Forrest Gump
низа1
- Член од
- 12 ноември 2009
- Мислења
- 7.038
- Поени од реакции
- 29.618
Јуниари! Топол некако!
Драга Кајгана
- Креатор на темата Гладиус
- Време на започнување
- Статус
Драга,
резултативе од последниот предмет ми се чини дека ги чекам доoooста долгооо. Да видиме каков ќе биде резултатот, дали натпреварот Anne. - Професорите ќе заврши со 31:0, или ќе примам гол у 90та...
Денов иначе доста напорен, ваљда до луѓето е.
п.с. си земав карта! Here I comeeee!!! :dance:
едит: не ти ставив песна
wоша ја.
резултативе од последниот предмет ми се чини дека ги чекам доoooста долгооо. Да видиме каков ќе биде резултатот, дали натпреварот Anne. - Професорите ќе заврши со 31:0, или ќе примам гол у 90та...
Денов иначе доста напорен, ваљда до луѓето е.
п.с. си земав карта! Here I comeeee!!! :dance:
едит: не ти ставив песна
wоша ја.
bebush
Portable Heater
- Член од
- 4 септември 2007
- Мислења
- 4.468
- Поени од реакции
- 5.166
Кајганче!
Неделава турбо ми беше, викендов уште потурбо ќе ми биде. Го положив и официјално последниот испит, избрав наслов за дипломска, уште со документи да средам и имам зелено светло да почнам со пишување
.
Кога сме кај зеленото светло, се уште го чекам на еден семафор али никако да упали. Жолтоно ми се чини трае цела вечност
. Ако продолжи да трепка во истата боја, ќе го исклучам јас семафорот и ќе баталам.
Друго, последнава рата од стипендијата како очи во глава ја чувам, ја тинтрам. Чекам нешто што тотално ќе ми го помати умот за да ја истрошам. Не дека немало работи до сеа ама пак, се стискам ко Евреин
.
Малку неповрзани ми се муабетиве али добро, се тешам со тоа дека се понашам како еден типичен Италијанец
.
п.с. само јас не осеќам потреба изгледа да го коментирам времево, чудно ми е дури, ама битно молњата што ја фатив е лепотица
.
Неделава турбо ми беше, викендов уште потурбо ќе ми биде. Го положив и официјално последниот испит, избрав наслов за дипломска, уште со документи да средам и имам зелено светло да почнам со пишување
.Кога сме кај зеленото светло, се уште го чекам на еден семафор али никако да упали. Жолтоно ми се чини трае цела вечност
. Ако продолжи да трепка во истата боја, ќе го исклучам јас семафорот и ќе баталам.Друго, последнава рата од стипендијата како очи во глава ја чувам, ја тинтрам. Чекам нешто што тотално ќе ми го помати умот за да ја истрошам. Не дека немало работи до сеа ама пак, се стискам ко Евреин
.Малку неповрзани ми се муабетиве али добро, се тешам со тоа дека се понашам како еден типичен Италијанец
.п.с. само јас не осеќам потреба изгледа да го коментирам времево, чудно ми е дури
, ама битно молњата што ја фатив е лепотица.
- Член од
- 16 јуни 2011
- Мислења
- 684
- Поени од реакции
- 1.193
Драга,
Какво време дојде и почеток на месец е висок датум.
Какво време дојде и почеток на месец е висок датум.
.Sky.
Заменик министер без титула
- Член од
- 15 февруари 2013
- Мислења
- 6.857
- Поени од реакции
- 7.241
Си разговарале овошјата и секое од нив кажало на што личи: Ананасот кажал дека личи на чадорче со својата кора, лимонот кажал дека како што е елипсоиден личел на рагби топка, лубеницата се пофалила дека со нејзината форма личела навистина како топка. Кога дошло на ред бананата, таа кажала: Ај да смениме тема? 
Леле прснав од смеење
Вака драга кајгана одмна се немам смеено
Иначе фала на прашење добри сме еве работиме
Леле прснав од смеење
Вака драга кајгана одмна се немам смеено
Иначе фала на прашење добри сме еве работиме 
A
AnFem
Гостин
За да ги поддржуваш Американците и НАТО мора да си умоболен и/или на дроги. Знае личноста на која е посветен постов која е...
Еве ти ја проклетата Америка, копиле едно гнасно!
http://www.asiantribune.com/news/2009/10/03/rape-iraqi-women-us-forces-weapon-war-photos-and-data-emerge
Еве ти ја проклетата Америка, копиле едно гнасно!
http://www.asiantribune.com/news/2009/10/03/rape-iraqi-women-us-forces-weapon-war-photos-and-data-emerge
- Член од
- 23 јуни 2008
- Мислења
- 4.002
- Поени од реакции
- 4.245
однеси ме на Занте сега и во овој миг 
La Española
Лекот е отров!
- Член од
- 1 февруари 2007
- Мислења
- 1.808
- Поени од реакции
- 556
Драга...
Не знам кој е во поголем ПМС... Времево или јас?
Се се врти, се се менува, јас иста останувам. Е*ате белјата
Не знам кој е во поголем ПМС... Времево или јас?
Се се врти, се се менува, јас иста останувам. Е*ате белјата
.Sky.
Заменик министер без титула
- Член од
- 15 февруари 2013
- Мислења
- 6.857
- Поени од реакции
- 7.241
http://www.youtube.com/watch?v=BvELgw_SgKg
Само оние кои се дават во спомените плачат. Да секогаш кога ќе се присетиме на некој тажен спомен, започнуваат горките солзи да се леат по нашето лице. Солзи кои болат, солзи кои ја разоруваат нашата душа. Тоа се солзи создадени од нашите тажни спомени. Прочитав во книга. Плачењето е грешка, слабост. Па зошто плачам? Во кои спомени се давам? Плачам за спомени што ги имам длабоко во себе. Кога се присетувам на нив јас сум како робот. Сите случувања околу мене застануваат во истиот момент како да запрело времето. Како светот некое време да бил мој. Некогаш слушам збор или гледам лице. И имам чудни тажни чуства во себе си. Како тоа лице или тој збор да ме одведоа на друго место. Место како да гледам некој си филм. Нешто што создава немир во мене. Тоа создава ѕид голем ѕид во мојата душа и ќе кружи наоколу во како во некој друг свет. Повторно некоја друга приказна ќе биде откриена и тоа ме плаши, ме ја разорува мојата душа,срце. Се плашам да ги отворам портите на спомените.Се плашам што ли ќе најдам зад портите, на другата страна. Вистинското минато на човекот секогаш ќе постои, длабоко во нас ќе го носиме секогаш како некоја сенка приврзана за нас и ќе сакаме да се вратат некои нешта. Спомените не се убиваат секогаш. Не се ни кријат. Не можеш само да ги заборавиш бидејќи тие се длабоко во тебе. Но како да заборавиме нешто што што сме го доживеале? нешто што толку многу ни значи а толку силно,потсвесно посакуваме да станат повторно реалност. Со спомените се чуствуваме, како празни,како клов некој со две лица, забораваме кои сме, што сме. Како да живееме во лаги, како да не сме тоа што мислиме дека сме. Живееме и мислиме дека знаеме кои сме додека однеднаш обичен клуч не ја отвори врататана на некој си спомен. Каде што како сончев зрак наутро не враќа назад во минатото, не враќа да се потсетиме. А тоа толку не боли длабоко во себе и посакуваме никогаш да не се вратевме на старите спомени. Само кога ќе знаеш која си бил, ќе знаеш и кој си. Можно е некој да биде поинаков со спомени? Можно е да си поинаков од оној кој мислиш дека си? Можно ли е да живееш со спомени а да не се промениш? Спомените се како историја. Ја пишуваат победниците. Кои спомени беа победници во мојот живот? Кој ми го напишал животот?
Само знам никогаш не можат спомените да се преточат во зборови, бидејќи најтажните спомени не се преточуваат во зборови.
Тоа е тоа одам да спијам.
Само оние кои се дават во спомените плачат. Да секогаш кога ќе се присетиме на некој тажен спомен, започнуваат горките солзи да се леат по нашето лице. Солзи кои болат, солзи кои ја разоруваат нашата душа. Тоа се солзи создадени од нашите тажни спомени. Прочитав во книга. Плачењето е грешка, слабост. Па зошто плачам? Во кои спомени се давам? Плачам за спомени што ги имам длабоко во себе. Кога се присетувам на нив јас сум како робот. Сите случувања околу мене застануваат во истиот момент како да запрело времето. Како светот некое време да бил мој. Некогаш слушам збор или гледам лице. И имам чудни тажни чуства во себе си. Како тоа лице или тој збор да ме одведоа на друго место. Место како да гледам некој си филм. Нешто што создава немир во мене. Тоа создава ѕид голем ѕид во мојата душа и ќе кружи наоколу во како во некој друг свет. Повторно некоја друга приказна ќе биде откриена и тоа ме плаши, ме ја разорува мојата душа,срце. Се плашам да ги отворам портите на спомените.Се плашам што ли ќе најдам зад портите, на другата страна. Вистинското минато на човекот секогаш ќе постои, длабоко во нас ќе го носиме секогаш како некоја сенка приврзана за нас и ќе сакаме да се вратат некои нешта. Спомените не се убиваат секогаш. Не се ни кријат. Не можеш само да ги заборавиш бидејќи тие се длабоко во тебе. Но како да заборавиме нешто што што сме го доживеале? нешто што толку многу ни значи а толку силно,потсвесно посакуваме да станат повторно реалност. Со спомените се чуствуваме, како празни,како клов некој со две лица, забораваме кои сме, што сме. Како да живееме во лаги, како да не сме тоа што мислиме дека сме. Живееме и мислиме дека знаеме кои сме додека однеднаш обичен клуч не ја отвори врататана на некој си спомен. Каде што како сончев зрак наутро не враќа назад во минатото, не враќа да се потсетиме. А тоа толку не боли длабоко во себе и посакуваме никогаш да не се вратевме на старите спомени. Само кога ќе знаеш која си бил, ќе знаеш и кој си. Можно е некој да биде поинаков со спомени? Можно е да си поинаков од оној кој мислиш дека си? Можно ли е да живееш со спомени а да не се промениш? Спомените се како историја. Ја пишуваат победниците. Кои спомени беа победници во мојот живот? Кој ми го напишал животот?
Само знам никогаш не можат спомените да се преточат во зборови, бидејќи најтажните спомени не се преточуваат во зборови.
Тоа е тоа одам да спијам.
- Член од
- 1 декември 2011
- Мислења
- 2.680
- Поени од реакции
- 3.053
Probuvajki da se zastitam, zaboraviv na toa sto znaci da si sliboden. Ko nekoj da mi gi isece korenjata sto mi bea isprepleteni so najbliskite.
Ja zema najgolemata artilerija i me srusi. Duhovno.
I od togas se tepam za da preziveam. Se ubiv tepajki se. Site me napadnaa i site probaa da mi isecat uste nekoe korence, ako mozat.
Nemase nieden na koj moze da mu se veruva. A i nema ni da ima. Takov e mojot zivot.
Ali eve, soncevo mi gi obnovuva korenjata sekoj den. Rastat se podolgi i podolgi i podlaboki i podlaboki, isprepleteni se so malkumina ali cvrsti. Kako sto pominuvaat denovite, rastam se pogolema i pocvrsta, tolku silna sto nema da moze nikoj da me porazi. Moite korenja se mojata sila.
I vaka u 5 saat sabajle si lezam i si placam.
Stvarno, doktori i naucnici i gradeznici i advokati i politicari, site. Site ve mrazam.
Mi ja unistivte slobodata, mi ja unistivte ubavinata na zivotot sto sakam da ja pocuvstvuvam i cistiot vozduh na izgrejsonce sto sakam da go vdisam. Mi go unistivte cuvstvoto na zemja megju prstite, mi go unistivte zivotot davajki mi do znaenje deka mozam da ubijam nerodeno dete, mi go unistivte stavajki me tuka na ovoj dusek nikakov, megju cigli kako vo kutija, mi go ispravte mozokot, tvrdejki deka kukjata e podobar izbor.
Sakam da me snema od ovde, da se razbudam tamu kaj sto ima svetulki navecer, kaj sto ke go pocustvuvam zivotot, ne opirajki se na smrtta, ne plasejki se od nea.
Ja zema najgolemata artilerija i me srusi. Duhovno.
I od togas se tepam za da preziveam. Se ubiv tepajki se. Site me napadnaa i site probaa da mi isecat uste nekoe korence, ako mozat.
Nemase nieden na koj moze da mu se veruva. A i nema ni da ima. Takov e mojot zivot.
Ali eve, soncevo mi gi obnovuva korenjata sekoj den. Rastat se podolgi i podolgi i podlaboki i podlaboki, isprepleteni se so malkumina ali cvrsti. Kako sto pominuvaat denovite, rastam se pogolema i pocvrsta, tolku silna sto nema da moze nikoj da me porazi. Moite korenja se mojata sila.
I vaka u 5 saat sabajle si lezam i si placam.
Stvarno, doktori i naucnici i gradeznici i advokati i politicari, site. Site ve mrazam.
Mi ja unistivte slobodata, mi ja unistivte ubavinata na zivotot sto sakam da ja pocuvstvuvam i cistiot vozduh na izgrejsonce sto sakam da go vdisam. Mi go unistivte cuvstvoto na zemja megju prstite, mi go unistivte zivotot davajki mi do znaenje deka mozam da ubijam nerodeno dete, mi go unistivte stavajki me tuka na ovoj dusek nikakov, megju cigli kako vo kutija, mi go ispravte mozokot, tvrdejki deka kukjata e podobar izbor.
Sakam da me snema od ovde, da se razbudam tamu kaj sto ima svetulki navecer, kaj sto ke go pocustvuvam zivotot, ne opirajki se na smrtta, ne plasejki se od nea.
- Статус