Оу,
I'm in too deep. Ме убива со погледот. Не чини тоа, не треба така. Или треба?
И сеа што праиме? Ништо, си свиркаме..
Безоловен девеес-петка за петсто, винтерфреш и шише кока кола, вода од дома си носиме. Во тој правец за саат време, во оној за 45 минути. Едно по друго, ко да е последно. Ме прашуваш зошто се смешкам? Зашто ми е убаво со тебе, а не знам до кога..
Сфатив дека ми се спие, во меѓувреме додека редев мудри, апстрактни мисли. И дека ќе треба да се објаснувам ако тато ми побара кусур, зашто заборавив да си сменам пари од тие што ми ги даде дедо (за кои тато не знае зашто ми се скришна резерва) и ги потрошив сите што ми ги даде тато, а кога сфатив дека требаше да си сменам веќе беше касно.
И така, драга, ако ништо друго не ми искочи, ќе можам комотно да станам меѓународен превозник, професионален шофер или таксист.
Доста беа рендом мисли, такозвани brain farts. Ме фркна пак глава, аман.
Идем на спање.
:salut: