт и да откријат кружно окно со пречник од четири метри. Веднаш помислиле дека таму е закопано некакво богатство.Отишле по копачи, лопати, скали и јажиња. Направиле и колиба на островот и таму го минувале времето од утро до мрак копајќи во потрага по богатството.
Нивното прво откритие било на длабочина од 10 стапки. Се спуштиле на платформа од дебели дабови штици, што биле грижливо поставени по работ на јамата. Убедени дека богатството е под нив, тие ги дигнале трупците и нашле нов пласт од тврдо набиена земја. Тоа била глина измешана со камења, што им го отежнало копањето. Тројцата продолжиле до длабочина од 20 стапки кога наишле на слична платформа и на уште потврдо набиена земја. Истото се повторило и на 30 стапки.
Тројцата другари се откажале од копањето сфаќајќи дека за нивниот потфат им е потребна помош. Сфатиле дека за понатамошно копање им се неопходни пари и машини. Меѓутоа, никој во малото место не бил заинтересиран за толку луд план – особено поради тоа што Островот на Дабовите го сметале за проколнат. Дури во 1804 година момчињата успеале да го заинтересираат лекарот Симеон Линд кој потоа ги убедил локалните деловни луѓе да го помогнат проектот. Големото копање било продолжено. Но по 9 години очекување и надежи се се урнало. На растојание од секои 10 стапки наидувале на нова дабова платформа – што била уште поцврсто поврзана со кит и со јажиња.
На длабочина од 90 стапки истражувачите затрепериле од возбуда. Ја пробиле најцврсто направената платформа на која наишле дотогаш. Била врзана со бродски јажиња и со влакна од кокос. Откако успеале да ја совладаат таа пречка, откриле плочест камен на кој имало некакви нејасни знаци. Го изнеле каменот на површината за да го разгледаат подобро и, иако тој подоцна таинствено исчезнал, трагачите по богатството велеле дека пораката гласела: „Десет (или 40, бројот не можел да се види јасно) стапки подолу се закопани два милиони фунти“.
Даниел Мек-Гинис и неговите родители биле сигурни дека се блиску до конечниот успех, слава и богатство. Исфрлиле уште десет стапки мека земја и наишле на нешто тврдо. Имало звук на метал. Но веќе била доцна саботна ноќ и тие решиле да се одморат до понеделникот.
Во понеделникот наутро вредните работници и се вратиле на својата работа, на местото што го означиле како Јама со пари. Ѕирнале преку работ и виделе дека две третини од дупката се под вода...
Горчливо разочарани, се обиделе да ја испразнат јамата, но тоа одело многу бавно. По неколку месеци се откажале. Во 1805 година се вратиле за да се обидат одново.
Покрај старата, ископале нова јама до длабочина од неверојатни 110 стапки, а потоа издупчиле окно и под прав агол ги споиле Јамата со пари и точката на која мислеле дека се наоѓа богатството. Имале среќа што останале живи кога во подземниот канал одненадеж навлегла вода. Тешко разочарани и без скршена пара, морале да се откажат од својот десетгодишен сон.Следниот обид на празнење на Јамата со пари се случил во 1849 година. Мек-Гинис умрел како сосем скршен човек, на Смит му се изгубила секаква трага. Но Вон бил сеуште жив, а ја имал и поддршката од новоформираното здружение за финансирање на работата на старото место.
Екипата што ја предводел Џејмс Питбалдо од Трур, Нова Шкотска, мислела дека старата јама е невозможно да се исуши, па решиле да го продупчат нејзиното дно. Сврделот одел лесно во првите 98 стапки, длабочина до која стигнале и претходните копачи. Новите дупчења не исфрлиле на површината ништо освен делови од дабови платформи. Продолжувале понатаму, зголемувајќи ја големината на сврделот и непрекинато менувајќи го на кратки растојанија. На крајот заклучиле дека врвот на сврделот минал низ капак на дрвен сандак, низ некој метал, низ дното на сандакот, а потоа низ друг сличен сандак. Два метални сандака – тука бездруго има богатство.
Имало и непотврдени вести дека сврделот исфрлал на површината ситни лушпи од злато. Се знае дека Пибалдо ги симнувал од сврделот – а потоа исчезнал од логорот. Неговите работници поверувале дека нашол скапоцен метал. Тоа не е неможно, зашто по неколку дена се вратил во логорот со богат заштитник и се обидел да ја откупи тапијата за целата работа. Меѓутоа, тогаш никој не бил расположен да продава. Ловците на злато најпосле надушкале плен.Но не успеале. Охрабрените копачи дупчеле се подлабоко и подлабоко со надеж дека ќе стигнат до богатството. Пробиле уште една дрвена платформа – овој пат од елово дрво, не од дабово – што довело до тоа дното на дупката да пропадне во некаква каллива пештера. Таму долу, покрај остатоците од последната платформа, се наоѓале и – „сандаците со богатството“.
Копањето сепак не било сосем залудно. Прво, затоа што се дознало дека водата што ја полнела дупката е морска, а се подигала и опаѓала со приливот и одливот. Бидејќи почвата била од иловица, единственото објаснување за движењето на водата било дека окното преку друг канал било поврзано со отворено море. Истражувањата на брегот покажале дека на речиси 150 метри отаму постои разработен, добро скриен систем за полнење и празнење на Јамата со пари.
Здружението што го финансирало потфатот изградило брана преку заливот, а потоа почнало да ја испумпува водата од јамата. Пред да ја завршат својата работа, висок прилив ги урнал ѕидовите на браната и работите биле прекинати. Здружението банкротирало.
По 20 години потрагата ја продолжила друга организација. Под оптимистичко име Компанија Елдорадо од Островот на Дабовите, новата фирма изградила друга брана, која кратко време ги издржувала ударите на морето. Потоа ја испумпале водата од Јамата со пари и откриле систем за полнење и празнење. Бил на длабочина од 110 стапки и целиот од камен. Пред да стигнат да продолжат со работата, браната попуштила и водата повторно ја исполнила јамата.
Локалниот бизнисмен Фредерик Блер во 1894 година ја основал компанијата Богатството од Дабот и ги презел сите мерки еднаш засекогаш да ја реши мистеријата. Блер дупчел до подземниот тунел на дното, а потоа го минирал. Излезот на Смитов Залив бил затворен засекогаш. Меѓутоа, за општо чудење, водата во јамата се појавувала и се повлекувала со приливот и одливот.
Блер истурил боја во дупката и набљудувал за да види каде ќе се појави. Тоа се случило не во Смитов Залив туку на јужниот брег – на спротивната страна на островот. Членовите на компанијата биле сосем збунети. Тие не можеле да ја знаат тајната што била откриена дури по многу неуспешни ископувања: под влезот кај Смитов Залив имало уште два канала, еден што го ископал човек на длабочина од 160 стапки и што водел на јужниот брег. Низ долниот тунел истекувала обоената вода.
Фредерик Блер извел неколку пробни дупчења за да утврди што се наоѓа под првиот каменен систем за исушување на длабочина од 110 стапки. На 40 стапки под тоа ниво наишол на слој мека земја, веројатно расквасена иловица, во која потонале „сандаците со богатството“ и се искршиле. На длабочина од 150 стапки дупчалката на Блер удрила во некој материјал што веднаш бил пратен на хемиска анализа. Следувал изненадувачки одговор: „цемент направен од човечка рака“.
Веднаш под тој тенок слој се наоѓало некакво гнило дрво. Потоа наишол на нешто што според движењето на сврделот можело да се опише како метален предмет со форма на лост. Под тоа следувал слој од поситни метални парчиња, потоа повторно лостови и најпосле пречка од тврдо железо.
За трагачите металните меки лостови можеле да значат само едно – златни одливки. Ситните метални парчиња требало да бидат пари. Оваа интерпретација била неодолива мамка за Блер кој останал во тој крај уште неколку години, безброј пати повторувајќи ги своите обиди на самото место. Но веќе немал финансиска поддршка за организирање на нов обид за откривање на богатството.
Во 1935 година богатиот рударски стручњак Џилберт Хедон влегол во партнерство со Блер и со неговиот син. Поставиле електрични пумпи што биле поврзани со помош на кабли со извор на струја оддалечен пет милји, но морската вода продолжила да дотекува. По три години Едвин Хамилтон, професор по машинство од Њујорк, го организирал првото истражување на теренот врз научна основа. Во текот на следните четири години тој потопил неколку отвори и открил уште два канала кои му задавале на Блер толкави маки. Меѓутоа, од богатството немало ни трага.
Дотогаш во Јамата со пари биле вложени толку пари колку што никогаш не можеле да се добијат од неа. А како капак на се, во 1965 година Јамата ги зела и првите човечки животи. Труповите на четворица мажи биле извадени од Смитов Залив, откако ги отрул јаглеродниот моноксид од нивните водени пумпи.
Сепак, тоа не биле единствените жртви на Јамата со пари. Пет години подоцна, монтреалскиот конзорциум Тритон алијанс спуштил ТВ-камери и силно осветлување во лавиринтот од јами и отвори на длабочина од 200 стапки... и успеал да сними бледи контури од човечка рака. Во темнината се распознавале три ковчега и секира. Меѓутоа, ни таа екипа не успеала да сними ништо вредно.
Едит ке допишам утре или после...