Ќе мораш да објавиш податоци за официјалните посети на Москва од една страна и официјалните посети на Вашингтон и Брисел од друга страна на македонските претседатели, премиери и министри за надворешни работи во 1990-те години, за да го поткрепиш тврдењето дека македонската држава била про-руски ориентирана во 1990-те години.
Јас не помнам во 1990-те години било кој од позиција на власт во Македонија да говорел за одржување на што е можно подобри односи со Русија и за следење на рускиот пример за економски напредок и политичко општествено уредување, а уште помалку па активно да работел за остварување на такви цели.
Но се согласувам дека го копиравме рускиот пример за приватизација, уништување на индустријата и опустошување и осакатување на економијата, но и за тоа мора да се потенцира дека го направивме со амин од ММФ и Светска Банка, а таму гласовите на глувците во подрумите и лебарките имаат поголема тежина во споредба со ставовите на Русија.
Ние Македонците никогаш не сме имале потреба од бирање на страна, токму бидејќи сме тотално небитна држава, ниту излегуваме на море, ниту располагаме со стратешки ресурси, ниту па извезуваме нешто што има огромна побарувачка, а да го има кај нас во поголеми количини отколку кај нашите соседи.
Но во 2001 година беше нарушена македонската квази-неутралност, а државниот удар од 2015-2016 година и директното мешање во внатрешните работи на македонската држава со усвојувањето на анти-македонските уставни измени во 2019 година ставија крај на било какви надежи за македонска неутралност.
Анти-македонските политичари од позиција на власт во Македонија се про-САД и про-НАТО ориентирани, а Македонците немаат никаква корист од таквата политичка и воена ориентација.
Во ситуација кога пари од македонските даночни обврзници завршуваат во НАТО, а американски компании се заштитени со неуставни закони за да им бидат исплатени десетини од буџетот и БДП на македонската држава, а Македонците немаат никаква корист од ваквите штети нанесени врз нив, Македонците не можат да си дозволат да глумат незаинтересираност и игнорантност наспроти внатрешните политики на анти-македонските власти кои се директно, отворено и јавно поддржани од страна на САД.
Како резултат на тоа, било која држава која САД ја третираат како свој непријател и против која активно водат непријателски политики, не е по автоматизам пријател на Македонците според принципот непријателот на мојот непријател е мој пријател, туку по автоматизам станува страна на која Македонците можат да и` посакаат барем малку повеќе среќа отколку на таканаречените "пријатели" и "сојузници" на Македонија.
Или наједноставно објаснето: Македонците не ја поддржуваат Русија, туку поддржуваат било која држава која не им чини на САД и на НАТО, а Русија сосема случајно во моментов е една од тие држави.