Ете заврши и ова Јуниорско СП за играчи родени 1996 и помлади. Генерацијата за која веќе долго се зборува дека е најдобрата генерација по оние 1980 (на Кире, Наумче, Јоновски, Митков) и 1982 (Борко, Миркуловски, Мите Стоилов, Кузмановски...) но и истовремено за многумина е преценета и премногу извикана во медиумите на некој начин ги потврди и едните и другите
. Учества на 3 од 4те големи натпреварувања, кулминација на ова СП со пласманот на 6тото место – оваа генерација покажа и одреден континуитет и одреден квалитет во овие 4 години. Неспорен факт е дека по пензионирањето на Кире, Борко, Миркуловски и Стоилов (кое мислам дека ќе се случи во 2020) оваа генерација ќе мора да ја преземе одговорноста и да биде основа на идната сениорска репрезентација. Сепак она што и ова СП го потврди е дека иако има надеж дека континуитет би требало да можеме да избориме (што е многу позитивно), за чекор напред во однос на она што сме сега ќе мора да почекаме некои идни генерации.
Кратко сумирање на првенството:
1. Длабочина на екипата
Една од позитивните работи од ова СП е што иако постојано ја ословуваме како генерација 96-97 во суштина оваа екипа беше пола јуниорска пола кадетска. За кадетите, кои сега треба да станат јуниори, искуството е непроценливо особено ако се земе во предвид и дека скоро сите имаа солидна минутажа и улога. Распределбата на минутажата и улогите во екипата е според мене исклучително позитивно, за првпат, особено една младинска наша екипа покажала каква таква длабочина. Објективно нашата репрезентација беше една од најмладите на првенството но тоа воопшто не се осети во однос на длабочината на екипата. Напротив нашата екипа ротираше дури и повеќе од некои многу посериозни репрезентации, а и повредите кои ги имаше во текот на првенството релативно лесно и безболно се надминаа (Арсеновски, Крстевски, Нелоски, Лазаревски...).
2. Генерални коментари за екипата/играта во контакст на СП
- Се користеа можности за транзиција повеќе од било која наша репрезентација (иако и сенорте во овој аспект напредуваат), што е за поздравување (дури имаа и голови од брз центар особено со Тунис) – близу 10% од нападите се завршуваа со тимска транзиција или класична контра. Но од друга страна, штом се одлучеа за позицион напад, често се одеше до екстреми до пасивен напад.
- На екипата очигледно и недостигаат пробивни играчи кои можат да минат низ противничката одбрана. Единствен кој имаше каков таков успех во овој поглед беше Кузмановски. Реално ова е аспект во кој доста заостанувавме во однос на останатите квалитетни репрезентации.
- Како и сениорите и јуниорите се покажа дека имаат сериозни проблеми против екипи кои се физички и атлетски супериорни (во принцип вакви се секогаш Франција и северноафричките екипи)
.
3. Статистика
Напад
- 10ти (50.2% реализирани напади)
- 11 во позицион напад (доста паднавме по натпреварите против Франција во кој имавме катастрофални последни 15 минути и Унгарија во кој не уништија голманите)
- 17 со играч повеќе, 8 со играч помалку (интересна статистика која ни покажува дека не знаеме доволно да ја ефектуираме предноста од исклучувања на противникот но од друга страна нашите беа сосема солидни кога имаа играч помалку (играта без голман тука доаѓа до израз)
- 2 во асистенции
. Можеби најинтересната статистика од сите. Популарно е да се обвинуваат нашите ракометари за недоволно тимска игра, но во суштина тоа не е точно. 2 место по асистенции целосно го потврдува ова. Проблемот на нашиот тим, баш напротив е во тоа што немаме играчи кои можат сами да креираат позиција. Горе долу единствен “соло” играч ни е Талески на шут од далечина. Друга опција реално и немаме се мора да се креира преку посложени акции.
Одбрана
- 12ти (53.5% одбранети напади)
- 4ти во ситуација кога успешната одбрана е резултат на потези на играчите (блокади, изнудени пробивања, украдени и одбиени топки)
- Убедливо најслаби од сите 8 четвртфиналисти во однос на одбранети напади заради голманот (всушност по процентот на одбрани, нашите голмани беа 15ти со само 28.4%) – а и ова откако Томовски конечно се разбрани во последниот натпревар, претходно беа одвај над аматерите од Буркина Фасо, Мароко и Чиле.
- Бројот на напади одбранети со голманска одбрана на останатите четвртфиналисти е во просек 116.7 на 9 натпревари. Нашиот тим имаше 95 вакви одбранети напади. Таа разлика од 2-3 голмански одбрани по натпревар во просек е всушност разликата меѓу нашето 12то место и топ 3 одбрана на првенството
. Во превод, истото што најмногу ги мачи сениорите, со мизерните проценти на Борко, ги мачи и јуниорите.
4. Коментари за играчите
Јуниорите
- Талески (41 гол) – лидер на тимот како како шутер така и како асистент. Реално солидно првенство одигра Талески, добра комплетна игра во два правци. Слабост му беа седмерците и фактот дека лесно е читлив од голманите кога ги зема тие тешки изнудени шутеви кога нападот ќе заглави. 13 стрелец и 2 асистент на првенството. Солиден во одбрана. Не може да се има премногу забелешки - постепено се развива во навистина квалитетен играч.
- Кузмановски (33 гола) – имаше повремени блесоци, но имам впечаток дека можеше и повеќе. Предност му е универзалноста, имаше голови и од влезови и скок шутеви и шутеви од место и уфрлања како втор пикер. Да не зборувам за неговите веќе карактеристични полуконтри. Но и покрај тоа впечатокот е дека остана недоречен. Кај него има уште многу простор за напредок (особено во фаза на скок шут). Најголем потенцијал - ќе видиме колки ќе го искористи.
- Велковски (30 гола) – Велковски одигра коректно првенство во напад во рамки на неговите можности – шутеви од место, под зона, повремени влезови... Класичниот скок шут и натаму му е слабост. Во одбрана на некој начин добро е што е форсиран и се труди да игра во два правци, но факт е дека засега е голем минус – убедливо најслаб од сите кои играа одбрана.
- Палевски (30 гола) – Пристојно првенство на Палевски во секој аспект битен за крило – шут од крило, влез на втор пикер, контри, пенали. Треба уште да работи на шутот кога има помал агол, но може да биде пристојно крило за наредните 10 години. Можеби замена за Ојлески кај сениорите на долг рок (реално го нема птенцијалот на Манасков).
- Нелоски (15 гола) – На ова првенство во улога на специјалист дефанзивец и повремен пикер (особено во фаза на транзиција). Како бек играше многу малку – не повеќе од 6-7 напади. Во принцип ова е улога во која се снајде подобро од очекувањата, и се чини тука треба да ја гледаме неговата иднина. Може да биде корисен играч и за сениорската репрезентација во оваа поуниверзална улога.
- Томовски (69/237 = 29.1%) – Најголемо разочарување на првенството. Од него се очекуваше да овозможи конечно една наша репрезентација да биде меѓу најсилните и во голманските категории но целосно потфрли. На мечот со Унгарија го покажа потенцијалот – но има уште многу многу работа за некои поголеми резултати (особено во фаза на подготовка и скаутинг ми се чини), како и во бранењето на удари во горните делови од голот (3/72
)
- Даниловски (26/97 = 26.8%) – На Даниловски едноставно толку му се можностите. Се труди, повремено и функционира како џокер од клупата но реално нема капацитет за нешто повеќе.
- Крстевски (1 гол) – мала улога, главно како резервен дефанзивен специјалист. Се чини тешко ќе биде посериозен играч од него. Ништо посебно не покажа.
- Џонов (7 гола) – Се покажа како коректен играч, реално и подобар од очакувањата со оглед дека не требаше ни да биде во екипата, но сепак далеку е од некој посериозен играч (барем моментално).
Кадетите
- Танкоски (14 гола) – Според мене најголем талент во оваа генерација. Прикажа основи на универзална игра во напад (скок шут, влез, “финта”), но и доста солидна игра во одбрана (на позиции 2 и 5), што мене лично позитивно ме изненади. Не е од рангот на Талески и Кузмановски, но Танкоски е играч на кој треба да се обрни внимание. Потребна му е снага (како и на повеќето од кадетите)
- Петровски (9 гола) – главно солидно ја користеше укажаната шанса, но има уште доста работа. Мора да стане покомплетен играч. Вака е практично само шутер со повремено добро додавање. Има теоретски шанси за сениори, но со оглед на позицијата на која игра, ќе биде многу тешко.
- Димитриоски (13 гола) – Има потенцијал како поуниверзален играч со примарна позиција лево крило, но треба уште многу да работи. Ќе видиме во следните 3-4 години дали може да стигне до сениори.
- Арсеновски (17 гола) – Според мене најголемо изненадување на првенството. До повредата одлично се снаоѓаше во сите офанзивни фази на пикерската позиција. Доста напредувал, да се надеваме така и ќе продолжи. Негативно е што играше само во еден правец. Тука ќе мора да поработи ако сака да стане сериозен сениорски репрезентативец. Потенцијал има но има и многу работа.
- Лазаревски (13 гола) – Во помала мера од Арсеновски но солидно издание имаше и вториот пикер. Лазаревски има поголем потенцијал за да биде играч во два правци, но засега нема ни приближно доволно снага која е потребна за пикер.
- Шилегов (21 гол) – Солиден офанзивно (иако некогаш форсираше тешки шутеви), но катастрофа дефанзивно. Има потенцијал, но треба уште доста работа.
- Јагуриновски (11 гола) – Ми делува дека има незгоден карактер. Има талент за крило кое би играло добро во два правци, но не сум сигурен колку ќе го искористи.
5. Тренерот
Темелковски одработи коректно првенство. Се гледа дека му лежат младинските категории и според мене треба да продолжи да работи и со следните генерации. Во секој случај, далеку е од совршен. Повремено имаше некои луди потези како Танкоски на пикер, претерано форсирање на Велковски во одбрана и во клучни натпревари/моменти, и целосната нелогичност во начинот на бирање на кој ќе шутира пенали (очигледно беше дека Палевски е најсигурна опција, но Темелковски упорно нелогично без никаков ред ротираше).
6. Каде е остатокот од светот
Во суштина првенството покажа 2 главни работи. Прво дека неевропските екипи кои напредуваат во светскиот ракомет последниве години, се веќе рамо до рамо со Европските тимови. Тунис, Алжир и Египет од Африка, Катар од Азија и Бразил од Јужна Америка реално имаат квалитет кој е споредлив со солидните Европски репрезентации. Но од друга страна, “елитата” не се менува. Шпанија, Германија, Данска и пред се Франција ќе продолжат да доминираат со ракометот. Хрватска има слаба генерација.
Се на се интересно првенство за пратење (и не само нашите натпревари). Добра можност да се види до каде се нашите идни надежи и што би можело да не очекува во иднина кога Кире, Миркуловски, Борко, Стоилов, Ф.Лазаров, В.Марковски и Георгиевски ќе се пензионираат – нешто што би требало постепено да се случува во следните 3-4 години.
