Писатели, јавете се! :)

[lazar31]

Ама нивните издадени зборови станале такви после десетици преправки.
Ти си го споредуваш првиот обид со нивниот последен. Нормално е дека ќе се обесхрабриш. Кој не би..
Плус, тоа што си го напишал најверојатно било под чиста свест и здрав разум, останативе во опијати се давеле.

Мислам дека најважно е човек да истрае и без оглед на се секојдневно да пишува. Мислам дека Буковски имал обичај буквално секј ден, без оглед на се, да пишува минимум по десет страни. Иако сметам дека пишувањето пред се е дарба и талент, со многу труд и пишување може човек да постигне некое ниво и ако има талент истиот да се покаже.

 

[ADreamer]

Апсолутно. Ако за книга се чека на инспирација... никој никогаш нема да издаде. Инспирацијата глупава кога треба да дојде најчесто не доаѓа.

Мислам дека најважно е човек да истрае и без оглед на се секојдневно да пишува. Мислам дека Буковски имал обичај буквално секј ден, без оглед на се, да пишува минимум по десет страни. Иако сметам дека пишувањето пред се е дарба и талент, со многу труд и пишување може човек да постигне некое ниво и ако има талент истиот да се покаже.

 

[Erich Zann]

Мислам дека најважно е човек да истрае и без оглед на се секојдневно да пишува. Мислам дека Буковски имал обичај буквално секј ден, без оглед на се, да пишува минимум по десет страни. Иако сметам дека пишувањето пред се е дарба и талент, со многу труд и пишување може човек да постигне некое ниво и ако има талент истиот да се покаже.

Другарче не треба така да се разочаруваш. Ако така гледаш цел свет треба некаде да запри и ништо да не прави. Не треба да свират музичарите, затоа што тука биле Пинк Флојд, па што мајка бараат да се трудат кога не можат ни да им се приближат?! Или не треба да се снимаат нови филмови затоа што тука е еден Clockwork Orange да речиме на Кјубрик, или не треба научнициве да исправаат криви дрини бидејќи тука бил еден Тесла/Ајнштајн и така натака.
Имаш потпросечни луѓе. Тоа обично се оние зелки невидени кои не знаат кај тераат. Имаш просечни(претпоставувам тука сме мнозинството). И имаш луѓе кои се раѓаат по еден на милион. Ете такви биле батките кои изгледаат недостижни. Битно е тоа што ќе го напишиш да биде твое, и да бидеш самиот задоволен од истото. Не се споредувај со другите. Можеш да земаш искуства, примери, некои помошни идеи и насоки,но никогаш не се споредувај целосно. Замисли си само дека твоите зборови за некои се пример недостижни, восхит. Биди задоволен од себе и за себе. Труди се во направеното, зголемувај го задоволството. То е то.

 

[lazar31]

Апсолутно. Ако за книга се чека на инспирација... никој никогаш нема да издаде. Инспирацијата глупава кога треба да дојде најчесто не доаѓа.

Таква ти е таа работа со музите, на нив им се работи кога ти неможеш да запишеш што ти кажуваат а кога си спремен ги нема никаде и ке зјапаш во празен лист како мрднат...

 

[ADreamer]

Мислам дека најважно е човек да истрае и без оглед на се секојдневно да пишува. Мислам дека Буковски имал обичај буквално секј ден, без оглед на се, да пишува минимум по десет страни. Иако сметам дека пишувањето пред се е дарба и талент, со многу труд и пишување може човек да постигне некое ниво и ако има талент истиот да се покаже.

Згора на се, никој и не гарантира дека твоето име нема да биде славено по стотици години баш зашто си напишал нешто различно.
Гледам Македонциве се трудат да црпат идеи од „големците“ и се што останува е постмодернистички обиди, филувани реченици, мисли спремни за цитати.
И симболиииии... симболи колку сакаш.
Дај нека се најде некој да воведе нов правец, доста следиме исти шеми, и нека се најде некој да се пробие надвор со нешто што сегашниов пазар го бара, а не со застарени идеи кога тогаш биле табу теми, а денес се дел од секојдневие...
Ана Каренина на Толстој не е така фасцинантна како пред десетици години. Сега секој втор прељуба врши. Ништо шокантно. Фасцинантен е Толстој за тие што си ја сакаат книжевната вредност, ама некој да се обиде да го имитира и да пишува за такви теми, книгата ќе му стои непрочитана во некој подрум.
Се во свое време. Литературава сега не трпи описи како на Балзак. Сакаат акција луѓево, да се почувствуваат сред настани. Порано само раскажувања се сретнувале, сега сакаат да видат со свои очи, да им биде покажано.

 

[bokser_mk]

brat ubava e idejata za pisuvanje na knigi megutoa deneska profitot od ova go gledam da napises nekoe epten neverojatno scenario i da probas da go sitnes i da se napravi nekoj film od koj ti ke se zbogatis sto se sansite mnogu mali skoro nikakvi
eh da imavme barem i nie nekoj nas holivud ili barem nekoe studio za vakvi raboti da se zaangazira malku

 

[lazar31]

Згора на се, никој и не гарантира дека твоето име нема да биде славено по стотици години баш зашто си напишал нешто различно.
Гледам Македонциве се трудат да црпат идеи од „големците“ и се што останува е постмодернистички обиди, филувани реченици, мисли спремни за цитати.
И симболиииии... симболи колку сакаш.
Дај нека се најде некој да воведе нов правец, доста следиме исти шеми, и нека се најде некој да се пробие надвор со нешто што сегашниов пазар го бара, а не со застарени идеи кога тогаш биле табу теми, а денес се дел од секојдневие...
Ана Каренина на Толстој не е така фасцинантна како пред десетици години. Сега секој втор прељуба врши. Ништо шокантно. Фасцинантен е Толстој за тие што си ја сакаат книжевната вредност, ама некој да се обиде да го имитира и да пишува за такви теми, книгата ќе му стои непрочитана во некој подрум.
Се во свое време. Литературава сега не трпи описи како на Балзак. Сакаат акција луѓево, да се почувствуваат сред настани. Порано само раскажувања се сретнувале, сега сакаат да видат со свои очи, да им биде покажано.

Мислам дека последните 20 години во Македонија се нема напишано ништо вредно ниту пак се има појавено некој нов писател кој ке понуди нешто ново. Освен еве да го издвојам Венко Андоновски кого барем до некаде може да го мериме со оние бардови од рангот на Јаневски, Андреевски и остала плејада писатели на кои им се восхитуваме. И мислам дека проблемот не е во темите, секоја тема може да биде интересна, проблемот е во стилот, знаењето за темата на која се пишува, описите на ликовите на чувствата, описите на местата, општеството........... Сегашниве пишаници повеке ми наликуваат како некој да ми раскажува филм што го гледал, како турска серија... Сметам дека не е толку важна приказната туку начинот на кој ке се раскаже, деталите, описите........

 

[ADreamer]

brat ubava e idejata za pisuvanje na knigi megutoa deneska profitot od ova go gledam da napises nekoe epten neverojatno scenario i da probas da go sitnes i da se napravi nekoj film od koj ti ke se zbogatis sto se sansite mnogu mali skoro nikakvi
eh da imavme barem i nie nekoj nas holivud ili barem nekoe studio za vakvi raboti da se zaangazira malku

шансите се мали насекаде низ светов, ама некој ќе се најде што ќе успее. проблемот е кај нас никој не пробува.
може и некој книга да си напише, па во сценарио да си ја адаптира, ама не ми изгледа дека трчаат да се нафатат.
сите си се онака: на другиот крај на светот сум, шанси нема.
нигде писател не живее од издавање книги, стивен кинг, џ.к.ролинг исклучоци се. сите други, работичка си имаат за лебот да си го платат, во реалност си живеат, со мала доза на имагинација во текот на денот. и ќе си пишуваат и ќе си се надеваат на најдоброто.
--- надополнето: 29 мај 2013 во 03:00 ---

Мислам дека последните 20 години во Македонија се нема напишано ништо вредно ниту пак се има појавено некој нов писател кој ке понуди нешто ново. Освен еве да го издвојам Венко Андоновски кого барем до некаде може да го мериме со оние бардови од рангот на Јаневски, Андреевски и остала плејада писатели на кои им се восхитуваме. И мислам дека проблемот не е во темите, секоја тема може да биде интересна, проблемот е во стилот, знаењето за темата на која се пишува, описите на ликовите на чувствата, описите на местата, општеството........... Сегашниве пишаници повеке ми наликуваат како некој да ми раскажува филм што го гледал, како турска серија... Сметам дека не е толку важна приказната туку начинот на кој ке се раскаже, деталите, описите........

Мора некогаш промената да почне, само да се надеваме поскоро дека ќе е.

 

[bokser_mk]

mislam deka veke dojde onoj moment vo svetot kade sto veke se e napisano se e preraskazano nezz bar jas taka mislam stignavme doo nekoja tocka kade sto e se veke preraskazano

 

[ADreamer]

mislam deka veke dojde onoj moment vo svetot kade sto veke se e napisano se e preraskazano nezz bar jas taka mislam stignavme doo nekoja tocka kade sto e se veke preraskazano

Можеби е така, можеби не е. Во сите сфери човештвото се надева на нови откритија, исто и во уметноста.

 

[bokser_mk]

Можеби е така, можеби не е. Во сите сфери човештвото се надева на нови откритија, исто и во уметноста.

toa da megutoa kaj nas da uspees so pisatelstvo e premnogu tesko ne e taka ednostavno
kako prvo treba da napises kniga dobra minimum 150 do kaj 300 strani knigata ako ti bide istoriska treba da imas podatoci i od istorijata i da se tocni adokolku ja pisuvas nekoja tvoja izmislica toa drugo e
2 treba da imas publicist treba da imas mediumi koi ke ti ja objavat
treba da si vrzan so nekogo treba da stoi nekoj pozadi tebe i da te podrzuva sponzori treba da najdes

dokolku najdes nekoj investitor koj ke te podrzi vo se treba da mu objasnis sto e sustinata na knigata dali ke se prodava koga toj sponzor ili investitor sto ke ti pomogne ke ima povratok na parite
i sto e najvazno od se na kogo ke ja prodades knigata

ne sakam da me svatite pogresno ova na svetsko nivo moze da uspee i milioner mozes da stanes megutoa kaj nas vo MAKEDONIJA kade sto site se ispozaglaveni so krediti i razno razni gluposti mislis deka ke se zainteresiraat za tvojata kniga da ja kupat ednostavno takov ni e mentalitetot kaj nas
a dokolku se probies na svetsko nivo so knigata toa e veke drug moabet

 

[Шкорпион]

ADreamer - Кај нас писателите сами прават се, пишуваат, полираат/поправаат, промовираат, плаќаат итн.

Во странство се знае, секој професионален автор/ка, има свој тим кој вклучува: менаџер, публицист, едитор и високо-профилна издавачка куќа која ги плаќа сите, целиот тој тим, најголемиот дел од тортата секако го јаде писателот/писателката. Издавачките куќи исто така се подобро скоцкани отколку тука, имаат посебни критериуми и стандарди, знаат да намирисаат бестселер, целат кон точно одредена публика, со точно одредени вкусови итн.

Затоа книги како Хари Потер, Twilight, 50 Shades of Grey и Девојката со Тетоважа од Змеј итн. се толку комерцијално успешни. Таргетираат одредена група луѓе, со поедин вкус, промотивните проекти околу книгата низ нос и грло им се протнуваат на таргетираната публика и гледаат да ја прочешлаат книгата за доправки ако треба да се направат, пред да се издаде како продукт. Пред продуктот да се издаде, или пред да ја допишеш наредната книга, се дава аванс (најчесто се големи пари, не знам кај нас дали ова е пракса). Кај нас оваа софистицираност нажалост ја нема, и писателите најчесто од свој џеб вадат за се, и дури и тоа често не е доволно.


Да не започнувам па за стрип уметноста. Its another can of worms.


Едноставно не сме таква нација се уште, а и доста млади, со само две декади позади нас како држава. Се уште сме work in progress за многу работи, и ќе пројде време пред да добиеме некој вид софистицираност на ова поле кај уметностите и креативноста. Друго, писaтeлите се стремат да пишуваат филозофски книги, историски коментари, критики за реалноста денес, или ако е фикција, најчесто е фикција на база на сува драма, без добри додатни литературни елементи кои ќе ја зашеќерат приказната, или поезија, стихозбирки и песни. Побогата и поимагинативна фикција единствено имам видено кај македонските стрипаџии, мада и таму се чини поголемиот дел се држат до формулата која дарила претходно успех, се плашат од експериментирање. А и зошто не би се плашеле? Ќе им мавне по џебот ако направат "погрешен чекор", а стрипот е тоа од кое вадат леб. Исто и кај писателиве може да е случајот. Или можеби имаме некреативна писателска каста, или нешто надвор од границите во кои се наоѓа македонската литература денес се смета за незрело, несериозно, невкусно, неуметнички, ниска категорија, без класа.


И јас пишувам, иако до сега освен на ептен блиски другари/ки не сум го открил тоа, еве, гледам има доста други во слична или дури и идентична ситуација, па да споделиме искуства, желби, надежи, критики и фрустрации околу сето ова . Јас за разлика од другиве на англиски пишувам, не знам зошто точно, можеби бидејќи делата, ако некогаш се решам/успеам да ги издадам, не ги гледам како дел од македонската литература, туку странска. Мислам и дека нема голема целна група луѓе кои би ги читале делата. Претежно е фикција (авантура, фантазија, алтернативна историја, sci-fi итн.). Проблемот со кој јас се соочувам не е недостаток на инспирација или мотивација, но на некој блок наидувам кога се обидувам да завршам некое дело, на пример, знае да се формира нова приказна во главурдава моја, па ја почнувам таа, и така натаму. Еден вид, злобен магичен круг. Само две дела имам дотуркано до задоволително ниво (од едно 30ина), едно негде до пола е, другава приказна, веќе и фалат уште 2-3 поглавја да биде комплетирана, но никако да ги завршам овие две. Се обидов деновиве нешто, ама слабо ми оди, бидејќи и немам спиено како што треба веќе добар период (очигледно со тоа што пишувам во 3 ипол сабајле), и може тоа има некаков ефект.


И тоа што викаш, темите каде се постираат свои дела или делови од свои дела се некако замрени. Не е лошо да ги освежиме наскоро со по нешто наше .

 

[ADreamer]

Шкорпион, повели постирај, тука сме за читање.
Инаку, тоа супер е за странство, ама бидејќи истражував околу тоа каков е пазарот, наидов на некои неочекувани информации кои некако во поинакво светло ми го обоија западот.
Таму издавачката куќа ти плаќа за книгата аванс, ти ништо не даваш. Од продажбата добиваш некаде 10, 20% и агентот ти зема процент. IRS зема 10%. За да заработиш ти треба многубројна продажба. Проблемот е како да дојдеш до агентот првенствено, друго како книгата да ти се пробие меѓу толку луѓе кои пишуваат. Маркетинг стратегијата сам му ја предложуваш на издавачот, и тоа е некој вид на „бизнис план“ - зошто да ја избере твојата книга пред другите што му стигнале. Конкуренцијата е огромна. За да биде некој успешен (не ги земам оние специфични случаи кои така од чиста среќа успеале при прв обид), заклучок од целото истражување беше дека треба да има широка платформа. Блог, твитер, многу следбеници. Треба да има луѓе кои ќе знаат за книгата. Нешто како што кај нас направи „Лајла Грејс“. Рака сечам дека книгата ќе и биде попродавана од книгите на Венко. Негде 15 000 следбеници има побогу. Купувана ќе биде, а за квалитетот не коментирам.
Блогерајот исто ни е замрен. А тоа е еден од начините да се пробијат некои нови автори. Си имаат луѓето блогови само слабо се читаат. Блогери читаат блогови, а другите малку послабо.

 

[Шкорпион]

Има медиумски алатки, главно преку нетов, каде можеш да најдеш агент или публицист, нив ги има дури и повеќе од писателиве (барем според мои истражувања), они чекаат некое добро дело да го презентираат на некоја издавачка куќа. Колку што знам, агентот изиграва еден вид посредник, медијатор, помеѓу тебе и издавачката куќа, и договорите преку него се одвиваат. Дури и да идеш директно пред преставништво на издавачката куќа, он мора да биде со тебе. Он ти е еден вид "адвокат" кој те "брани" тебе и твојот "случај" пред нив како судии. А публицистот го презентира бизнис планот. Е сега, ова е доколку сам собереш таков тим. Ако го немаш, тогаш да, оставен си сам на себе да докажеш дека вредиш па да ти доделат таков тим и да те средат пред издавање на твоите дела.

Знам дека е конкуренција, но не се стресувам околу успехот. Делата ги пишувам за лично задоволство, и ако не го бидне како издадено дело, сам ќе ги опнам делата на интернет и крај. Не ми е до заработување преку делата (ако можам да заработувам - супер, да не бидам сфатен погрешно), но не ми е целта тоа. Пишувам бидејќи сакам да пишувам, и кога би се осеќал готов со некое дело би го пуштил целото негде каде е лесно достапно, како на пример интернетов. Дали преку блог, дали преку некаква веб страна, не е важно.

 

[Erich Zann]

Има медиумски алатки, главно преку нетов, каде можеш да најдеш агент или публицист, нив ги има дури и повеќе од писателиве (барем според мои истражувања), они чекаат некое добро дело да го презентираат на некоја издавачка куќа. Колку што знам, агентот изиграва еден вид посредник, медијатор, помеѓу тебе и издавачката куќа, и договорите преку него се одвиваат. Дури и да идеш директно пред преставништво на издавачката куќа, он мора да биде со тебе. Он ти е еден вид "адвокат" кој те "брани" тебе и твојот "случај" пред нив како судии. А публицистот го презентира бизнис планот. Е сега, ова е доколку сам собереш таков тим. Ако го немаш, тогаш да, оставен си сам на себе да докажеш дека вредиш па да ти доделат таков тим и да те средат пред издавање на твоите дела.

Знам дека е конкуренција, но не се стресувам околу успехот. Делата ги пишувам за лично задоволство, и ако не го бидне како издадено дело, сам ќе ги опнам делата на интернет и крај. Не ми е до заработување преку делата (ако можам да заработувам - супер, да не бидам сфатен погрешно), но не ми е целта тоа. Пишувам бидејќи сакам да пишувам, и кога би се осеќал готов со некое дело би го пуштил целото негде каде е лесно достапно, како на пример интернетов. Дали преку блог, дали преку некаква веб страна, не е важно.

Toј е муабетот
Како мал дури цртав, мислев дека ликовите одат да живеат во некој нивни свет откако ќе завршам, па така секогаш се трудев да ги направам што е можно подобри, поубави со цел да бидат демек добро прифатени во животот за кој си фантазирав.
Нешто слично и со книгите, битно е да се остави некаква порака, импакт, влијание, да се извлечи нешто од истите, да се научи, да отвораат прашања. Така некако иди по мене целта.