Кајгано,
Си го гледаме крајот уште еднаш нели? Ама овој пат треба да е засекогаш. Еднаш да излижеш кај што ќе потплукнеш - можеби е во ред донекаде, ама два пати - не чини два пати.
Знаеш... лошо е кога не ти е возвратена љубовта. Не дека нешто посебно ми значи тоа денес, но навистина сум вложила во тебе. Можеби и повеќе од сите -18 годишни во моментов заедно. Но, не ми е криво за тоа. Криво ми е што не те чувствувам повеќе за блиска. А верувај ми - се потрудив. Во име на старите добри денови се потрудив. На кратко ни се врати магијата што ја имавме, но како да немаше на што да се задржи и исчезна. Не ти чини возвраќањето, не е до мене.
Уствари, не е ни до тебе. Пак оној излитен муабет следи тука... до луѓето е. Оние со кои си се почитувал, а денес се качиле над тебе на замислени скали и гордо го очекуваат истото, но не знаат повеќе како да го возвратат.
Да бев некое детиште кое појма нема од животов и на кое секој збор му вреди помалку од последниот дим кога си препушен, можеби ќе реагирав поинаку. Но за среќа, далеку сум од тоа и секако имам разбирање дури и за неразбирливите постапки на луѓето. Сум доживеала едноставно и пострашни работи, па нема ваљда од ова да умрам.
А за тоа што сум доживеала... па има работи кои сум ти ги кажала тебе, има работи кои сум ги кажала на сите и има работи кои сум ги кажала на одредени, наводно поблиски лица. Наводно поблиските лица, кои во некој идеален свет не би требало било како непристојно да ти се обратат. Барем јас играм така секогаш, но треба да научам и дека не треба од сите истата игра да ја очекувам.
Планирав да се распишам многу, но сега веќе ми нема поента тој план. Кај ли ја изгубив за 5 минути?
Како и да е... важно, јас почнав да одам на плажа, иако летово е веќе при крај. А апсолутно неважно е дали ќе те посетам пак.
Остани ми добра и со добри луѓе.