Драга Кајгана

[Кики.]

Драга,
некако тапа ми е денов.
Не знам веќе ни јас што ми е, ама знам дека ми треба некаква промена да отидам некаде подалеку, за да го одморам мозоков од сите глупости што ме замараат. Се чувствувам осамено...
Ајде Драга, поздрав.

 

[BiG_kIsS]

Драга,
Денов, у вода.
А мене, стапче, да можам да ги праќам луѓето кај што треба :ангелче:

 

[squirrel]

Драга сум ти спомнал ли какви комшии имам над мене? По 22 часа дневно или тие тропаат, кршат, урлаат и незнамштоуштенеправат или таа греалката им брчи точно над мојот кревет.

 

[Darklady]

My Dear

Smile, always smile, it doesn’t matter if it is a sad smile, because sadder than a sad smile is the sadness of being unable to smile.

 

[Емкаа]

Жута,
МАААААААААААААААРТТТТТТТТТТТ! Се препородив, готово, замина фебруар, јес јес јес!
Одма се осеќам повесело и пооптимистички Заеби и економика ма, славам вечерва!

 

[Пепси_]

Кајг` ништо не оде од рака,никој не ме кхм ни 2 посто....еати и времето ненормално....остај тоа шпорето почна да ми враќа се зачадив дома..

е така и тоа....латас е само сум искрен длабоко од гзот доаѓа ова гомце

 

[Mark Renton]

Драга што е поглупаво и поиритирачко од глуп албанец ?
албанец што знае македонски..

 

[Крусер]

ДК,

Само да те поздравам, зашто инспирацијата ми е на нула.

Е па поздрав.

 

[Stef Bachatero]

Ми фалат пријателите и најблиските но сепак мора да се гледа на светлата страна а тоа е дека лека полека станувам инвидуален човек.

 

[Flying R.]

Драга, ми требаш

 

[Stivie G]

Драга,
денес луѓето ја отекоа, стварно предосадни се со оваа песна.

 

[Ilumious]

Моментот кога тумачиш една задача цела ноќ и испаѓа дека асистентката погрешно ја напишала формулата

 

[Medea]

Ден за грабање сонце како бомбони пред црква на свадба.

Тишиинувам, римувам, јадам чоколадни колачи и мислам дека е 11 наутро, ама не е.
Убав ден, уште сега сакам да заврши.

Ја слушам песнава, и верувам дека ова би поминало и на светски топ листи. Може и веќе е таму, не сум информирана, но е предобра:

 

[Crazy in Love]

Моментот кога заради една неспособна будала и апсолутен дилетант ти доаѓа да си го плукнеш факултетот и целиот труд што си го вложил во него. Моментот кога заради гадови од луѓе, губиш желба да допуштиш други да ти се приближат.

Ништо ми нема повеќе смисла, изгубена сум во простор и време... не ми се излегува, не ми се смее. Сум станала дух, ми се плаче цело време... Да не морав да излегувам од дома најверојатно цел месец немаше да станам од кревет. А бев девојката која не се прибираше дома, која одеше по 4 пати да ден на кафе со различни луѓе, секој ден, седум дена во неделата. Дури и мајка ми се загрижи за мене.

Ми треба смисла, ми треба мотивација, ми треба поттик и инспирација...

Ај барем февруари заврши.

Тагата од 2011, апла ја прекопирав и пренесов во 2012. Оуу прекрасно.

И единото нешто што ми одеше од рака, а тоа е факултетот сега ми оди на нерви, заради тоа што има луѓе кои се недостојни на титулата професор.

Ептен длабоко имам навлезено во депресијава, а не знам како да излезам.

 

[Сатори]

Драга Кајгана,
одамна немам седнато да те читам the proper way. Гледам сеуште се води дебата шовинисти vs. феминисти, теоретичари wanna be практичари.
За мене мила нема ништо ново, среќна, исполнета, светот е убав и добар со мене. Ја скратив косата, онака типично женски, секоја промена во животот заслужува да биде одбележана со некој гест кој вклучува експеримент врз себе. Убаво ми стои, ми одзема 10 години од лицето (да, фино ми е да се лажам/да ме лажат така). Ми стигна сликата за на табло, апсолвент 2012. Чудно бе. Дипломирам во јуни.
Сите животни полиња ми се во ред. Ги сакам мама и тато.
Немам за што да се пожалам. Досадно.
А да, there are nine million bicycles in Beijing.