Учам, живеам и го дишам истиот воздух со такви луѓе.
И ме нервираат. Сфаќам дека тие се одраз на домашното воспитување и родителите се оние кои ги направиле такви, па баш и поради тоа неможам да се социјализирам со луѓето кои се фалат дури и за најмалиот, минорен успех/купено парче облека.
Кога детето ќе се роди, потребно е да му се подари љубов, но и да биде на некој начин, поттикнато од родителите да види каков е животот и да се соочи со реалноста. Особено на овие простори, малку се оние чии свет уште од раѓањето па се до крајот на животот е розев. Имам многу такви кои ги познавам и се толку многу разгалени татини принцези (конкретно ќе зборам за девојчињата) и се околу нив е розево и пуфкасто. НЕ Е! Реалноста е сурова, и доколку немаш некој позади тебе, ќе те прегазат, ќе ти одземат се до последно, доколку не се бориш. И ќе страдаш, ама откако ќе помине тоа ќе сфатиш дека стануваш поцврста личност и дека почнуваш да ја сфаќаш поентата на животот.
Поентата на животот не е тоа кој колку пари има, кој оди на шопинг во странство или чив дечко вози поубава кола, туку тоа да ги отфрлиш парите и да научиш без нив да бидеш среќен. Затоа што се додека мама и тато се позади тебе, ќе се провлекуваш покрај нив и никогаш нема да станеш цврста личност, туку сноб. Особено ако мама и тато имаат фирми, па ти ги завршат и средно и факултетот (секако, приватен, зошто не ги бива 2 реченици да склопат) и те вработат кај нив во фирма.
Ќе зборам конкретно за мене. Моите ме имаат воспитано на тој начин што имам видено многу работи во животот, и имам осознаено за тоа колку е тешко да се пробиеш и да успееш. Секако, тие ми имаат кажано - и да имаме, и да немаме, ти нема да почувствуваш на твоја кожа, за тебе секогаш ќе се има, можеби некогаш и нема да ти биде купено најскапото, но секогаш ќе имаш се што ти треба. Најверојатно и тоа ме научи да имам поинаков став кон парите и така да ги гледам. Понекогаш и ми беше глупаво кога бев основно, кога учев со деца чии родители не работеа и кога ќе ме прашаа "еј, ова ново ти е"? Секогаш негирав, за тие да не се чувствуваат лошо, а и да не ме декларираат како останатите разгалени лигави деца чувани под стаклено ѕвоно, пазејќи и најмала прашина да им падне. За разлика од сега, каде што во средно сите гледаат кој си, што работат твоите, од кај ти е облеката купена и дали одиш во школо со кеш или без пари. Со неколку ретки исклучоци од средината во која што сум, со поголемиот дел од женската популација не правам муабет, затоа што знам дека нивната насмевка е базирана на вредноста на фармерките кои ги носам.
Па токму тоа и сакам да го кажам, да. Секое дете се раѓа табула раса, родителите и општеството го моделираат.
такви разгалени се обично едни на мајка што се, што немаат ни брат ни сестра.............. да ти е мерак да ги раскинеш