Драга сабота ко сабота, си искачаш опуштено на пиФце се лизга едно, две, три и више те тера за накај вц и културно си стануваш и идеш си влагаш у вц и гледаш нешо се шушка внатре и фала богу си застануваш да си почекаш и наеднаш те вади нешто од памет почнува
5та симфонија на Бетовен од вц тр тр тр трррррррррт, тр тр тр тррррррррт, еј се штрекнав јас и продужуе ТррррРРРР рррррРРР ррРРрррТшш и кљокот кљокот кљокот и на крај едно високо циуууууууууу абе како цел оркестар со придружни инструменти и соодветни паузи, ауууу се засрамив и излегов си реков кај се запустив или мн тивко влегов или вистина е дека тетовски грав надалеку се слуша и го чекам чудово да искочи од вц, и по минутка госпожата искача ноншалантно и самоуверено ко маестро по завршен концерт у ројал алберт халл у лондон, или да поедноставам прдењево личеше на фиќо кога вергла...значи неможам при себе да си дојдам
интерсно е кога ќе ја упознаеш „темната“ страна на „фините“ девојките...
Муабетот....
Дечко: Срц абе ти си прднуеш понекад?
Шмизла: Ауууу колку си гаден, ја никад не прдам
Дечко: Не прдиш злато, ти симфонии композираш....
ПС. секоја чест за исклучоците, што си признаваат дека потпрднуваат тоа е вистинска жена од време на време да ти го закачи умот да ти го помати.