Драга Кајгана

[Ilumious]

Ke se raspadnam....

 

[Gregor]

Стварно не знам што има да се дискутира на тема Бело прање, не ме чуди да отворат тема: Ми мириса на умрено down there. Пошто од толку кварцање забораваат да се замијат.

За другово, I regret nothing.

 

[NelTu]

Мистер перфект уште не научил да си ја преземе вината за стореното...
Али ете...
Љуби те мама не се секирај.

 

[StormRage]

Кајг, што беше да се каже се кажа... Не се, секогаш останува нешто назад. Ама кога војната е одамна изгубена, нема потреба да напаѓаш... Можеш само да погинеш.
Направив се што можев, се трудев и се надевам дека барем тоа некој го почитува. Не е битно, ми фалиш.
Одам на именден да фатам цироза, онака, одамна поштено не сум се очукал. И одам со кола, wish me luck

 

[bucio]

Вечерва на оган му викам кај Чаушот кај шо е, е сега покани ова она, јас само да се појавам да ги удостојам со моето присуство после нема да не пуштаат да си одиме. Па и фамилија ми се домаќините нема да има никаков проблем. Ама го оптегнаа војничкиот шатор уште посабајлечки огномет ќе има. Му викам на М. ти се иди на чутук со главните, не ми верува дека јас сум добредојден таму ама не одам последниве години, ретко некогаш оти сум со заебан карактер .

 

[~DaRko]

Д.
случајно најдов честитика дома од 2002 од кога немав видено честитка, заборавив дека постоеле, не се ни продаваат повеќе чудава.
и кои спомени ми ги врати таа честитика не си свесна. ми текнува колку бев среќен кога ќе најдев на врата од некој другар или комшија или пак на клупа на школо. па како јас им оставав на врата по комшии....прво ѕиркав да не има некој надвор, ако е чист теренот со трчање ја оставав на врата и бегав па кога ќе стигнеше од швајцарија или од шведска од братучедите е тек тогаш која радост беше. овде уште не ни постоеа такви со отварање и свирење, па главна фаца бев низ маало.
ми текна и на едно дете што учеше со мене до 4то одд. нему никој не му праќаше, секогаш седеше последна клупа сам. само јас не го делев од другите, му оставав на клупа честитка и никогаш не можам да му ја заборавам реакцијата, како се радуваше, а другиот ден обавезно и тој ми оставаше мене....за жал повеќе тој не е со нас, сега е на подобро место некаде во рајот
туку ај да не се растажуваме.......
ми текнува дека прво секогаш и пишував на симпатијата. тогаш се трудев да пишувам најубаво што можам, па и ја давав на сестра ми да ја декорира обавезно и ставав срце на крај, а таа мене никогаш не ми стави
и обавезно накеде околу Василица со сестра ми ги броевме кој повеќе собрал честитики, кој има повеќе собрано што сака зема од торбето на другиот.....секогаш јас имав повеќе (изгледа повеќе деца во клас сме биле) и секогаш и земав милка

 

[blue ladybug]

Драга,

Да ти се пофалам.
Месев колачиња за дечиња.
Штета што утре ќе спијам кога ќе пеат, ама битно јас ги направив колачињата, прв пат оваа година.
Вечер се мислам на кој оган да одам. Обавезно ќе ми испеат некоја коледарска песна, кај и да отидам. Знам. Ама ако, таков е адетот. Нема лутиш.

 

[.Sky.]

Драга К,

Кога ќе видам Македонец кој се мава во гради дека е, а при тоа користи србизми. Друга работа тие што е интересна во Србија да отидеш оди најди некој Србин кој ќе ти користи македонски зборови. Тоа докажува многу нешта, ех таа македонштина во нив. Драга К, Секоја чест и рака на срце за останатите македонци кои навистина си го негуваат својот јазик.

 

[*-----*]

Значи толку години поминаа, а сепак мојот абдомен не се навикна на филмот што се вика "Коледарски оган", САМО и САМО од причина што просто е неверојатно до кој степен го СКВЕРНАВИТЕ денот со пијанчењата, блуењето, пукотниците наоколу и македонско - српските певаљки што ја пробиваат звучната бариера во радиус од 10 км. Во ред, немам ништо против соберете се, натрескајте се, забавувајте се, но не ми глумете верници и не се залажувајте - ГРЕШНИ СТЕ КО ЃАВОЛОТ и зачувајте си ги полните шаржери за времиња на воена и вонредна состојба додека не сте си ги испоубиле сопствените деца!
П.С. Барем одглумете верност кон традицијата и пуштете народна македонска музика!
П.П.С. Невести, убаво ви мириса мевцето што сте го спремиле за ракијата на вашите мажи, АМА ДО БОЖИЌ СЕ ПОСТИ!
П.П.П.С. На Исус не ми се допаѓа "МИЛИОНЕРЧЕ"!
Поздрав од фрустриран посматрач - ЈАС!

 

[mordekaj]

Драга

@blue ladybug ако е од Неготино или од Кавадарци сигурно убаво ќе си помине на огинот. А и убава песна ќе и испеат...

 

[МЗТ СКОПЈЕ 1966]

Д.

Многу пријатели а малку другари .

Јбг живот . Остани ми поздравена и среќни празници .

 

[Medea]

Се испративме. Колку солзи има на метар квадратен по сите аеродроми на светот?
Брајан Ино го знае тоа најдобро, мислам...


Во редицата за чекирање, ја гледам мојата најмила професорка, со марамче во рака, плаче. Синот го испраќа за Америика. Си честитавме празници и под око, како засрамени и истовремено фатени во небрано, си се гушнавме зошто срцата ни трепереа. Во 4 наутро, солзите се најбистри.
За арно, за убаво да е само.
Депилирав брк, ми падна огледлото и се скрши. Не верувам во години несреќа, ами во момент на невнимателност.
Важно е дека немам бркчиња.
Тажно е дека си отиде, и пак ќе се чекаме. И целиот тој процес, одново и одново. Како да ги врежам сите мигови додека бевме заедно? Со запишување, чинам е најбезболно. Ручеци по роднини, подарок во хартиено ќесиче со отпечаток од мачиња, љубење до доцна во ноќта, гушкање кога дојде 2014. Доволно е, а некако срцето бара уште.
Вчера кога се вратив дома, постелнината ни мирисаше на Нас. Тоа чувство на празнина, не може да се запише. Може само да се чуваат миговите како во кристална топка, и да се затресуваат по потреба, кога сакаш срцето да ти е раат. Имам 26 и врска на далечина што претрпува тешки битки. Многу думања, многу прашања. Јасно ми е само дека се љубиме повеќе одошто некогаш мислев дека ќе можеме, покрај сите трепнати солзи и силни смеења.

Во меѓувреме, со другаркиве ќе вртиме ракииче вечер. Со сестра ми направивме мал шопинг за дома, нарачавме торта за моиве, на 8ми јануари слават 30 години од брак. Нема посилно чувство од таа сигурност дека нештата иако се со рок на траење, барем имаат смисла додека постојат. Си купив светлуцави хулахопки и се’ од козметика и тинтража. Некако, стануваш пример за емотивно растресена единка кога посегнуваш по материјалните крпчиња и мали радости за да си ја насмееш душата. Не дека ми требаа тие хулахопки. Не дека пафемот или шминката ќе ме направат поубава. Некако, така. Go with the flow во некое признаено лудило дека сум иста како и секоја жена кога и недостига нешто. Не ми е тешко сега, да признаам колку сум на мигови незрела, или пребрза. Кога играм трикови со сопствените мисли. А всушност сум само многу среќна што воопшто ги имам благодетите на овој живот.
Само сакам да кажам дека и покрај се’, сакам да остварувам нови цели оваа година. Минатата се случи мојата прва книга. Годинава нескромно сакам прв музички албум. И ќе гледам да биде остварливо.
Новите денови од годинава се само предизвик да се живее животот со страст како да е утре крај, а со сон како да ќе трае засекогаш. Се надевам и верувам на убава година, во која љубовта повторно ќе ги лепи сите чудни пукнатини што животот, ненамерно и несовршено, ги создава.

Бидете убави и мудри и годинава. Сите болки испејте ги, исплачете ги. Сите стравови, надминете ги со верба во себеси. На некому помогнете, љубете колку срцето ви држи и секогаш стојте до себеси. Не позади себе, не пред себе. До себеси, како најверен другар, оти само вие сте господари на својата судбина.
Ви честитам празници со полни дланки гушкања.
М.

 

[Provenzano]

Кајги, никојпат ама верувај баш никојпат, не користи компресор за да исчистеш кулерот на лаптопот оти една перка нема да му остане... мене тоа вчера ми се случи...

 

[Anco]

Кај отворив и јас во она Бело прање,а да не приметам дека е во здравје...
јас пак си помислив дека е за Белото прање на момите од Белица, на реката
Белашница која поминува низ сред село и каде тие навлезени во река до колена или поседнати на камењата ги перат белите руби, чаршави, везените долги кошули,платна за дарување и подсукни,за да па потоа ги сушат пространи на тарабите,додека пак јамболиите и килимите се наредени на дрвените тремови,а тоа посебно се однесува за момите на кои им е време за армасување,па момците да видат што бело тие имаат.

 

[~2A]

Д. Кајгано

Да бидам искрен, ги прескокнувам овие со долгометражни постови.