Мртво Мече
like father like son
- Член од
- 18 јуни 2015
- Мислења
- 5
- Поени од реакции
- 24
15.12.2012 † 13.06.2015
Ми требаа ебани два месеца откако почнавме да контактираме поинтензивно за да се решам да ти предложам да избегаме од нашите градови во Скопје. Срцето ми се кинеше кога гледав како се понашаат твоите спрема тебе, како ќе грабнеше ранец на рамо и кружиш по град без никаква цел.
Не те сакав кога почнавме да живееме заедно, само ми се допаѓаше. Лага е да речеш дека сакаш некој, а да имаш претходно поминато само неколку дена заедно. Љубовта не е оној занес кој го осеќаш на почеток... за тоа треба пожртвуваност и еден куп откажувања. Но во тебе гледав цел еден свет, еден млад човек полн со разбирање, амбиции, знаење, нежност. И покрај твојата младост, тешкиот живот те имаше направено возрасен прерано.
Во сред зима, една недела акав по улиците на Скопје за да најдам стан каде би живееле; бев спремен да прифатам и некоја од мувлосаните дупки во Маџир Маало. Ми требаше уште еден месец за да најдам работа за двајцата - не дека беше нешто платена, ама ни беше доволна за основното.
Со тек на време и те засакав. Со љубов ти помагав околу последните испити. Немавме машина за перење во гарсоњерата, на раце ти ги перев алиштата.
Те прифатив таков каков што си и за нас имав големи планови. Ах, да не бев само толку проклето баксузен, па да го земев бугарскиот пасош уште тоа лето... Ах...
Се враќав од не знам какво интервју за работа, кога ми се јави по телефон за да ми кажеш дека си извлечен за зелена карта за Америка. Остар нож од страв ме пресече на половина, на 50 степени ме изби ладна пот.
Вчера наврши точно една година откако те нема.
До септември лани некако како да не сфаќав што се случува. Ми се чинеше лага дека си 12.000 миљи далеку. Со треперење на целото тело те чекав да се вратиш од работа за да те видам на скајп. Станував во четири сабајле да ти посакам лека ноќ...
Кога ми кажа за Роберт, не осетив никаква закана по нас. Американски хомосексуалец во години, изгледаше симпатично на сликите покрај својот сопруг. Неговиот предлог да нѝ помогне со гарантно писмо - ми изгледаше како ебана неверојатна среќа во целиот тој хаос и неизвесност.
И тука започна крајот.
Роденденот во октомври ти го пропуштив бидејќи „преку зима слабо има работа“. Новата Година ја преспав дома, бидејќи Роберт и Ромуло штотуку го напуштиле Источниот Брег и заминале во Сан Франциско заради обврски. Но ти секако ќе разговараш со нив одма штом ќе се вратат.
Во меѓувреме, ти често наминуваше во нивниот раскошен дом, седеше на вечери во нивната градина, опкружена со безброј запалени свеќи, пиеше вино и се возеше во нивниот луксузен мерцедес.
И сѐ некако ти беше незгодно да ги прашаш за помошта што он самоиницијативно ја понуди. Кога црвот на сомнежот почна да јаде и караниците станаа неподносливи, се обидов, верувај се обидов... Неколку пати ти поставував прашања кои можеа да ги решат сите проблеми. Сите. Ти на ниту едно не ми одговори.
Зошто мече?
Зошто...
Јас повеќе немам прашања. Ти ми остави простор сам да си ги одговорам, колку и да не се точни, за мене одговорите се вистинити.
Твојата позиција како проект-менаџер во фирмата ќе биде загрозена ако се дознае дека си геј. Ти тоа во никој случај не би си го дозволил.
Роберт те има советувано да не избрзуваш со брак и слични монотони работи. Америка е пред тебе, има многу што да пробаш пред тоа.
На скајп немаш слика од себе бидејќи запознаваш нови геј луѓе.
На фејсбук немам пристап до твојата листа на пријатели бидејќи имаш додадено еден куп педерчиња.
И статусот за врска ти е скриен од мене. Можеби некои гледаат сингл. Можеби си во врска со некој.
Две ипол години те молев да ги оставиш цигарите. За времето додека си таму, имаш потрошено преку 3000 долари за ''Marlboro special blend, please'' Се сеќаваш да се имаш откажано барем од една кутија за да ми ја пратиш мемориската картичка за мобилниот што ми ја вети пред 10 месеци?
3000 долари само за цигари. И илјадници други потрошени на шетања во Чикаго, Бостон, Пенсилванија, плажи на брегот, кампувања по езера, теретани и сауни... Се сеќаваш барем еднаш да ми имаш кажано „Сакам да си тука сега, со мене, заедно да го правиме ова“?
Повеќе не ти верувам ништо. Знам колку лесно се доаѓа до секс таму. Со едно пребарување на креглист може да се добие убава слика за тоа. „Анонимен секс, влези без зборење, клекни, испуши ми го и замини си“. 15 минути од денот. А ти го имаше секој ден од 6 попладне до легнување, време за кое јас не знаев ништо како го поминуваш. Сега не ме ни интересира.
Твојот последен предлог да чекам уште 4 години до твоето државјанство, по што би можеле да склучиме брак и да одиме каде сакаме, изгледа фантастично глуп. Јас на овие години размислувам за деца и некој со кој ќе споделувам утра, како оние кога со кафе и тост те будев.
Ти посакувам со парите да си купиш многу, многу среќа и љубов.
Твоето мече.
Ми требаа ебани два месеца откако почнавме да контактираме поинтензивно за да се решам да ти предложам да избегаме од нашите градови во Скопје. Срцето ми се кинеше кога гледав како се понашаат твоите спрема тебе, како ќе грабнеше ранец на рамо и кружиш по град без никаква цел.
Не те сакав кога почнавме да живееме заедно, само ми се допаѓаше. Лага е да речеш дека сакаш некој, а да имаш претходно поминато само неколку дена заедно. Љубовта не е оној занес кој го осеќаш на почеток... за тоа треба пожртвуваност и еден куп откажувања. Но во тебе гледав цел еден свет, еден млад човек полн со разбирање, амбиции, знаење, нежност. И покрај твојата младост, тешкиот живот те имаше направено возрасен прерано.
Во сред зима, една недела акав по улиците на Скопје за да најдам стан каде би живееле; бев спремен да прифатам и некоја од мувлосаните дупки во Маџир Маало. Ми требаше уште еден месец за да најдам работа за двајцата - не дека беше нешто платена, ама ни беше доволна за основното.
Со тек на време и те засакав. Со љубов ти помагав околу последните испити. Немавме машина за перење во гарсоњерата, на раце ти ги перев алиштата.
Те прифатив таков каков што си и за нас имав големи планови. Ах, да не бев само толку проклето баксузен, па да го земев бугарскиот пасош уште тоа лето... Ах...
Се враќав од не знам какво интервју за работа, кога ми се јави по телефон за да ми кажеш дека си извлечен за зелена карта за Америка. Остар нож од страв ме пресече на половина, на 50 степени ме изби ладна пот.
Вчера наврши точно една година откако те нема.
До септември лани некако како да не сфаќав што се случува. Ми се чинеше лага дека си 12.000 миљи далеку. Со треперење на целото тело те чекав да се вратиш од работа за да те видам на скајп. Станував во четири сабајле да ти посакам лека ноќ...
Кога ми кажа за Роберт, не осетив никаква закана по нас. Американски хомосексуалец во години, изгледаше симпатично на сликите покрај својот сопруг. Неговиот предлог да нѝ помогне со гарантно писмо - ми изгледаше како ебана неверојатна среќа во целиот тој хаос и неизвесност.
И тука започна крајот.
Роденденот во октомври ти го пропуштив бидејќи „преку зима слабо има работа“. Новата Година ја преспав дома, бидејќи Роберт и Ромуло штотуку го напуштиле Источниот Брег и заминале во Сан Франциско заради обврски. Но ти секако ќе разговараш со нив одма штом ќе се вратат.
Во меѓувреме, ти често наминуваше во нивниот раскошен дом, седеше на вечери во нивната градина, опкружена со безброј запалени свеќи, пиеше вино и се возеше во нивниот луксузен мерцедес.
И сѐ некако ти беше незгодно да ги прашаш за помошта што он самоиницијативно ја понуди. Кога црвот на сомнежот почна да јаде и караниците станаа неподносливи, се обидов, верувај се обидов... Неколку пати ти поставував прашања кои можеа да ги решат сите проблеми. Сите. Ти на ниту едно не ми одговори.
Зошто мече?
Зошто...
Јас повеќе немам прашања. Ти ми остави простор сам да си ги одговорам, колку и да не се точни, за мене одговорите се вистинити.
Твојата позиција како проект-менаџер во фирмата ќе биде загрозена ако се дознае дека си геј. Ти тоа во никој случај не би си го дозволил.
Роберт те има советувано да не избрзуваш со брак и слични монотони работи. Америка е пред тебе, има многу што да пробаш пред тоа.
На скајп немаш слика од себе бидејќи запознаваш нови геј луѓе.
На фејсбук немам пристап до твојата листа на пријатели бидејќи имаш додадено еден куп педерчиња.
И статусот за врска ти е скриен од мене. Можеби некои гледаат сингл. Можеби си во врска со некој.
Две ипол години те молев да ги оставиш цигарите. За времето додека си таму, имаш потрошено преку 3000 долари за ''Marlboro special blend, please'' Се сеќаваш да се имаш откажано барем од една кутија за да ми ја пратиш мемориската картичка за мобилниот што ми ја вети пред 10 месеци?
3000 долари само за цигари. И илјадници други потрошени на шетања во Чикаго, Бостон, Пенсилванија, плажи на брегот, кампувања по езера, теретани и сауни... Се сеќаваш барем еднаш да ми имаш кажано „Сакам да си тука сега, со мене, заедно да го правиме ова“?
Повеќе не ти верувам ништо. Знам колку лесно се доаѓа до секс таму. Со едно пребарување на креглист може да се добие убава слика за тоа. „Анонимен секс, влези без зборење, клекни, испуши ми го и замини си“. 15 минути од денот. А ти го имаше секој ден од 6 попладне до легнување, време за кое јас не знаев ништо како го поминуваш. Сега не ме ни интересира.
Твојот последен предлог да чекам уште 4 години до твоето државјанство, по што би можеле да склучиме брак и да одиме каде сакаме, изгледа фантастично глуп. Јас на овие години размислувам за деца и некој со кој ќе споделувам утра, како оние кога со кафе и тост те будев.
Ти посакувам со парите да си купиш многу, многу среќа и љубов.
Твоето мече.
