Ако сериозно размислиме на темата "да се направи добриот човек подобар", може да видиме дека има многу различни начини да се стори тоа и никој не може да претендира за ексклузивност на тоа поле. Ако човек се зачлени во локален фудбалски клуб, и тоа ќе го направи подобар, затоа што ќе тренира редовно, ќе се концентрира повеќе на играта, ќе развие подобри комуникациски способности затоа што ќе биде дел од тим, ќе се научи на (или ќе доразвие) несебичност за да биде тимски играч... Човекот е социјално суштество и секогаш е подобар кога е опкружен со луѓе со кои може да најде заеднички јазик.
Тука доаѓаме и до посложениот дел од муабетот...
Мојот впечаток лично е дека мене како личност не ми се потребни ритуали или браќа или сестри за да се надоградувам на сите нивоа, не ми е потребна тајна организација за да бидам голем верник, не ми е потребна хиерархија која ќе ми кажува како да се однесувам или воопшто не ми требаат тајни знаци, симболи и сл за да помагам на оние на кои им е потребна помош. Значи ова го може ,односно треба да го прави, секој човек и секој да биде колку што може покорисен за општеството. Истото може да го постигне како што кажав и без сите "перипетии" како ритуали и сл.
Разбирам во потполност и се согласувам (за тебе). Но, како што реков претходно - секој може да зборува само за себе.
Што се однесува до верата - не е организацијата таа што ја поттикнува (според мене), бидејќи предуслов е да веруваш. Многумина велат дека масонеријата ги поттикнало да навлезат подлабоко во верата - но лично мислам дека е тоа суб-продукт на генералниот развој на езотеричките интереси, а не продукт на самото членство.
Хиерархијата не кажува како да се однесува некој. Тоа сум го потенцирал многу пати. Има одредени очекувања, во смисла - да не се наруши одреден кодекс на однесување - но тоа не е ништо поразлично од кодексот во општеството, кој вели "Не убивај, затоа што за тоа ќе одговараш". Да, сите ние знаеме дека не треба да се убива, па сепак, има кодекс кој го регламентира тоа.
Околу помагањето - и за тоа сум спомнал веќе - тоа не се однесува само на масоните, туку на сите оние на кои човек може да им помогне. Би било навистина умоболно да можеш да помогнеш на некого, а да не го направиш тоа, само затоа што не е масон (или ако го прошириме контекстот - член на иста партија, припадник на иста националност, граѓанин на иста држава, човек со иста сексуална ориентација...).
И сепак... колку луѓе мислиш дека има надвор од своето семејство (па дури и во тие рамки), на кои можеш да сметаш апсолутно во секое време и без оглед на тоа дали ги познаваш лично или не? Колку луѓе познаваш на кои можеш утре, ако нешто ти се случи (Бог да чува!), да им ја оставиш грижата за твоето семејство, и да знаеш дека ќе бидат целосно згрижени? Во крајна сметка - колку луѓе познаваш кои активно се занимаваат со добротворност (иако ова е тешко да се одговори, затоа што ако навистина се добротвори, тогаш го гледаме само резултатот, а не процесот на нивната работа)...?
Имајќи го ова во предвид, навистина ме интересира која е целта на масонството како целина? Разбирам да се соберат сите екологисти на светот и да основаат здружение со една цел, за почиста планета и сл.... која би била целта на масонството?
Имајќи го претходниот разговор в предвид, овие две работи не се исклучуваат взаимно. Секој човек има различни потреби и различни патишта по кои се усовршува. Нема правилен и погрешен начин, нема вистински и лажен - има само нешто што е вистинско и исправно за тебе или не е. Токму од оваа причина масонеријата не регрутира членови, не поканува луѓе да се зачленат, има многу строги филтри за оние кои аплицираат, затоа што тоа е еден вид внатрешен "повик".
Целта е многу едноставна - усовршување на поединецот, преку заедничка поддршка. Зошто се употребуваат ритуали? Затоа што од античноста, до денес, ритуалите служат за пренесување на одредени идеи и концепти, кои не секогаш може да се изразат со зборови. Ова е присутно во сите видови ритуали - од религиозните, до воените церемонии, државничките церемонии, па дури и до ситни работи кои не ги сметаме за ритуал, а сепак се - како на пример свирењето на химната и поздравувањето на играчите пред меѓународен натпревар. Ритуалот секогаш служи за поттикнување на емотивниот и потсвесниот елемент кај човекот, затоа што на тој начин се потенцира значењето што се пренесува преку сетивниот и свесниот. Не е ништо поразлично од гледањето на театарска претстава (не залудно многу пати го имам поистоветено масонскиот ритуал со театарска претстава) - каде што освен влијанието на кажаниот збор, врз гледачот многу посилно влијание имаат актерската игра и режијата. Без никаков обид за прикривање на нешто или за извртување на било каква идеја - токму тоа е улогата на масонскиот ритуал - дава целосна смисла на кажаниот збор.
Околу елитизмот и ексклузивноста...
Масонеријата не е елитарна и не е ексклузивна... Иако треба попрецизно дефинирање на двата термина.
Елитарна - ако ова значи дека вклучува само луѓе кои се финансиски и општествено елита - тогаш не. Ако елита дефинираме како луѓе кои се стремат кон подобро општество преку лично усовршување и помагање на заедницата во која живеат - тогаш да, дефинитивно. Членови на масонеријата има од сите професии, на сите нивоа, со најразлични разбирања за животот, политиката, општеството... додека е точно дека има многу членови кои се познати во општеството или финансиски богати - тој нивни статус не игра никаква улога во рамки на самата ложа или внатрешната хиерархија.
Ексклузивна - ако се мисли дека ги изолира сите кои не се членови - тогаш не. Во поголемиот дел од светот (каде масонеријата е присутна подолго време), масонските ложи се јавни, зградите се најчесто отворени за јавноста, а многу често играат улога на музеи. Повеќето ложи имаат веб-сајтови, има десетици масонски форуми (отворени и за немасони), има јавни масонски церемонии. Исто така - самата хуманитарна работа, ја побива идејата за ексклузивност - затоа што е насочена нанадвор, а не навнатре. Ако се мисли дека е организација која не пушта кој и да е да стане член - да, така е и така и ќе остане. Селективноста (ова е можеби подобар збор од ексклузивност) е неопходна, за да се зачува идеалот на самата организација и да се избегне злоупотреба. Иако филтерот никогаш не може да е идеален и се случува да влезат погрешни луѓе - било какви појави кои ги нарушуваат принципите на масонеријата не се толерираат. Интересно е зошто е ова вака... Не е заради некаква нетолератност и неспособност за човечко простување... туку заради вербата во човечкиот збор. Единственото нешто што ја поврзува масонеријата низ целиот свет е токму тоа - зборот. Врз основа на даден збор - ние ја имаме довербата, за која зборував погоре. Токму затоа - зборот не може да се погази и тоа да е прифатливо.
Што се однесува до симболи на телевизија и слично - ќе замолам за поконкретно објаснување...
Е сега... доаѓаме повторно до моето прашање кон тебе... Какви тоа вредности масонеријата наметнува на општеството? Хуманитарност? Меѓусебно разбирање? Толерантност? Вреднување на интелектуалните вредности? Почитување на законот? Верност кон семејството? Помагање на ближниот и непознатиот? Поттикнување на образованието? Поттикнување на науките и уметностите?
Не мислам дека било која од овие вредности е наметната... мислам дека се ова човечки вредности кои ни се дадени од Бога, но ние свесно или несвесно одбираме да ги игнорираме, а масонеријата (и не само таа - не претендирам за ексклузивитет во случајов
) само не потсетува на нив.
Се разбира - сосема е во ред ако не се согласиме по темата.
