Симпатичен, па дури и потребен е твојов оптимизам и самоувереност, но кога ќе се погледне низ призмата на реалната ситуација изгледа јалов и наивен.
Грчкото лоби во САД е многу силно и се има итеткако инфилтрирано кај демократите. А тие го имаат мнозинството во сенатот, и најверојатно ќе победат на изборите до година. Според тоа, тешко дека САД ќе ни се приклони. Нема да му биде во интерес. Демократите никогаш не конвинирале на интересите на Македонија.И тогаш ние сме аутсајдери, не Америка и Грција.
Или пак дипломатското попување на пратеничката од Брисел неодамна, која на фин дипломатски јазик не услови и ни пренесе дека ако го сакаме НАТО, ќе треба да проголтаме некој горчлив компромис со Грција за името. Ко што би рекол Чашуле, на клоци ќе не однесат до Алијансата. Ако не, тогаш повторно сме аутсајдери и навидум на погрешната страна.
А да не ги споменувам и сите "карања" од меѓународната заедница во изминатиов период, со кои ко мали деца не опеменуваат да не ја "лутиме" хиперсензитивната Грција. Фино напиша Велинова во една своја статија неодамна.Парафразирам:-Веројатно најдобро би било и да не дишеме воопшто, за да случајно не и засметаме со својот шум на Грција, па да не клевети кај меѓународната заедница и САД.
Да, Америка не призна под уставното име. Но, како проаѓа времето, се појасно станува дека мотивот и беше залажување и неуспех на референдумот за локална самоуправа, а не наклонетоста кон суверенитетот на Македонија. Всушност, како што претходно споменав, веќе почнува да го менува ставот за името.
Сума сумарум, повеќе ми изгледа дека ние сме Сизиф. И дека не очекува само пирова победа. Мразам што морам да го речам тоа како македонка, и посакувам твојот оптимизам да стане реалност. Но, се некако помрачни сценарија ми изгледаат веројатно.Камо среќа да грешам.
