Обично - оној кој гарантира за новиот член добро се запознава со него, пред да го препорача.
Но, реално, можна е таква ситуација - апликантот да се запознае со спонзорите, да се запознае со комисијата која го интервјуира (значи вкупно пет луѓе), и потоа - може и самиот да се откаже ако сака... или пак - може ложата да не го прими (ако мислењето на комисијата не е позитивно).
Таков проблем секогаш постои. Затоа - во земјите каде што масонството е многу појавно (како тука во Канада, или во Америка), процедурата за зачленување е побрза, затоа што луѓето кои се спонзори или комисија обично самите јавно се декларираат како масони (носат значка, прстен итн). Во земји во кои масонството е понова појава (како Македонија), процедурата е многу бавна, затоа што мора да се провери кандидатот добро - за да нема негативни последици за членовите на ложата.
Но, реално, можна е таква ситуација - апликантот да се запознае со спонзорите, да се запознае со комисијата која го интервјуира (значи вкупно пет луѓе), и потоа - може и самиот да се откаже ако сака... или пак - може ложата да не го прими (ако мислењето на комисијата не е позитивно).
Таков проблем секогаш постои. Затоа - во земјите каде што масонството е многу појавно (како тука во Канада, или во Америка), процедурата за зачленување е побрза, затоа што луѓето кои се спонзори или комисија обично самите јавно се декларираат како масони (носат значка, прстен итн). Во земји во кои масонството е понова појава (како Македонија), процедурата е многу бавна, затоа што мора да се провери кандидатот добро - за да нема негативни последици за членовите на ложата.