- Член од
- 3 декември 2007
- Мислења
- 3.718
- Поени од реакции
- 772
Од што не ми е доста, дури и рецензија и` напишав:
„Светот на Софија“ – Јустеин Гордер
Кога дува ветерот, некои градат ѕидови, а други ветерници. Според оваа аналогија, Јустејн Гордер е смел напластувач на тежината на светот, од архето до современоста и сето тоа наместо да го заштити од ветерот, го претвора во ветерница. „Светот на Софија“. Современиот дух на дваесет и првиот век од една страна и севкупното филозофско превирање низ историјата од друга, се споени на едно место и градат роман на контрастот меѓу пулсот во 2006 – та и историскиот пулс. Размерот на спротивностите е голем, па затоа оваа книга е еклектика од два романи, со дијаметрално спротивна тежина.
Затоа, „Светот на Софија“ претставува филозофско четиво за
популацијата од 7 до 77 години, во кое сета тешка беспрекорност на филозофскиот збор е тенденциозно „олесната“ за да интригира при првото читање и да може да се примени во праксата кај различни возрасни групи – со второто. Ова дело е се чини, најголемото Гордерово вложување во рационалното битисување, добра новинарска обработка на филозофијата и наративно, прозаично, прикажување на основите на учебникот по филозофија.
Огнот што го разгорува романот е вртелешката што најизменично ги менува улогите меѓу сезнаечкиот и персоналниот наратор. Софија е петнаесет годишно девојче кое едновремено живее и во реалноста и во внатрешноста на книга. Името е тенденциозно и ја симболизира мудроста (на латински) и потсетува на основната идеја во романот а тоа е философијата. Додека е лик од книга, Софија е повеќепати стегната меѓу филозофските прашања кои градациски и` се наметнуваат, софистицирано обвивајќи ги егзистенцијалните проблеми за постоењето и слободната волја. Двојниот живот на Софија и нејзиното преминување од еден во друг свет, несомнено потсетува на „Алиса од земјата на чудата“, но сето тоа е мајсторско дело на Гордер со кое сака интригантното и тешко филозофско размислување да го вовре под кожата на најмладите читатели, до кои мудроста заради неискуството – ретко допира.
Со својата едноставност, „Светот на Софија“ го нуди збирот на архето, колку и да е тоа различно според различните филозофи низ времето и просторот. Сепак, самото постоење на овој наслов на наткасната, бездруго мириса на залажувачки лесен дискурс. Вистината е дека филозофската половина од ова четиво не се чита брзо и бара размислување. Покрај тоа што е одличен пример за тоа како треба да изгледа еден учебник по филозофија, романот „каса“ со здравиот заб на времето и историјата, а уште повеќе – со нивното испреплетување.
Мирослава Симоновска
„Светот на Софија“ – Јустеин Гордер
Кога дува ветерот, некои градат ѕидови, а други ветерници. Според оваа аналогија, Јустејн Гордер е смел напластувач на тежината на светот, од архето до современоста и сето тоа наместо да го заштити од ветерот, го претвора во ветерница. „Светот на Софија“. Современиот дух на дваесет и првиот век од една страна и севкупното филозофско превирање низ историјата од друга, се споени на едно место и градат роман на контрастот меѓу пулсот во 2006 – та и историскиот пулс. Размерот на спротивностите е голем, па затоа оваа книга е еклектика од два романи, со дијаметрално спротивна тежина.
Затоа, „Светот на Софија“ претставува филозофско четиво за
популацијата од 7 до 77 години, во кое сета тешка беспрекорност на филозофскиот збор е тенденциозно „олесната“ за да интригира при првото читање и да може да се примени во праксата кај различни возрасни групи – со второто. Ова дело е се чини, најголемото Гордерово вложување во рационалното битисување, добра новинарска обработка на филозофијата и наративно, прозаично, прикажување на основите на учебникот по филозофија.
Огнот што го разгорува романот е вртелешката што најизменично ги менува улогите меѓу сезнаечкиот и персоналниот наратор. Софија е петнаесет годишно девојче кое едновремено живее и во реалноста и во внатрешноста на книга. Името е тенденциозно и ја симболизира мудроста (на латински) и потсетува на основната идеја во романот а тоа е философијата. Додека е лик од книга, Софија е повеќепати стегната меѓу филозофските прашања кои градациски и` се наметнуваат, софистицирано обвивајќи ги егзистенцијалните проблеми за постоењето и слободната волја. Двојниот живот на Софија и нејзиното преминување од еден во друг свет, несомнено потсетува на „Алиса од земјата на чудата“, но сето тоа е мајсторско дело на Гордер со кое сака интригантното и тешко филозофско размислување да го вовре под кожата на најмладите читатели, до кои мудроста заради неискуството – ретко допира.
Со својата едноставност, „Светот на Софија“ го нуди збирот на архето, колку и да е тоа различно според различните филозофи низ времето и просторот. Сепак, самото постоење на овој наслов на наткасната, бездруго мириса на залажувачки лесен дискурс. Вистината е дека филозофската половина од ова четиво не се чита брзо и бара размислување. Покрај тоа што е одличен пример за тоа како треба да изгледа еден учебник по филозофија, романот „каса“ со здравиот заб на времето и историјата, а уште повеќе – со нивното испреплетување.
Мирослава Симоновска
Лизбет е чудо од жена !!