Зима.
Ладничко, гушкање под ќебе, прв снег (детска радост), спомени од детство, ангели во снегот, читање пред печка, новогодишно расположение. Не знам зошто, ама зима ме потсеќа на љубов.
Онака, секогаш кога воздухот ќе почне да мириса на снег, таму негде во доцна есен, мене ми се буди некое скокотливо чувство и топлина.
И после топењето на снеговите и носталгија, па почетокот на пролетта и првото сонце, пак убаво чувство...
Секое годишно време си е приказна за себе, секое има посебен мирис, посебна магија, посебни доживувања. Јас најмалку сакам лето.