Пубертет...

[Eko1]

Гледам на форумов повеќето нови членови (според годините) се наоѓаат баш во овие пубертеткси води. Не можам а да не се присетам на моите пубертетски денови, и тоа колку јас го мразев животот.... колку ми беше смачено све.... колку ми беа криви родителите за све.... колку сакав да имам некоја женска што можам да и правам све..... колку брзо ми се менуваше расположението... и ред други "пубертетски ствари"

Како го преживувате или како сте го преживеале овој период вие.... што мислите според вас што помага најповеќе во смирувањето на таа "пубертетска страст"?

Јас лично мислам дека пријателите/ките се многу важен фактор во сето ова пребродување и градење на карактер.... пубертетлија дефинитивно не може сам да "живее" :raz:

ПС: темава ја отворив во Општи Муабети.... баш затоа... да се прави општ муабет околку ова.... не да кажуваме психолошки гледни точки.... и дефиниции според некој доктор.... туку онака како сме го поминале или како го поминуваме овој важен период од нашиот живот.

 

[*P|nK_G|rL*]

Сеуште сум во пубертетот и да како што кажа има денови каде што ти е смачено од се и од сите, наоѓаш др. кривци за се она што ти се случува тебе и такви срања. Но има и прекрасни моменти, зезање со другари, првата љубов, правиш се што сакаш. Дефинитивно пубертетот е најубавиот период од животот.

 

[KohlBass]

Seuste sum vo pubertet (valjda ) i i jas mislam deka e najubavoto vreme vo zivotot. Nesakam da porasnam /me saka da bide Petar Pan

 

[Yugo]

Abe top si e. Samo se nesto te nervira i site ti se krivi koa ke se iznaerivras. Ako go trgneme seto ova na strana super e.

 

[NeMiRnA]

veke fakam nakaj adolescent ili mi se cini?U sekoj slucaj pubertet hmmm pa i ne e bas najsjajno so site tie bubacki u glaa

 

[+BaltaZaR+]

Кога беа тоа стари добри времена :raz:
А не сеа ми побелива косата

 

[Bacillus gagous]

Не знам, кај мене никогаш не ми биле криви родителите, чудно ама не сум имал многу проблеми, битно доста се дружев со другари, па највеорјатно преку тоа се конпензирало, а од кај да знам, може сеуште не сум прошол низ пубертет

 

[OrTacE]

Гледам на форумов повеќето нови членови (според годините) се наоѓаат баш во овие пубертеткси води. Не можам а да не се присетам на моите пубертетски денови, и тоа колку јас го мразев животот.... колку ми беше смачено све.... колку ми беа криви родителите за све.... колку сакав да имам некоја женска што можам да и правам све..... колку брзо ми се менуваше расположението... и ред други "пубертетски ствари"

Како го преживувате или како сте го преживеале овој период вие.... што мислите според вас што помага најповеќе во смирувањето на таа "пубертетска страст"?

Јас лично мислам дека пријателите/ките се многу важен фактор во сето ова пребродување и градење на карактер.... пубертетлија дефинитивно не може сам да "живее" :raz:

ПС: темава ја отворив во Општи Муабети.... баш затоа... да се прави општ муабет околку ова.... не да кажуваме психолошки гледни точки.... и дефиниции според некој доктор.... туку онака како сме го поминале или како го поминуваме овој важен период од нашиот живот.

си ја искривив кичмава за време на пубертетот, а после тоа си ја правев и евеме сега како пушка прав.

 

[JeCILaDy]

Уште сум во пубертет и не се жалам. Не сум толку ”проблематична”, баги време се неам скарано со мојте, не се мразам себе и цел свет, поеднипати сите ми се криви и урлам, али се то е пролазно.

 

[еци^^^]

pred godina ipol bev nesto slicno na ona sto go opisa Eko..se karav pocesto so moite,kosata mi se krevase za sitnici,bev preokupirana so toa da imam decko,bev zaljubena najmnogu na svet..najubavo mi bese koga sum so drugarkite...denes se custvuvam malce pozrelo,se nemam skarano so moite veke cela godina,ne pravam incidenti za sitnici,mi godi muabetot so moite doma i se pocesto go praktikuvam,ziveam srekno i nasmeano sekoj den...sega koga zavrsiv 2ra godina,sfativ deka zivotot odi napred,nikogas nema da se povtorat ovie migovi,a eden den ke kopneam po niv..zatoa moite pubertetski denovi gi pominuvam bez da ispustam nieden soncev zrak vo tekot na denot,niedna kapka dozd koga e vrnezlivo,niedna nasmevka so prijatelite koga sedime na kafe,nieden romanticen mig so nekoj iden decko,nieden sovet i razgovor so moite,nieden gol na svtsko prvenstvo..i mnogu mi e ubavo!

 

[^eli^]

си ја искривив кичмава за време на пубертетот, а после тоа си ја правев и евеме сега како пушка прав.

----и јас исто си ја искривих кичмата,ама уште не сум се исправила :kajg:
иначе,пубертетот,најбеливебал е едно од најубавите периоди у животот...
првата љубов..:wub:
па,дружењата..првите искуства...
има и непотребни нервози..ама лесно се надминуваат кога си со тие што ги сакаш и што искрено те сакаат....

 

[OrTacE]

----и јас исто си ја искривих кичмата,ама уште не сум се исправила :kajg:

ели да ја искривив кичмава и ја правев и се исправив ама прочитај на што имам цитирано, во стил на што ја имам искривено
преправи го малце постот да не помисли некој дека и ти ко мне си ја кривела

 

[Ѕвер]

Едноставно пубертетот е период кој не пробразува од деца во возрасни, со сите пропратни елменти кои несвесно ќе ни помогнат за понатамошниот возрасен живот, но и без број зезалици и искуства на кои денес сме гледале сериозно и сме се замарале, а подоцна само радо ќе се присеќаваме и слатко ќе си се смееме

 

[Wuppy]

Ја уште сум у пубертет зашо иам 14 години,и можам да кажам дека ми е многуу заморно.Се лутам за све,ко ненормална се дерам по сестра ми а она кутрата поминала низ тоа па добро е ме сфаќа..Моите ги замарам стално со глуости па дури ни ја не очекував дека ке праам глупости.Баба ми нервен слом доживува од мене...Со неколку збора тежок е периодов али со помош на сестра ми некако добро се снаоѓам последниов период,а и многу рано влегов у пубертет.Ама од друга страна коа ќе видам супер е...искачање,прва љубов,па дечко,па друштво па убави моменти и се по ред главно супер си поминувам дур сум надвор од куќа а надвор сум поише од 12 саати

 

[IV43]

Па еве ја сум во пубертет
Зимата бев цело време нервозна, оценките ми беа катастрофа, се карав со моите по цел ден, имаше од нивна страна многу забрани, казни, многу ”трубења”, со другарките само се карав, со пола клас се испокарав, со никој жив не правев муабет, никој не ми чинеше, сите беа ”прости” за мене, седев пред компјутер ко будала некоја, ”закачена” на мирц со мисла дека подобри другари ми се овие од на мирц, отколку другите, се додека еден ден не се зафркнав многу убаво, коа запознав ”некој” и проба да ми го заебе цел живот.
И уште сеа се чудам како се спасив од сето тоа.
Еден ден ме огреа сонце и сфатив дека животот е многу убав, дека може се да се поправи, дека поубаво е да почнам пак да се дружам со сите, да ги поправам оценките, да си праам муабет со моите, да шетам, да видам свет, а не да седам пред компјутер по цел ден.

Сега си седам со моите многу често, со праиме муабет за се, си шетам со нив, нивното друштво навистина ми годи, иако некои ќе речат како можеш да седиш во друштво со мајка ти, или татко ти, не ти се досадни?

Си најдов другарки кои потполно ме разбираат, си праиме муабет до доцна, си праиме заедно пижама парти и такви глупости, затоа што тоа е дел од детството.
Си праиме филмчиња, овој ме погледна вака, овој ме сака, ја сакам некој друг, па си праиме филмови за првиот бакнеж, на кој, каков му бил, со кого.

Животот е многу убав кога си опкружен од личности кои те сакаат и ги сакаш.