Како до појасна слика за работите?

[Дивајн]

На кој начин одредени работи можете најдобро да ги прифатите, подобро да ги сфатите и да ви остават посилен впечаток, без оглед дали ќе биде добар или лош?
Дали е тоа преку пишаниот, кажаниот збор или сликата?
Што повеќе делува на вас? Опуштено да прочитате и полека да ја впивате информацијата, да потонете во нечиј добар говор или да гледате слика, па сами да си заклучите што таа сака да ви каже, без друг на било кој начин тоа да ви го наметне?
А од друга страна, како можете вие подобро да се изразите и како мислите дека луѓето повеќе ве разбираат?

Пример, има луѓе од форумов кои и лично ги познавате. Како обожавате повеќе да комуницирате со нив? Каде мислите дека вие повеќе сте прифатени ... тука или надвор?
Или кога сте на училиште. Кои предмети повеќе ви одат? Тие со многу читање, пракса или со сликање? Во кои сте подобри?
Итн итн итн ...

 

[sunshinebaby]

Ме замисли.Секогаш зависи од ситуацијата и за што станува збор.Мене подобро ми е кога читам и размислувам за напишаното.Но уживам во добар разговор со некои личности.Е сега тука се преминува кон друга тема зошто некогаш е вака а зошто некогаш така.Баш поради тоа што го спомна Дивајн,наметнување на мислењата.Кога некој го прави тоа се исклучувам.А кога читам ако сакам и кога сакам ќе го прочитам делот.Да некогаш знам да се задлабочам и во некоја слика но се трудам да не добијам впечаток врз основа на тоа затоа што за мене тие се погрешни мислења.Многу пати сум згрешила.Нај лесен начина на изразување повторно ги бирам овие два.На пример сега кога го пишувам ова би сакала да разговараме и да размениме мислења.Значи во моментов повеќе сакам да разговарам.Додека кога имам испит е тогаш не можам.Тогаш подобро ми е да се изразам со пишување.Тука ќе скратам за да не почнам да забегувам.:helou:

 

[Маwечко]

Најефективно можам да оформам мислење за нешто кога нема да има никаков притисок и наметнување на мислења од страна, зашто нели, не гледаме сите исто на работите и тоа што на некој му е забавно/интересно/пријатно/... кај мене може да предизвика сосема спротивен ефект и обратно, тоа што јас би го проценила за добро, за некој друг може е лошо итн.

А на кој начин дознавам информации...
И од слика и од збор ( пишан, кажан... сеедно ).
За најдобра метода на создавање еден личен систен на вредности ја сметам онаа “собери податоци, анализирај, систематизирај“ и ете го крајниот продукт.
Никогаш не сум прифатила нешто како што ми било сервирано, едноставно не можам, премногу ги анализирам нештата... инстинктот не ми дозволува додека самата не проценам дали “нештото“ чини или не.

И сметам дека начинот на кој јас најубаво би се изразила нема никаква врска со тоа како јас би била сфатена од останатите, бидејќи не секогаш ставот на говорителот е сфатено онака како што тој очекувал.
Во најголемиот број случаи се трудам најдобро што можам да го пренесам својот став, но оставам на дугите да го сварат како на нив им одговара, нели, секој има право на личен избор.

 

[Crazy in Love]

На кој начин одредени работи можете најдобро да ги прифатите, подобро да ги сфатите и да ви остават посилен впечаток, без оглед дали ќе биде добар или лош?
Дали е тоа преку пишаниот, кажаниот збор или сликата?
Што повеќе делува на вас? Опуштено да прочитате и полека да ја впивате информацијата, да потонете во нечиј добар говор или да гледате слика, па сами да си заклучите што таа сака да ви каже, без друг на било кој начин тоа да ви го наметне?
А од друга страна, како можете вие подобро да се изразите и како мислите дека луѓето повеќе ве разбираат?

Не знам како најдобро ги разбирам работите. Мислам дека сите три работи комбинирано ми влијаат, иако кажаниот збор си е кажан збор и тој најубаво може да влијае на нечие мислење.
Најубаво е разговор во живо, каде ги гледаш сите околности.
Барем мене ми е најубаво кога правам муабет со некого очи во очи. Друго е чувството и така многу подобро и ја доживувам личноста.

Јас најдобро се изразувам и сум тоа што сум во живо. На форум, по телефон или по мсн не е дека не можам да се изразам, но сепак живиот муабет т.е муабет во лице е најдобар начин да се изразам и да го презентирам она што го мислам. Вака ова што го пишувам се ставови преточени во зборови, а кога го кажувам ставот и го објаснувам многу е поубаво за објаснување.

Пример, има луѓе од форумов кои и лично ги познавате. Како обожавате повеќе да комуницирате со нив? Каде мислите дека вие повеќе сте прифатени ... тука или надвор?

За тоа каде сум подобро прифатена, не можам да кажам. Не знам, не ни знам како би можела тоа да го знам.
А лично јас повеќе сакам да комуницирам со луѓето од форумов што ги знам во живо и лично. На пример на кафе, кафана, whatever, само да не е преку компјутер, затоа што според мене не е тоа тоа.

Или кога сте на училиште. Кои предмети повеќе ви одат? Тие со многу читање, пракса или со сликање? Во кои сте подобри?
Итн итн итн

Од секогаш ми оделе оние предмети каде што имало зборење, дебати. Јас сум прилично срамежлива, но отсекогаш сум сакала да зборам или дебатирам на некоја тема.

 

[dejan_k]

Впечатокот е различен кај сите.Силен или слаб,убав или лош,погрешен или исправен зошто човекот би се оптоварувал со тоа како да прифати нешто најдобро.Некои работи се створени да поминат во сенка ,а други пак да го добиат целото внимание и да станат обележје на некој период од нечиј живот.Е сега ако од тој аспект на најдобро прифаќање на некој си впечаток преку пишан или кажан збор или слика морам да се одлучам за една опција тогаш би рекол она што е кажано(што може визуелно да се доживее како своевидно убедување).Можеби целата таа гестакулација стои виновна позади кажаното како најбитна.Додека пишаниот збор и сликата е зборуваат на поинаков начин и оставаат поинаков впечаток.Во секој случај за нијанска послаб од впечатокот кој го остава кажаниот збор.Од друга страна се има своја убавина и се е уметност.А ако тргнам од себе повторно морам да кажам дека правам обиди на сите три полиња:не сум лош наратор,ниту имам проблем со пишаниот збор,а исто така и сликам.Во пишувањето и сликањето долго време се испробував и правев разни егзебиции за на крај да го откријам најуспешниот начин за да го покажам она што го знам и на двете полиња:
-кога сликам тоа е најчесто комбинирана техника од акварел и туш на пример.
За време на средното и сега за факултетското образување никогаш не сум сакал да ги учам работите на памет ,туку секогаш сум сакал она што сум го учел да го прераскажам ,да донесам свои мислења и заклучоци.Но многу ретко сум имал прилика за тоа.И затоа ми е најмногу криво ,затоа што факултетот малку го утнав.Кога се запишував мислев дека ќе читам книги,дека ќе ги проучувам литературните стилови и етапи,но испаднаа некои други работи.

 

[The Goddess]

Веќе кажав и во некој од моите претходни постови дека мене некој многу тешко може да ми го смени мислење т.е. да ми наметне свое мислење. Зборувам за личности. Меѓутоа она што го имам приметено за себе е тоа дека некој многу лесно може да изманипулира со мене и да ми смени мислење ако ми даде да прочитам некоја книга.Не секогаш ама сепак...Знам дека понекогаш и информациити кои ни ги пренесува некоја книга не се веродостојни ама ете незнам повеќе се внесувам во читањето и најверојато со тоа што информацијата постепено влегува во мојата глава ја сваќам како повеќе вистинита. Токму поради тоа и повеќе важност му предавам на пишаното затоа што незнам, по правило не им верувам на луѓето. Дури и кога ја зборуваат вистината и знам дека станува збор за вистина сепак и тогаш си го поставувам тој свој на некој начин одбранбен механизам и тука секогаш стои тој еден прашалник.Конкретно за изразувањето најдобро можам да се изразам повторно и тука писмено што не значи дека не се изразувам добро и усно, но сепак повеќе се опуштам во пишувањето. А, за предметите на училиште најдобро ми оделе оние предмети каде би можела да имам слобода на изразување т.е. оние предмете каде што е потребно само еднаш да прочиташ а потоа со извртување на приказните да дојдеш до половина час зборување и повторно да го постигнеш она што некој на пример би го постигнал со комплетно учење на тој предмет.

 

[jass]

На кој начин одредени работи можете најдобро да ги прифатите, подобро да ги сфатите и да ви остават посилен впечаток, без оглед дали ќе биде добар или лош?
Дали е тоа преку пишаниот, кажаниот збор или сликата?
Што повеќе делува на вас? Опуштено да прочитате и полека да ја впивате информацијата, да потонете во нечиј добар говор или да гледате слика, па сами да си заклучите што таа сака да ви каже, без друг на било кој начин тоа да ви го наметне?
А од друга страна, како можете вие подобро да се изразите и како мислите дека луѓето повеќе ве разбираат?

Пример, има луѓе од форумов кои и лично ги познавате. Како обожавате повеќе да комуницирате со нив? Каде мислите дека вие повеќе сте прифатени ... тука или надвор?
Или кога сте на училиште. Кои предмети повеќе ви одат? Тие со многу читање, пракса или со сликање? Во кои сте подобри?
Итн итн итн ...

Preferiram toa da e so zborovi bez razlika dali e toa pisan ili kazan. Pisaniot zbor mi ostava povekje vreme za razmisluvanje i oformuvanje na odgovorot dodeka koga zboruvam (a mnogu zboruvam) mozat da izlezat nekoi raboti koi ne gi mislam a koga imam nekoja instinktivna reakcija odam so toa iako mozebi e pogresna reakcija. Da slikata isto moze da kaze mnogu no e samo slika i ostava prostor za fantazijata da raboti i taa slika ja tolkuvam onaka kako sto na mene mi odgovara.

Luge od forumov licno ne poznavam megjutoa ima lugje koi bi sakala da gi zapoznaam i lugje sto mi e seedno dali ke gi poznavam ili ne. So nivnoto pisuvanje nekoi mi stanale poveke ili pomalku simpaticni a seto toa dovel do nekoja mentalna slika kakvi bi bile tie koga bi gi zapoznala iako taa slika ne sekogas e tocna:wink:

 

[Lady]

Најсилен впечаток ми остава стилот на изразување...Доволно е да прочитам/слушнам три реда муабет и да знам за што човек станува збор...
Облеката, исто, ми е голем показател за карактерот на личноста....Неговите гестикулации, мимики и тонот на гласот....
Највпечатлива сум по изразувањето

 

[city]

Па што знам, интересна тема за размислување:
Дефинитвно многу повеќе можам да разберам од она што е напишано, и покрај тоа што велат дека една слика може да замени 1000 зборови.

А како можам повеќе да се изразам-па исто повеќе со зборови, некако за цртање многу не ме бива и поради тоа преку слики никогаш не сум можел да го искажам она што вистински го мислам.

 

[Sussaro]

Појасна слика на работите е многу тешко остварлива работа.
Најбитно е да се исклучи се што е интровертно: гордост, пристрасност, односно емоциите и чувствата и се да се сведе на логика, разум и свест. Притоа е многу битно да се темпира методологијата на восприемање и толкување на работите како и јасно дефинирање на константите и варијаблите и нивната интеракција и варијација како и условите под кои се случуваат истите.
Најдобриот начин и е дирекна интеракција иако и методот на набљудување и тестирање не е на одмет. Секако квантитетот дава квалитет така да колку повеќе факти се земени у колку повеќе пати се повторува процесот толку е и поверодостојна сликата.

 

[Дивајн]

Пишаниот збор во одредени ситуации може да ми даде појасна слика за некоја работа. Кога е пишан, можам да се сконцентрирам само на него, да го препрочитам повеќе пати ако е убав и да му се восхитувам или разочарувам колку што сакам, па дури и напамет да го научам. Можам да ја увидам секоја грешка, секоја убаво промислена мисла, можам едноставно повеќе да го анализирам бидејќи сакам да го правам тоа.
Кажаниот збор во одредени ситуации може да не ми ја даде толку јасно сликата која би требало да ми ја даде. Кога се работи за разговор во живо, има повеќе работи кои може да влијаат на него, за да не го сфатам или да не го доловам токму како што треба. Додека некој ми зборува може да помине убава кола, може да заврне дожд, да падне некој пред мене, да дојде келнер и сл. што на момент може да ми одвлече внимание, со што почнала сликата за тоа што го слушам да ми испадне сосем поинаква на крај.
Сликата која може да е нацртана или момент од некој настан е веќе најјасното нешто. Никој неможе да опише како што треба мајка скршена од болка поради загубата на своето дете, паѓањето на првиот снег, изгледот на некој убав дечко или изгледот на некој нов кафич. Значи има работи кои можат да ми се најјасни само со поглед, без никакви филувани зборови.

Секако, постојат исклучоци, според тоа за каква работа станува збор. Доколку се работи за некои општи муабети, повеќе сакам да го слушам соговорникот отколку да го читам. Доколку некој е добар оратор и навистина знае и има што да каже, може да ми привлече целосно внимание, да го слушам без ништо друго да забележам.

А јас ... не би можела да кажам како луѓето подобро ме разбираат, а сакам и да пишувам и помалку да зборувам. На училиште секогаш имав трема кога требаше усно да одговарам, а многу полесно ми беше кога имавме писмени тестови. Подобро ми е со пишување, бидејќи можам подобро да си ги средам мислите, да се прочитам и поправам итн итн итн ...

 

[Drama Queen]

На кој начин одредени работи можете најдобро да ги прифатите, подобро да ги сфатите и да ви остават посилен впечаток, без оглед дали ќе биде добар или лош?
Дали е тоа преку пишаниот, кажаниот збор или сликата?
Што повеќе делува на вас? Опуштено да прочитате и полека да ја впивате информацијата, да потонете во нечиј добар говор или да гледате слика, па сами да си заклучите што таа сака да ви каже, без друг на било кој начин тоа да ви го наметне?
А од друга страна, како можете вие подобро да се изразите и како мислите дека луѓето повеќе ве разбираат?

Пример, има луѓе од форумов кои и лично ги познавате. Како обожавате повеќе да комуницирате со нив? Каде мислите дека вие повеќе сте прифатени ... тука или надвор?
Или кога сте на училиште. Кои предмети повеќе ви одат? Тие со многу читање, пракса или со сликање? Во кои сте подобри?
Итн итн итн ...

Зборот може да допре до мене,да го слушнам и проценам дали е искрен тој што ми го кажува!Сликата исто така ми е многу битна,а пишаниот збор ми е онака..не верувам многу додека не видам и доживеам!

Од друга страна поубаво се изразувам со збор ама и со пишување луѓето можат да најдат некоја слика за мене.Најдобро ме разбираат со зборење кога убаво ќе објаснам што ми бил муабетот!retard:

Луѓето кои ги познавам на форумов се изразуваат многу подобро одколку во живо овде се поопуштени...

Во школо најмногу ми оди математика а кога ке научам и социологија,така да и на двата начини сум добра!ofofof:

 

[Dzish]

Зависи од ситуацијата... Но пишаниот збор неможе да ми ја даде правата слика со едно читање. Некако брзоплет сум, нестрплив да видам што е крајно, и го читам набрзина.... И после фалат делчиња ова она. Па откако ке го прочитам по втор пат веќе ми станува јасно.

За изразување не ме бива... Ни пишано, ни усно. Тапа сум, македонски сите писмени ми беа 3-ки ... За цртање ситуацијата е далеку подобра.

 

[Fortune]

Да не пукниш, шо ми напрај сега да му ја мислам...

Се` од ова што наведе (пишан и кажан збор, слика) може да ме сконцентрира и да се задлабочам. Со мали исклучоци.
Ако нешто напишано ми го привлече вниманието, ако е нешто според мој стил и вкус напишано убаво, секогаш си го читам два пати. Ако ми е пријатно во нечија близина, ако сум заинтересирана за тоа што се зборува, многу внимателно ќе следам што зборува и со тоа не може да ми се прекине концентрацијата. Ако некоја слика ми го задржи погледот, можам фино да си седнам пред нејзе и да си се задлабочам, да зајдам.
Конкретно на форумов, ако некој текст ми делува конфузно, грдо за очи без интерпункција и некаков ред, воопшто не губам време и го прескокнувам.
Како и да е, сметам дека со пишаниот збор авторот на текстот ни остава простор некои работи сами да си ги претпоставиме, без разлика колку во детали опишувал.
Кога се работи за кажан збор, тука си има додатни елементи како држењето на телото додека зборува, тонот на гласот и сл. Појасна претстава на нештата се добива кога некој седи пред мене, го гледам и слушам.
Додека пишуваш секогаш имаш време да размислиш убаво и да држиш Backspace и притоа никој да не знае за тоа. Подобро ми е кога гледам дека личноста се двоуми и се труди да се изјасни.
Што се однесува до сликата, тоа ми е нешто сосема друго. Нема ни збор, ни движење. Оставено е се` на името на сликата и твојата имагинација. Според мене тука најмногу доаѓа до израз субјективната оцена.

Секако, ова не важи конечно за се`, сепак игра улога она колку авторот сака да искомплицира. Има лесно сфатливи пораки, но секогаш има и луфта која останува да се пополни во зависност од тоа како сакаш ти да си толкуваш.

Како и да е, ако морам да бирам, мислам дека би избрала кажан збор. Емоциите најдобро се согледуваат додека се зборува.

А мене не знам како ме сфаќаат подобро. И кога пишувам и кога зборувам мислам дека јасно се изразувам и кажувам што најточно ми е во главата.

 

[doti4nata]

Јас во животов мислам дека за ништо не можам конкретно да кажам тоа и тоа. Така и во случајов. Се ми зависи од моменталното расположение. Некогаш сакам да читам нешто, што и да е, да читам една реченица три пати, да разбирам, да си замислувам и тоа што ќе го прочитам да ми седи во памет уште долго време. Некогаш пак многу повеќе сакам да гледам долго некоја слика, да потонам во неа и да не се трудам да ја разберам нејзината порака, туку да ја најдам мојата смисла во неа. Сепак, најчесто мислам дека сакам зборување, обожавам кога разгоравам со речити луѓе што знаат што зборуваат, што знаат да си играат со зборовите, да те тераат да мислиш, да те носат каде сакаат на светот, да те лажат и да не сакаш да престанат да го прават тоа. Јас лично се снаоѓам на сите три начини. Мислам дека кога сакам можам со збор да убедам, да воздигнам или да уништам човек, без разлика дали е кажан или напишан, на двата начина звучи еднакво лошо. Некогаш сакам да пишувам, почесто сакам да зборувам, поретко сликам, ама сите три работи ги владеам

Инаку сакам да комуницирам само со луѓе што ми значат, или со луѓе што се многу добри соговорници. Ако бирам, секогаш би одбрала разговор во живо да речам, никогаш не е ист филингот кога зборуваш со монитор или кога зборуваш со уста и поглед. А каде сум поприфатена не би знаела да кажам, тие што ме прифатиле тука, ме прифатиле и надвор, а тие што ме прифатиле надвор ќе ме прифатат и тука така да сеедно. А во школо ми идат сите предмети кога учам и ниеден кога сум мрза, нема кај мене врска талентот, евентуално сум експерт во пишување есеи македонски. И ондак то!