Музика, депресија и јас - Влијание на медиумите врз човековата психа

[Serpico]

Интересен цитат од филмот High Fidelity, со Џон Кјузак...

"...What came first, the music or the misery? People worry about kids playing with guns, or watching violent videos, that some sort of culture of violence will take them over. Nobody worries about kids listening to thousands, literally thousands of songs about heartbreak, rejection, pain, misery and loss. Did I listen to pop music because I was miserable? Or was I miserable because I listened to pop music?..."

Mногу интересно размислување, во контекст на различните влијанија врз човековата психа предизвикани од уметноста, масовните медиуми.... Колку се значајни музиката, книгите и филмовите, во битката со нашите внатрешни демони; излитеното секојдневие; посакуваната, а неприсутна реалност; преживувањето и уживањето?

Дали под влијание на нешто од горенаведеното, сте промениле дел од себеси? Дали некој добар филм Ви служел како позитивен пример за градење на моралните вредности или подобрување на разбирањето со околината? Дали некоја книга Ве "просветлила" до тој степен да ви даде воља за живот или да Ви соопшти начин на остарување на желбите?

Дали некоја песна ве извадила од дупката, "мизеријата" на депресија или меланхолија, или ве втурнала уште повеќе во истата?

Што слушате кога сте хепи, што кога сте тажни?
Кој е најдобар филм за после прекин на врска, а кој за подготовка за влез во истата?
Што читате пред упис на факултет, а што пред операција на бубрег?


За крај, да го парафразирам Џон Кјузак:
"Дали слушав музика зошто бев мизерен, или бев мизерен зошто ја слушав баш таа музика?"

 

[Дивајн]

Дали некој добар филм Ви служел како позитивен пример за градење на моралните вредности или подобрување на разбирањето со околината?

Сакале ние или не, дефинитивно филмовите знаат да променат нешто кај нас дали кон добро или лошо, сеедно. Да тргнам од мене од најрани години ... сум имала прилики тогаш да гледам доста филмови со авионски несреќи, со ајкули и пирани што јадат луѓе, со духови итн итн. Трауми од тие филмови (кои ми ги носел еден братучед од странство и биле поспецифични, а некои од нив никогаш и не сум ги сретнала тука) имам и денес ... не сум летала со авион, но мислам дека ако се качам дефинитивно ќе падне и ќе умрам, па така да нема ни да летам; во море сум влегла еднаш дека ме извлечка на сила една другарка, иначе немаше шанси иако знам дека е безбедно ... базените покрај, ми се најсигурна варијанта, иако добро ги разгледувам пред да влезам да не има крокодил (ви текнува на филмот, да?:pos2: ); навечер сама и пешки си одам многу ретко скоро ич и од темница се плашам, дека може некој дух да ми излезе, нали итн. Значи ненамерно, но ете, сите стравови во животов ми се од гледаните филмови кога сум била мала ... според тоа, сигурно знам што нема да гледаат моите деца, ни скришно од мене!

Дали некоја книга Ве "просветлила" до тој степен да ви даде воља за живот или да Ви соопшти начин на остарување на желбите?

Книга како книга, иако кога читам ми доаѓа скоро како да гледам филм, може да ме расположи, занесе, натажи, но сепак трајно на мене, не влијаела никоја, што не мора да значи дека не влијаат книгите општо на другите луѓе ... верувам дека сум редок исклучок тука.

Дали некоја песна ве извадила од дупката, "мизеријата" на депресија или меланхолија, или ве втурнала уште повеќе во истата?

Песните некако стандард најмногу влијаат на моето расположение, а и карактер. Не слушам многу агресивни, даркерски и песни со патетични текстови за дроги, сиромаштии, тешки е*ачи/ци, било какви омрази итн. Секоја песна која има добар најчесто романтично - љубовен, другарски или едноставно оптимистички текст е моја песна. Значи сум тежок и непоправлив романтичар, а незнам дали дека сум таква слушам такви песни или токму тие ме направиле таква ... тешко ми е да дознаам или сфатам, дека од најмали нозе сум на музика, па ...
Исто така и секоја, ама баш секоја песна мене ми е посебно мила поради некој настан или некоја личност ... значи кога слушам музика, јас сум цела разнежнета (може и расплакана некогаш) од спомени и неможам против тоа ... песните се мојот живот, па дефинитивно го имаат најголемото влијание на мене.

Што слушате кога сте хепи, што кога сте тажни?

Си имам неколку џокери од песни кои во секој момент можат да ми направат да се чувствувам баш како што ми треба ... пример, Boys of summer, Take me away и Vission of you вечно ќе ме креваат во облаци од среќа, иако првата има малку чуден текст ... едноставно прв пат кога ги слушнав и двете ме расположија в крај, па секое наредно слушање ми се враќа целата слика во мисли и одма ми влијае ... чудно, мамата.
Кога сум тажна, а сакам да се докрајчам од тага (тоа се екстремни случаи), џокерот ми се вика Хабанера, а во последно време имам уште еден нов, кој се вика Remember me.
Кога ќе се сетам што се можат да ми направат овие песни, ехехеее...

Кој е најдобар филм за после прекин на врска, а кој за подготовка за влез во истата?

За после прекин "Природна плавуша" ваљда, а за влез "Десетте работи кои ги мразам во врска со тебе" или "Армагедон" на пример ...

Што читате пред упис на факултет, а што пред операција на бубрег?

Пред така поважни моменти дефинитивно ништо ни читам ни слушам ... едноставно кога сум цела испаничена и во исчекување, ништо не ми влегува во очи и уши ...:uvo:

"Дали слушав музика зошто бев мизерен, или бев мизерен зошто ја слушав баш таа музика?"

После подолго двоумење и мислење, мислам дека повеќе место ми држи дека "сум мизерна зошто ја слушам баш таа музика" ... да, да, дефинитивно тоа е тоа.

 

[Точкест]

"Дали слушав музика зошто бев мизерен, или бев мизерен зошто ја слушав баш таа музика?"
Во различни ситуации ја слушам музиката кога сум мизерно расположен, во тие моменти незнам тогаш ми доаѓаат моментите на слабост па ги пуштам Архангел и што знам не дека ми помагаат песните туку ме праат помизерен ме тераат да плачам па легнувам да спијам и после тоа се будам посреќен, па можеби и помага. Значи и така и така и сум мизерен кога слушам музика и кога ја слушам музиката сум мизерен

 

[Fortune]

Без разлика дали се работи за филм, музика, книжевност, архитектура, сликарство, посебни чувства ми надоаѓаат, знам да се понесам заедно со самиот поттикнувач на чувствата.

Доста поучни филмови сум гледала, сум извлекувала заклучок, помнам фрази кои некогаш ги употребувам, можам да се сетам на било која сцена без разлика во која ситуација. Потресни филмови можат да ме расплачат, да се запрашам дали е можно да постојат такви и такви луѓе, да ме натераат да се замислам која е смислата на нештото, па дури и да ја откријам смислата. Ако ми остави посебен впечаток, некој филм може да ме поттикне да размислувам со денови во врска со некоја случка, да се обидам да откријам што би направила јас доколку се најдев во таква ситуација и слично.
После прекин на врска или за влез во истата не седнувам да гледам некои посебни филмови за да сум тажна или насмеана. Во таков случај попрво ќе ја одберам музиката.

Без разлика која книга ја читам, на кој жанр му припаѓа, се внесувам целосно, се идентификувам со ликовите, ја доживувам нивната судбина, се трудам да ја сфатам суштината на нивните чувства опишани од авторот. Некоја книга знае да ми дојде како дидактичен бран, ме тера да навлезам подлабоко во суштината, поинаку ги доживувам пишаните зборови. Многу работи сум научила од книгите кои сум ги прочитала, за мене тоа е збогатување на духот. Нема да правам некоја посебна споредба за избор на филм или книга, само накусо ќе спомнам. На една друга тема пишав дека нема нешто поубаво од реалксирачка положба, мирисот на хартијата и создавање сопствени слики во главата за ликовите и настаните. Кој не се внесува не знае што значи да те прочисти една приказна додека ја читаш.
Исто така не одбирам книга според тоа дали сум тажна или среќна, читам се` што ќе ми дојде при рака во моментот кога сум расположена за книга.

Музиката? Ах, таа музика што знае да ми направи. Во еден момент можат сите чувства да ми излезат и да си ги чувствувам стиховите како јас да сум ги пишала; да почувствувам возвишување на душата, чувствата, сништата и желбите додека ја слушам музиката. Некогаш имам чувство како да трепери целиот космос вон мене и во мене. Целиот мој свет како да трепери од блаженото возвишување кон високите планини на моето битие. Музиката може да ми даде инспирација, може да седнам и да напишам некој збор, да си ја олеснам душата, да се расплачам, да се расположам и да станам да заиграм. Има многу песни кои ме потсетуваат конкретно на некоја личност, сакам некои песни затоа што некој друг ги сака, во истиот момент пред очи ми излегуваат слики, па сето тоа заедно знае да ми ја стопли душичката, да ме разнежни до максимум.
Имам моменти кога сакам само да изгаснам светло, да си пуштам песни за душа, да не правам ништо и да уживам во мирот кој го наоѓам и кој ме регенерира, кој ми буди чувства и мисли. Тогаш се поврзувам целосно со себеси, надвор сум од сите оптеретувања, ме облева некое блажено чувство кое ми ја обзема целата душа.
Не би сакала да одвојам посебни наслови, бидејќи некогаш некоја песна ми делува позитивно, некогаш негативно. Може да бидам расположена, а да ме турне во тешки мисли и обратно.

Од друга страна, кога ќе фрлам поглед врз некоја слика, кога ќе ја спојам душата со умот, уживам во прекрасното создадено уметничко дело, се внесувам за да сфатам што сакал да ни пренесе уметникот. Секоја боја и линија ги доживувам како нешто посебно, нешто како можност да се изнесе на виделина скриена мисла, замисла, фантазија. Мистериозни нешта ме привлекуваат, уживам додека толкувам, анализирам, откривам дел од сопствената имагинација, спознавам свои начини на поглед на туѓото, ги доживувам моите чувства и преживувам другите.

Ме воодушевува секое прекрасно (според мој вкус) уметничко дело, умешноста да се создаде нешто кое ќе ме остави без здив и ќе ме натера на подлабоки размислувања, при што спознавам дел од себеси, дел од скриената замисла, наоѓам нешто што можеби дотогаш не сум го открила, учам нешто ново за себе. Ме исполнува убавината на некоја градба, можам долго да стојам, да набљудувам и да дозволам да ми надојдат прашања на кои не морам да барам одговор.

Уметноста знае да разбуди страст за пиење на животот, онака убаво, со уживање, до последната блескава капка.

базените покрај, ми се најсигурна варијанта, иако добро ги разгледувам пред да влезам да не има крокодил (ви текнува на филмот, да?:pos2: )

Алексис, Кристл
Кај мене па поинакво влијание имале филмовите. Стравови кои сум ги добила поинаку знаат да ми бидат засилени под дејство на некој филм што сум го гледала.

 

[SCORPIO__20]

vidi ..covekovata psiha e rakovodena od nashata podsvest znaci ne svest tuku podsvest ..nashata podsvest raboti na pricnipot se sto nashiot um ke posaka po avtomatizam vo istiot moment nashata podsvest pocnuva so ispolnuvanje. Drugo podsvesta e ranliva na koga nekoj ke ti doveri neshto vazno koga ke ti kaze deka utre ke bides sreken deka ke ti se slu4i nesto
celata komsicka energija sto e okolu nas toj fluid na svest i podsvest go ispolnuvaat toa na nekoj nacin.Sekoj covek ima golemi podemi i golemi padovi vo svojot zivot temnici i svetlini.. nekogas gree sonce nekogas ima opojni dozdovi.
vo momenti na depresija taga melanoxlicnost osamenost zelbata kaj covekot e svedena na minimum prvo za zivot i za site ostanati opsestveni raboti koj bi trebalo da gi pravi za da go odrzuvaat vo zivot
mnogu cesto vlijanieto na odredeni pesni filmovi ili patoloshki knigi so jaka sodrzina vlijaat vrz podsvesta na covekot.Mnogu cesto se slucuva da podpadneme pod drugo vlijanie ako toj do nas e neraspolozen negovata negativna energija da ja primime nie i obratno.
Na nekoj nacin treba da se spoznaeme sebesi dovolno za da mozeme da gi kontrolirame nashite custva.. nashite zelbi i fantazii
covekot e sozdaden da se smee i place.. da saka i mrazi da bide sreken i da tazi ednostavno covekot e osuden na zivot koj e podelen na razlicni nivoa i barieri ..


'''
Buducnost pripada onima koji se najduze i najdalje secaju proslosti. ''

 

[Toreador]

Колку се значајни музиката, книгите и филмовите, во битката со нашите внатрешни демони; излитеното секојдневие; посакуваната, а неприсутна реалност; преживувањето и уживањето?

Мене, лично, многу важна. Поради 1001 причина.

Дали под влијание на нешто од горенаведеното, сте промениле дел од себеси? Дали некој добар филм Ви служел како позитивен пример за градење на моралните вредности или подобрување на разбирањето со околината? Дали некоја книга Ве "просветлила" до тој степен да ви даде воља за живот или да Ви соопшти начин на остарување на желбите?

Секако. Искрено, не знам шо би правел ако не беа некои одредени артисти или писатели. Те турка напред, знаеш? Понекогаш песната или реченицата, па дури и сликата или сцената ќе те погоди толку многу, што секаков совет, секаква тапшање по грб паѓа у вода. Губи на вредност у споредба со овј ефект. А зошто? Because its genuine emotion. Raw, beautiful, empathy.

Дали некоја песна ве извадила од дупката, "мизеријата" на депресија или меланхолија, или ве втурнала уште повеќе во истата?

Секако, ги има многу такви песни. А да ме втурне повеќе во истата? Не...тоа втурнување, барем кај мене е....како да кажам...виртуелно (?) тоа е повеќе чиста театралност, лична, подобро успознавање на ситауцијата во која се наоѓаме, или едноставно, додавање малце шмек на депресијата.

Што слушате кога сте хепи, што кога сте тажни?
Кој е најдобар филм за после прекин на врска, а кој за подготовка за влез во истата?
Што читате пред упис на факултет, а што пред операција на бубрег?

Кога сум хепи? Тажен? Па зависи во какво под-расположение се наоѓам. Можам да бидам хапи ама во исто време и contemplative. Или тажен и фуриозен одеднаш. Ама, музичари кои најмногу преовладуваат ми се, Marylin Manson, Goldfrapp, FM Fatale, Portishead, Scissor Sisters, Deathstars, Nightwish, Within Temptation, Muse, 30 seconds to Mars и ај да не ги набројувам ги има многу.

За крај, да го парафразирам Џон Кјузак:
"Дали слушав музика зошто бев мизерен, или бев мизерен зошто ја слушав баш таа музика?"

Не, туку едноставно, тоа што го осеќаше беше претопено во музика. Чувсто кое можеш да го....перцепираш...со нормалните сетила. И што е најдобро, е дека во тој момент, знаеш, дека има уше неколку стотици други кои ја слушаат таа иста песна и сочувстуваат. Ти дава некое чувство на припадност во некој квази-колективитет.

....or some such.

 

[stefan_mk_oh]

Јас си ги "Надминав" мојте стравови од се, па сега многу ретко да се уплашам од хорор филмови

 

[KohlBass]

Колку се значајни музиката, книгите и филмовите, во битката со нашите внатрешни демони; излитеното секојдневие; посакуваната, а неприсутна реалност; преживувањето и уживањето?

Дали некоја книга Ве "просветлила" до тој степен да ви даде воља за живот или да Ви соопшти начин на остарување на желбите?

Дали некоја песна ве извадила од дупката, "мизеријата" на депресија или меланхолија, или ве втурнала уште повеќе во истата?

Музиката посебно ми е многу значајна. Нема потреба и јас да ги наведувам причините.
Книга која што ме „просветлила“ е „Најголемиот трговец на светот“. Бев у некој безвезен период тогаш и ми даде сила да поминам преку многу работи.

А, за песни да не зборам... Песна може да ме наежи, да ме растажи, да ми врати спомени... Ми се има случено одредени песни да разбудат толку големо количество енергија во мене што беше чуство слично на оргазам, иако бев прилично тажен во тој момент... (Блах, мислете што сакате :baeh: )

 

[ada]

Било да е музика, литература, филм или ликовно дело, сите тие влијаат на нашите сетила и преку нив активираат и одредени чувства и емотивни состојби, така да е скоро невозможно да не остават рамнодушни.
Ова особено важи за музиката, затоа што звукот е првото нешто со што се среќаваме уште во утробата на мајката и неговото влијание е особено силно. И научно е докажано дека звукот може да покрене лавина од емоции, сеќавања и сл. Што се однесува до мене, музиката со години( особено музиката на една одредена рок група) ми беше емотивно прибежиште, причина да сонувам и да решам да се бавам со уметност, како и нешто што итекако ги одреди моите животни ставови(не хиперболизирам туку навистина е така).Почнав интензивно да ја слушам во еден прилично тежок период од својот живот, но се уште не знам дали ми помогна да ја одболувам депресијата или ме држеше подолго во таква состојба
Тука е и литературата која може да ми предизвика неверојатни емотивни амплитуди и да ме држи во одредено расположение со денови, па и подолго.
Филмот пак, е нешто што можеби најсилно ме допира затоа што во него има комбинација од слика, говор и звук која влијае врз сите сетила. Филм во кој е успешно комбинирано добро сценарио, фотогарфија и звук може да ме мотивира силно, или истотака да ме демотивира, во зависност од содржината.
И нормално тука се и ликовните дела чии визуелни дразби истотака можат да ме внесат во одредено расположение, но тие се последни на листата по својот интензитет(барем за мене).
Да заклучам, уметничките дела(или помалку уметнички вредни, сеедно) кои ги "дразнат" нашите сетила, неминовно влијаат и врз нашата емотивна и психичка сосотојба.

 

[LONELY ANGEL]

(tabula rasa)
" KOGA KE SE RODI COVEKOT E PRAZNA TABLICKA" -Dzon Lok

A po toa avtomatski sleduva deka sekoe cuvstvo go ucime.
Deka sekoj strav go ucime... Maloto dete ne se plasi od temno dodeka ne mu kazat deka vo temnina e strasno.
Filmovite, muzikata, celoto opstestvo vlijae mnogu.
Na pr. jas si razviv mnogu fobii od gledanje horori.

 

[Razorblade Kiss]

Интересен цитат од филмот High Fidelity, со Џон Кјузак...

"...What came first, the music or the misery? People worry about kids playing with guns, or watching violent videos, that some sort of culture of violence will take them over. Nobody worries about kids listening to thousands, literally thousands of songs about heartbreak, rejection, pain, misery and loss. Did I listen to pop music because I was miserable? Or was I miserable because I listened to pop music?..."

Мојот омилен филм.Аман месецов се утепав од гледање филмови со Кјузак,сега и ти Серпико...пишано ми било.

Колку се значајни музиката, книгите и филмовите, во битката со нашите внатрешни демони; излитеното секојдневие; посакуваната, а неприсутна реалност; преживувањето и уживањето?

Би лажела кога би рекла дека не се значајни,и дека воопшто нема врска музиката,книгата,филмот,и тоа како влијае на тебе,дали позитивно или негативно.Секоја реплика од филм,секоја нота од песна,секој ред од книга не` менува.Само,зависи кој како го менува.Една песна побудува различни емоции кај различни личности.Не се пресудни зборовите,конкретно за музиката зборувам.Една инструменталка може да те фрли во бездна,а наредниот момент си веќе на површина.

Дали под влијание на нешто од горенаведеното, сте промениле дел од себеси? Дали некој добар филм Ви служел како позитивен пример за градење на моралните вредности или подобрување на разбирањето со околината? Дали некоја книга Ве "просветлила" до тој степен да ви даде воља за живот или да Ви соопшти начин на остарување на желбите?

До толку не,да се соживеам со некој лик или случка.Гледам да го разграничам она чувство кое го имам после секоја прочитана книга со моментот кога ке ја затворам,односно,гледам да не живеам според книга,ако ме сфаќате(и јас не се сфаќам)Но,да ми смени мислење за одредени работи во секојдневието,да.Книгите се за тоа мајстори...те вадат од плиткоста на твоето мизерно душиче,и учиш да читаш меѓу редови.

Дали некоја песна ве извадила од дупката, "мизеријата" на депресија или меланхолија, или ве втурнала уште повеќе во истата?

Оф леле,има многу песни.Ама песна која ме потсетува колку сум среќна што постојам и што колку толку имам живот.Луис Армстронг-What a wonderful world.

Што слушате кога сте хепи, што кога сте тажни?

Хепи-рап од 85,нешто сир микс а лотА тажни...инструменталки ,виолина и виолончело.Зависи.

Што читате пред упис на факултет, а што пред операција на бубрег?

Зоки Поки или касни порасни.Бегај бе,во тие моменти ја гризам нокти,а не па да читам

За крај, да го парафразирам Џон Кјузак:
"Дали слушав музика зошто бев мизерен, или бев мизерен зошто ја слушав баш таа музика?

Слушав музика зошто бев мизерен,зошто сум мизерен и не можам да создадам музика во тишината.Мизерен сум кога ја слушам музиката што ти ја обожаваш,а јас ја мразам.

 

[Мишелинка]

"...What came first, the music or the misery? People worry about kids playing with guns, or watching violent videos, that some sort of culture of violence will take them over. Nobody worries about kids listening to thousands, literally thousands of songs about heartbreak, rejection, pain, misery and loss. Did I listen to pop music because I was miserable? Or was I miserable because I listened to pop music?..."

Би тргнала од тоа што ќе нагласам дека не верувам дека музиката, игрите за комјутер, филмовите или книгите се виновни за однесувањето на луѓето. Да, ние сме задоени со ретардирани цртани филмови, ни наметнуваат мислења преку медиумите, старите по дома ни наметнуваат исто така некои „правила“ и сл, ама не е тоа пресудно. Одсекогаш се турало по нешто во главите на луѓето, на еден или на друг начин. И секогаш имало луѓе кои не подлегнувале на тоа.
Сега да се задржам на музиката.. Пред се - не ги бира музиката младите него тие ја бираат неа. Не слушаме иста музика сите и сметам дека ептен влијае тоа какви сме на стварта - која музика ќе ја слушаме. Во некое шесто или седмо одделение како и сите на моја возраст слушав MTV.. Знаеш, лупање хитчиња, мешавина на сите можни видови, од рап до метал... Од друштвото само јас почнав да слушам метал, кој се фрли накај техно, кој накај рап.. И сега кога размислувам многу логично си го избравме жанрот на музика кој сеуште го слушаме... По карактер и по (тогаш апла незрелиот) начин на размислување - се знаеше дека секој ќе ја слуша музиката чии текстови и динамика највеќе го привлекуваат и во кои највеќе се пронаоѓа. Да сумирам за болдираното делче - не, не се согласувам со ова... Стојам зад тоа дека музиката е само сегмент од животот - не живот. Не би можела да влијае толку многу врз нас и нашите емоции, иако не негирам дека влече некои ствари - друштво, места на излагање, облекување... И сето ова само одреде период....

Колку се значајни музиката, книгите и филмовите, во битката со нашите внатрешни демони; излитеното секојдневие; посакуваната, а неприсутна реалност; преживувањето и уживањето?

Дали под влијание на нешто од горенаведеното, сте промениле дел од себеси? Дали некој добар филм Ви служел како позитивен пример за градење на моралните вредности или подобрување на разбирањето со околината? Дали некоја книга Ве "просветлила" до тој степен да ви даде воља за живот или да Ви соопшти начин на остарување на желбите?

Дали некоја песна ве извадила од дупката, "мизеријата" на депресија или меланхолија, или ве втурнала уште повеќе во истата?

Не многу... Многу читам, многу слушам музика, играм игри, филмови - не гледам многу, радио слушам... И никогаш не сум си дозволила тоа да влијае на начинот на кој ги примам стварите во реалниот живот. Да, навлегувам максимално во книгата што ја читам, ама кога ја затварам и идам да ја земам сестра ми од школо, свесна сум дека сум во реалниот свет и дека нема забегавање. Уште повеќе, почнав да играм d'n'd и ме предупредија од пред време дека може да се внесам и дека треба да си правам реалити чек напати... Не - немам потреба од тоа, сметам дека сум доволно приземна.

Што слушате кога сте хепи, што кога сте тажни?
Кој е најдобар филм за после прекин на врска, а кој за подготовка за влез во истата?
Што читате пред упис на факултет, а што пред операција на бубрег?

Секогаш слушам отприлика иста музика. Филмови одбегнувам. Читам што ми се најде при рака, а пред вакви битни ствари гледам да не читам, доволно ми е што си се јадам со размислување

И така

 

[Lucifer]

Did I listen to pop music because I was miserable? Or was I miserable because I listened to pop music?..."

No, ur miserable, couse U MADE pop music!!!!
Не влијае музиката на нас, ние влијаеме на неа, таа од нас проникнува, THEREFOR=> Престанете да обвинувате, спотови, филмови, музика, стрипови, само поради тоа што деликвентите, крајно девијантно, руинираат се'!!!!
И еве ви за промена неколку стихови од комерцијалниот Еминем(се прашувам дали некој сеуште обрнува внимание на неговите текстови, или само е битна етикетата "рапер", "металец", "панкер", "рокер", "регер", "џигер", "пиперка", "патлиџан", и сл, гомна...)

Singing for the moment

These ideas are nightmares for white parents,
whose worst fear is a child with dyed hair
and who likes earrings Like whatever they say has no bearing,
it's so scary in a house that allows no swearing
to see him walking around with his headphones blaring,
alone in his own zone, cold and he don't care
He's a problem child, and what bothers him all comes out,
when he talks about, his fuckin' dad walkin' out
cuz he just hates him so bad that he blocks him out.
If he ever saw him again he'd probably knock him out
His thoughts are wacked, he's mad so he's talkin' back,
talkin' black, brainwashed from rock and rap
He sags his pants, do-rags and a stocking cap,
his step-father hit him, so he socked him back
and broke his nose, his house is a broken home.
There's no control, he just let's his emotions go...

Chorus
C'mon! Sing with me now (Sing!)
Sing for the year (Sing It)
Sing for the laughter
sing for the tear (C'mon!)
Sing it with me now
Just for today
maybe tomorrow
The good Lord will take you away...

Verse 2
Entertainment is changin', intertwinin' with gangstas,
in the land of the killers, a sinner's mind is a sanctum
holy or unholy, only have one homie, only this gun,
lonely cuz don't anyone know me
Yet everybody just feels like they can relate,
I guess words are a mothafucka they can be great
or they can degrate, or even worse they can teach hate
It's like these kids hang on every single statement we make,
like they worship us plus all the stores ship us platinum,
now how the Fuck did this metamorphosis happen?
From standin' on corners and porches just rappin';
to havin' a fortune, no more kissin' ass
But then these critics crucify you, journalists try to burn you,
fans turn on you, attorneys all want a turn at you
To get they hands on every dime you have,
they want you to lose your mind every time you mad
So they can try to make you out to look like a loose cannon.
Any dispute won't hesitate to produce handguns
That's why these prosecutors wanna convict me,
strictly just to get me off of these streets quickly
But all they kids be listenin' to me religiously,
so I'm signin' CDs while police fingerprint me
They're for the judge's daughter but his grudge is against me.
If I'm such a fuckin' menace, this shit doesn't make sense B
It's all political, if my music is literal,
and I'm a criminal how the fuck can I raise a little girl?
I couldn't. I wouldn't be fit to. You're full of shit too,
Guerrera, that was a fist that hit you!

sing with me
sing for the year
sing for the laughter
sing for tears
sing with me just for today
maybe tomorrow
the good lord will take u away

Verse 3
They say music can alter moods and talk to you,
well can it load a gun up for you , and cock it too?
Well if it can, then the next time you assault a dude,
just tell the judge it was my fault and I'll get sued
See what these kids do is hear about us totin' pistols
and they want to get one cuz they think the shit's cool
not knowin' we really just protectin' ourselves,
we entertainers, of course the shit's affectin' our sales,
you ignoramus But music is reflection of self,
we just explain it, and then we get our checks in the mail.
It's fucked up ain't it? How we can come from practically nothing
to being able to have any fuckin' thing that we wanted
That's why we sing for these kids,
who don't have a thing except for a dream,
and a fuckin' rap magazine who post pin-up pictures on
they walls all day long, idolize they favorite rappers
and know all they songs Or for anyone who's ever been through
shit in their lives, till they sit and they cry at night wishin' they'd die
Till they throw on a rap record and they sit, and they vibe.
We're nothin' to you but we're the fuckin' shit in they eyes
that's why we seize the moment try to freeze it and own it,
squeeze it and hold it, cuz we consider these minutes golden
and maybe they'll admit it when we're gone.
Just let our spirits live on, through our lyrics that
you hear in our songs and we can...

sing with me
sing for the year
sing for the laughter
sing for the tears
sing with me just for today
maybe tomorrow the good lord will take u away

sing with me
sing for the year
sing for the laughter
sing for the tears
sing with me just for today
maybe tomorrow the good lord will take u away......

AЈ СЕГА УШТЕ ЕДНАШ ПРОЧИТАЈТЕ ГО ОВОЈ ДЕЛ!!!!===>
===>They say music can alter moods and talk to you,
well can it load a gun up for you , and cock it too?
Well if it can, then the next time you assault a dude,
just tell the judge it was my fault and I'll get sued
See what these kids do is hear about us totin' pistols
and they want to get one cuz they think the shit's cool
not knowin' we really just protectin' ourselves,
we entertainers, of course the shit's affectin' our sales,
you ignoramus But music is reflection of self,
we just explain it, and then we get our checks in the mail.
It's fucked up ain't it?

Толку...
P.S. Останете ми живи здрави и распеани...

 

[Setsuko]

Колку се значајни музиката, книгите и филмовите, во битката со нашите внатрешни демони; излитеното секојдневие; посакуваната, а неприсутна реалност; преживувањето и уживањето?

Не се значајни, тие се ситниците што го прават животот забавен, тие се двигатели на емоциите, секое дело за кое е вложено труд и е вистински квалитетно знае да ги разбуди моите сетила, да ме внесе во светот каде што се креирани. Како што рече и Fortune нема ништо поубаво од мирисот на хартијата кога удобно си сместен и гладно ги голташ буквите, а во глава си создаваш ликови, ги замислуваш како херои или ги осудуваш за погрешните постапки. Те тераат да се замислиш на одредени ситуации, како би постапил самиот во такви моменти. Филмовите исто така, визуелна реалност, знаат да ме замислат, да ме расплачат и да останам вчудоневидена од сето она што постои на светот а за кое не сме свесни.

Дали под влијание на нешто од горенаведеното, сте промениле дел од себеси? Дали некој добар филм Ви служел како позитивен пример за градење на моралните вредности или подобрување на разбирањето со околината? Дали некоја книга Ве "просветлила" до тој степен да ви даде воља за живот или да Ви соопшти начин на остарување на желбите?

Влијаеле но не до тој степан за да изменат некои мои навики, едноставно направиле да се чувствувам подобро и да ја сфатам суровоста што ме опкржува, ми ги смениле ставовите и мислењата што сум ги имала за одредена тема, ме натерале да почнам да истражувам. Речиси секогаш кога читам книга ако има снимено филм за нејзе го гледам филмот и правам споредба.

Дали некоја песна ве извадила од дупката, "мизеријата" на депресија или меланхолија, или ве втурнала уште повеќе во истата?

Кога не сум расположена слушам депресивни песни, а со самото тоа уште повеќе се разочарувам, не се песните виновни, туку самата јас што ги слушам во такви моменти.

Што слушате кога сте хепи, што кога сте тажни?

Кога сум среќна, весел ритам, trance, електронска музика, поп, рап, RnB и се што те тера да скокаш, врескаш и да го отстраниш вишокот на енергија. Кога сум тажна, кажав погоре, слушам балади, депресивни мелодии, инструменталки...

За крај, да го парафразирам Џон Кјузак:
"Дали слушав музика зошто бев мизерен, или бев мизерен зошто ја слушав баш таа музика?"

Интересно, но сепак не го знам одговорот.
Веројатно тоа зависи од самата личност (индивидуално е) и од ситуацијата во која се наоѓа.
Сепак јас мислам дека ја слушаме таа музика затоа што така се чувствуваме, а не се чувствуваме така заради музиката што ја слушаме.

 

[Crazy in Love]

Се разбира дека книгите,музиката,уметноста итн влијаат на психата.Барем така е кај мене.
Се случувало некој филм или книга толку да ме натажи,а и ако претходно не ми било баш се во ред,уште неколку дена по ред да не можам да дојдам на себе.
Инаку,има филмови заради кои ме натерале да размислувам сериозно,дури и да сменам начин на размислување.
Кога сум тажна,секогаш слушам балади.Додуша балади можам да слушав во било кое време,не се бунам,но сепак кога сум тажна,секогаш се опуштам,можеби и ќе се изнаплачам,но секогаш потоа ми е подобро.Едноставно така ми влијаат баладите.
А кога сум среќна слушам ретро,рап,рнб,денс музика,техно,рок..Речиси се можам да слушам.Кога сум среќна сакам да има музика на која што ќе можам да го исфрлам вишокот на енергија преку танцување.

За крај, да го парафразирам Џон Кјузак:
"Дали слушав музика зошто бев мизерен, или бев мизерен зошто ја слушав баш таа музика?"

Мислам дека слушаме музика,кога сме нерасположени,затоа што сметаме дека таа музика во моментот,ќе направи да се почувстуваме подобро и повесело.Иако некогаш пак може да се постигне спротивен ефект т.е да не направи да се почувстуваме уште полошо и подепресивно,но сепак...