Stefus Corp.
Рационална Коза
- Член од
- 22 август 2012
- Мислења
- 2.097
- Поени од реакции
- 1.821
... Позицијата на Капитал ...
Незадолжителни ефекти од задолжителната котација
Александар Јанев
Ниту инвеститорите вложуваат повеќе пари во акции, ниту пак се зголеми транспарентноста на компаниите откако се воведе задолжителна котација. Како и да ја анализирате задолжителната котација, произлегува дека ефектите од неа се баш незадолжителни.А тоа не беше целта што требаше да се постигне.
Како и да ја анализирате задолжителната котација на берзата што пред половина година ја воведе државата за 84 акционерски друштва, произлегува дека ефектите од неа се баш незадолжителни. Прво, иако понудата на пазарот на хартии од вредност се зголеми со нови акции од компаниите што мораа да котираат на берзата, тоа не го зголеми интересот на инвеститорите повеќе да вложуваат. Во првата половина од годината, на пример, додека се уште ги немаше задолжително котираните друштва на берза, прометот од тргувањето е дури и поголем отколку во втората половина откако се зголеми понудата со нови акции. Така просечниот дневен промет од почетокот на годината до денот кога почна задолжителната котација изнесува околу 120 илјади евра, додека пак во периодот потоа, прометот со акции изнесува околу 106 илјади евра дневно. Дополнителен коментар за некакви придобивки од задолжителната котација во насока на раздвижување на берзата би бил вишок.
Ако ја анализираме задолжителната котација од аспект на зголемување на транспарентноста како што постојано инсистираа и надлежните, повторно се сомневам дека ќе се оправда целта од нејзиното воведување. Наместо поголема транспарентност, законските измени за задолжителна котација доведоа да не може да се види кој колку акции има во ниту едно акционерско друштво!
Централниот депозитар за хартии од вредност веќе не ги објавува податоците со акционери над 5%, бидејќи според законските промени, тоа веќе не е нивна обврска, туку на Македонска берза. На веб страницата на Берзата пак, инвеститорот би требало да ја бара структурата на акционери за новите задолжително котирани компании во проспектите каде што податоците се од почетокот на годинава, додека пак за веќе котираните друштва, проспектите се од пред 10 и повеќе години, кога почнувале со котација на Официјален пазар, што значи дека се застарени и нерелевантни. Освен тоа, за да ги дознае инвеститорот сите промени во структурата на акционери, ќе треба да потроши многу време пребарувајќи ги сите нивни последни ценовно чувствителни известувања и споредувајќи ги со претходните состојби, што доведува до опасност да се направи грешка во собирањето на бројките. Накратко, задолжителната котација одеднаш го искомплицира тоа што практично до вчера беше многу едноставно! Зарем тоа се подразбира под поголема транспарентност како услов за привлекување на што повеќе инвеститори!?
И третата придобивка од задолжителната котација како проект требаше да биде излегувањето и на државните компании на берза, но оваа идеја веројатно умре уште во моментот кога се роди. Менаџерите на јавните претпријатија одбивале да ги објават финансиските извештаи на берзата плашејќи се веројатно дека некој „ќе го пика носот каде што не треба“. Ако може да биде задолжителна за приватните компании, тогаш мора да биде задолжителна и за државните фирми! Или толку транспарентноста им е најголемиот проблем?
Незадолжителни ефекти од задолжителната котација
Александар Јанев

Ниту инвеститорите вложуваат повеќе пари во акции, ниту пак се зголеми транспарентноста на компаниите откако се воведе задолжителна котација. Како и да ја анализирате задолжителната котација, произлегува дека ефектите од неа се баш незадолжителни.А тоа не беше целта што требаше да се постигне.
Како и да ја анализирате задолжителната котација на берзата што пред половина година ја воведе државата за 84 акционерски друштва, произлегува дека ефектите од неа се баш незадолжителни. Прво, иако понудата на пазарот на хартии од вредност се зголеми со нови акции од компаниите што мораа да котираат на берзата, тоа не го зголеми интересот на инвеститорите повеќе да вложуваат. Во првата половина од годината, на пример, додека се уште ги немаше задолжително котираните друштва на берза, прометот од тргувањето е дури и поголем отколку во втората половина откако се зголеми понудата со нови акции. Така просечниот дневен промет од почетокот на годината до денот кога почна задолжителната котација изнесува околу 120 илјади евра, додека пак во периодот потоа, прометот со акции изнесува околу 106 илјади евра дневно. Дополнителен коментар за некакви придобивки од задолжителната котација во насока на раздвижување на берзата би бил вишок.
Ако ја анализираме задолжителната котација од аспект на зголемување на транспарентноста како што постојано инсистираа и надлежните, повторно се сомневам дека ќе се оправда целта од нејзиното воведување. Наместо поголема транспарентност, законските измени за задолжителна котација доведоа да не може да се види кој колку акции има во ниту едно акционерско друштво!
Централниот депозитар за хартии од вредност веќе не ги објавува податоците со акционери над 5%, бидејќи според законските промени, тоа веќе не е нивна обврска, туку на Македонска берза. На веб страницата на Берзата пак, инвеститорот би требало да ја бара структурата на акционери за новите задолжително котирани компании во проспектите каде што податоците се од почетокот на годинава, додека пак за веќе котираните друштва, проспектите се од пред 10 и повеќе години, кога почнувале со котација на Официјален пазар, што значи дека се застарени и нерелевантни. Освен тоа, за да ги дознае инвеститорот сите промени во структурата на акционери, ќе треба да потроши многу време пребарувајќи ги сите нивни последни ценовно чувствителни известувања и споредувајќи ги со претходните состојби, што доведува до опасност да се направи грешка во собирањето на бројките. Накратко, задолжителната котација одеднаш го искомплицира тоа што практично до вчера беше многу едноставно! Зарем тоа се подразбира под поголема транспарентност како услов за привлекување на што повеќе инвеститори!?
И третата придобивка од задолжителната котација како проект требаше да биде излегувањето и на државните компании на берза, но оваа идеја веројатно умре уште во моментот кога се роди. Менаџерите на јавните претпријатија одбивале да ги објават финансиските извештаи на берзата плашејќи се веројатно дека некој „ќе го пика носот каде што не треба“. Ако може да биде задолжителна за приватните компании, тогаш мора да биде задолжителна и за државните фирми! Или толку транспарентноста им е најголемиот проблем?