- Член од
- 3 септември 2010
- Мислења
- 6.459
- Поени од реакции
- 9.113
Уњетичка Култура
Уњетичка Култура (Únetice, Aunjetitzer-Kultur).
Исто така, Unterwölbling Култура.
Рано Бронзено Доба.
Датирање: 22-7 век п.н.е.
Распространета низ Централна Европа. Географија на културата: Австрија, Чешка, Германија (Тирингија, Саксонија, јужно од Бранденбург) и Северозападна Полска.
Културата е именувана по гробницата Уњетице во близина на Прага (Чешка).
Имаше локални опции: Адлерберг и Штраубинг. Понекогаш се комбинира со култури на слична технологија за обработка на метал (прво бакар, потоа бронза), распространета од Унгарија до Северна Германија и преку Северна Австрија до Баварија и Швајцарија.
Следниве регионални групи припаѓаат на најстарата епоха: Нитра (Западна Словачка), Адлерберг (Средна Рајна), Штраубинг (Баварија), Маршвиц (слив на Одра), Унтерволблинг (Австрија).
На територијата на Унгарија постоела Наѓиревската Култура, многу слична по карактеристики, но независна, која подоцна била заменета со Хатванската Култура.
Формирана врз основа на Културата на ѕвончести пехари.
Таа еволуирала во Лужичка Култура и Могилна Култура.
Уњетичката, Могилната и Културата на полињата со урните настанале како резултат на развојот на истото централноевропско келто-итало-илирско население и одразуваат само хронолошки фази, стадиуми на тој развој.
Во доцната епоха на Уњетичката Култура, се појавуваат докази за трговски контакти со Весекската Култура во Британија, преку „Килибарниот пат“ со Југоисточна Европа и Микенската цивилизација.
Ветеровската Култура во Моравија, како и Мадарoвската Култура во Словачка, кои покажуваат врски со микенскиот свет, во некои студии се сметаат за подгрупи на финалната уњетичка традиција.
Погребувањата на Уњетичката Култура се лешеви згрчени бочно во јами и во дрвени ковчези; Има детски погребувања во керамички садови и спалување на лешеви. Некои погребни места укажуваат на појава на диференцијација на имотот.
Населбите од раниот период се непознати; од доцниот (од 1550 г. п.н.е.) - се наоѓа на издигнати места, понекогаш утврдени со дрвени огради со бедеми. Столбни и полукопани куќи.
Керамика - садови со полирана површина. Алати и оружје (врвови од стрели, секири) се направени од камен: во подоцнежните споменици, исто така се изработени од бронза (хелебарди, ками и сл.). Достапни се утеги за разбои за ткаење. Познати се чаши од черепи и мониста од килибар.
Типични метални предмети вклучуваат инготи во форма на факели, разни игли, секири со острици, ками со заковки, а во некои области и хелебарди.
Во класичната Уњетичка Култура, бронзата била во секојдневна употреба. Знаците се протегаат и на север по должината на реките Елба, Зале и Варта, каде северногерманската варијанта е позната по големите складишта на метални работи и богатите погребувања во куќите на мртвите под могилите.
Главните занимања на населението се орање со плуг и сточарство (коњи, свињи, крави, овци, кози).
Во примероците на претставници на Уњетичката Култура се забележува следната дистрибуција на митохондријални хаплогрупи: HV, H, I, J, K, T, U, V, W, X.
Двајца претставници на Уњетичката Култура од германскиот Есперштет (2118-1961 п.н.е.) и Ејлау (2131-1982 п.н.е.) имале Y-хромозомска хаплогрупа I2.
