Проблемот е што кај нас не постои политичка волја да се спроведе Договорот, а истиот се потпишува. Теоретски не постои никаков проблем прво да се смени уставот па да се креира органот ако постои политичка волја. Истиот орган може да стане преседан, да се бира СЈО од страна на опозиција кој би се бавел со контрола на власта од кривичен, корупциски или по твој избор аспект, чисто нафрлам.
Реално не можеме да збориме за право и држава, а да спомињаме држава што е 400 години демократија е више надреализам.
Во континуитет ментални луѓе ни ја водат земјава, а тоа говори доволно за нас. Не го заслужуваме ова парче почва.
Даваш интересен, иако неуставен предлог. Ми се допаѓа. Навистина. Неуставен во смисла на поделба на власта, бидејќи тој спаѓа во судската власт, а би го бирал некојдруг орган... Не е важно...
Договорот сам по себе е проблематичен, не заради формата или содржината, туку заради праксата која ја имаме чисто правните проблеми да ги решаваме политички.
Затоа досега не летнала голема глава, а нема ни да летне.
Американскиот пример легна супер во дискусијата за да видиме каде е светот а каде ние. Разликата е очигледна.
Да ги оставиме политичките препукувања и да ја погледнеме ситуацијата од чисто легален аспект како требало да биде овде, во Македонија. Пак една утопија:
Земам дека работата започнува со аферата „Пуч“ и имаме акција на МВР, уапсени се некои луѓе и се како што и реално беше... до тука нема проблем и се е по закон. Не навлегувам во анализа , ја гледам само формата и самата постапка.
Опозицијата објавува т.н. „бомби“ и тврди дека власта е корумпирана, има криминал, има ова, има она... како што и реално се случуваше.
Опозицијата поднесува кривични пријави, ги нуди „бомбите“ како докази, судот ги отфрла, поради начинот на кој се стекнати. И тоа е во ред. Таков е законот.
Тука настанува проблемот!
Како што реков во претходните постови, бомбите се само индиции, кои се доволни за обвинителството „по чуен глас“ да покрене истрага за тие тврдења, да собере доволно докази, и ако ги собере, ако ги има, да покрене обвинение и во една или повеќе судски постапки да се докаже вина, или да бидат тие луѓе ослободени.
Тоа не се случи.
Истата судбина е и за Пуч. Постапката би си течела се до пресуди, какви и да се.
Епилогот е повеќе од јасен: Секому според заслугите и „минат труд“. Некој осуден, некој ослободен...Судот ќе каже.
Нема потреба од договори и накнадни циркузи.
Но, кај нас триумфира политиката над правото. Чисто правни ситуации се решаваат политички. Тоа е грешката.
