Македонцки
мадрфакр
- Член од
- 23 ноември 2007
- Мислења
- 4.281
- Поени од реакции
- 634
за разлика од грција, каде диаспората е широкоградо примена и инкорпорирана во политиката економијата и медиумите.
нашата диаспора која е едан од клучните алки во овој спор...
истата таа диаспора која лобира и економски помага ама баш на ист начин како онаа грчката е дочекана на нож...антиквизирана букефализирана па сега како разбрав донесена на ниво на фашизоидна структура која шири заразен национализам
целиот текст
Најголемиот жив историчар за Македонија
Почетокот на текстов е прецизен цитат од едно негово предавање на Централноевропскиот универзитет во Будимпешта уште во далечната 1995 година, при што Хобсбом зборува за опасноста од новите превреднувања на историјата и за иднината на земјите од Средна и Источна Европа. Притоа, неколку пати ја спомнува и Македонија. Во тоа време светската научна мисла поради наметнатиот спор од страна на Грција од позиција на сила, за името на Македонија, беше на страната на Република Македонија. Хобсбом вели дека „Македонија историски е таква неразмрслива мешавина на етницитети што не и' е залудно дадено името на мешаната француска овошна салата (маседоан), така што секој обид да се идентифицира со одделни националности не може да биде исправен. Притоа, Хобсбом уште пред 14 години предупреди дека „поради непристрасност и екстремниот македонски емигрантски национализам, исто така, треба да се отфрли“.
Кај големите историчари, историјата е наука не само за минатото туку и за предвидување на иднината. По 14 години, пророштвото на Хобсбом, за жал, се остварува. Република Македонија се соочува со најгрда политизација на историската наука. Од дијаспората, од нашата емиграција, стасаа на плодна почва националистичките превреднувања на историјата. Македонската владејачка структура не ги отфрли, како што гласеше поуката од историската лекција на Хобсбом, туку ги прифати со двете раце античките вируси предизвикувајќи опасна конфузија во голем дел од јавноста. Власта објави општа потрага по античките корени со политички булдожери, злоупотребувајќи ја историјата во политички цели, на истиот начин на кој го прават тоа со децении нашите соседи- Грците, на што сериозната научна мисла во светот гледаше со потсмев и со згрозување. Хобсбом тоа храбро го нарече глупост. И не е единствен во тоа од големите историчари. Хобсбом вели дека и многу други обиди да се замени историјата со митови и измислици не се само лоши интелектуални шеги. „Митот и измислиците се битен елемент во политиката на идентитет со чија помош група луѓе денес се дефинираат себеси по етницитет, религија или со минатите или сегашните граници на државата, настојувајќи да најдат некоја сигурност во несигурниот и разнишан свет, говорејќи: „Ние сме поинакви од другите и подобри од другите“. Тие луѓе се наша грижа на универзитетите, бидејќи луѓето кои ги формираат тие митови и измислици се учени луѓе: световни и верски учители, професори (се надевам не многу), новинари, луѓе од телевизиите и радијата“. Ова буквално вака го соопшти уште 1995 година, најголемиот жив историчар на светот, Ерик Хобсбом. Тој натаму вели: „Многу од овие луѓе (трагачи по митови м.з.) се дојдени од универзитетите. Немојте тука да згрешите. Историјата не е древна меморија или колективна традиција. Тоа е она што луѓето го учат од свештениците, учителите, писателите на историски книги, компилатори на текстови, по списанијата и ТВ- програмите. Многу е важно историчарите да се сетат на својата одговорност што значи да се воздржат од страста на политичка идентификација - дури и кога го чувствуваат тоа.
Ова е само еден мал дел од предавањето на Ерик Хобсбом кое „Утрински весник“ ќе го објави целосно, одржано пред студенти во Будимпешта уште 1995 година, кое е мошне поучно за сегашните актуелни состојби во Македонија и кои целосно се совпаѓаат и со ставовите на нашиот најголем авторитет за античката историја, професорката Наде Проева, една од ретките наши научници која јавно предупредува дека е опасно што во Македонија се создава еден шовинистички однос спрема другите. „Македонците никогаш во својата историја не биле шовинисти и секогаш биле и се отворени спрема другите“, вели таа во своето последно интервју со Јулијана Кочовска за „Теа модерна“.
И Наде Проева потврдува дека опседнатоста со антиката кај нас е пренесена од иселеништвото, бидејќи тие таму отсекогаш се под силен притисок од Грците и се чувствуваат загрозени. Нивната реакција се потпира на доктрината: ако можат современите Грци да тврдат дека се директни наследници на античките народи, зошто ние да не можеме. Проева тврди дека тоа е еден погрешен приод. Таа е категорична исто како Хобсбом дека најстрашно нешто што може да му се случи на еден народ е токму политизацијата на науката.
Во Република Македонија никогаш немало толку наметнат политички амбиент за превреднување и селекција на историјата и историската наука. Вештачки создадената античка клима и еуфорија 2.400 години подоцна не произлегува од тоа дали една скопска општина ќе гради споменик на Александар Македонски најголем на светот, туку по анахрониот политички амбиент наметнат од власта, а поддржан од бројни шарлатани, квазиисторичари, новинари и ТВ- водители, политичари - кариеристи кои јавно проповедаат примитивизам и се гордеат со своето незнаење. Политичкиот амбиент не е во тоа што ќе градиме само еден антички споменик од вкупно 17, како што вели премиерот Никола Груевски, туку што античките фигури од музеите се преселија пред Владата под отворено небо, што аеродромите, плоштадите и скопскиот најголем фудбалски стадион добија имиња на антички јунаци, што автопатот „Е-75“ од Лондон до Атина само на делницата низ Македонија се вика „Александар Македонски“, што лажно ветуваме враќање на имоти на Македонците од Егејска Македонија, што ги бараме Хунзите и Калешите, па дури и Азарите и Фригите, како наводно исчезнати македонски племиња, што Господ директно зборува од телевизиските екрани дека тој лично ги создал македоноидите и првите бели луѓе, што Дедал и Икар се Македонци, што Хомер и Одисеј се Македонци, што Клеопатра и Јустинијан се Македонци, што неолитот е македонски, што сите последни новокомпонирани турбофолк песни, најголемиот балкански кич, се посветени на Александар Македонски и античка Македонија. Пандорината кутија со антички дух ја отвори оваа власт и никој друг, а сега сака да ретерира, обвинувајќи ги сите други дека го делат македонскиот народ на антички и словенски. Пуштениот дух од Пандорината кутија веќе никој не може да го врати назад, па ниту Никола Груевски, дури тоа да го сака. Тоа е цената на незнаењето и политичките манипулации. Со комплексите и провинцијализмот ги надминуваме и грчките шовинисти и фашисти, кои шетаат по македонските душевни болници барајќи го Александар Велики. Таму можат да ги најдат и Александар Македонски, и Наполеон, и Тито. Ги има повеќе и во Бардовци, и во Демир Хисар, и во Солун, и во Атина.
Дали постои таму слобода на медиумите? Каде во случајов има цензура? Демократија?
Нашите медиуми треба да учат од грчките како се штитат националните интереси. Или пак прашањето е во дијаспората која скапо ја платила кампањата против Македонија?
повторено ... за народецов, кој си пати од главата
