Првата љубов не се заборава
Во мојот случај ... како и за сите работи во животот до ден денес ...најпрвин ги искомплицирав работите со момчето кое ми се допаѓаше, а потоа се предадов на толку посакуваните бакнежи со него ... а потоа и го откачив
Тој беше најјакиот фраер во едно угледно скопско средно училиште ... кој беше имал бакнувано многу девојчиња пред да ме запознае мене ... и потоа му се смени (зацрни) судбината кога ме сретна ...
Јас бев и сеуште сум најголема поводаџика (како ли се вика тоа) ... сум местела на секого - секој, сум правела спојки на сите, а себеси сум се тргала на страна ... јас на мои 17 години сеуште немав бакнато момче, а имав спарено повеќе млади парови ...
Е господин прв бакнеж - кога се појави во мојот живот - ми го освои срцето - но не се предадов лесно - знаејќи дека имал толку многу девојќи пред мене, а јас неискусна .... помислив дека ќе ме откачи побрзо од светлината кога ќе надушка дека под таа моја насмевка, дружељубивост, шмизла ... се крие едно исплашено девојче кое за прв пат се вљубува ... за среќа ... тој беше поинаков од сите други кои досега сум ги имала ... имаше трпение да ме чека, да ми пружи нежност, внимание и љубов ... доволно за да се опуштам и за прв бакеж ... сепак ... таа љубов не траеше долго (можеби шест месеци) ... јас посакав да истражувам ... го напуштив ... но тој е единствениот бивш со кој денес сум во добри односи ... со кој кога и да се сретнеме (тоа е ретко-еднаш на неколку години) сме блиски и отворено зборуваме...
Ќе речете, епа ете, по толку години..останало нешто меѓу вас..нема ли можност да прерасне повторно во голема љубов каква што била тогаш?
Не, ќе речам јас, јас не чуствувам никаква физичка привленост кон тој човек .. времето/ животот/ искуствата ... не понеле на различни страни ..тој има свои ... а јас мои соништа кои не одат во иста насока ... но сепак тој знае дека ние делиме нешто посебно ... прва љубов
Позз:smir: