Hurin
Pokerface bastard
Малце криво ми е што Клиентот за кој што работам не ми го честита св. Валентајн. на толку ебавање в мозок шо ми удри последниве 2 недели.....
Драга Кајгана (виртуелен дневник)
- Креатор на темата Acid
- Време на започнување
- Член од
- 1 јуни 2011
- Мислења
- 25.932
- Поени од реакции
- 41.917
Обично на никој ништо не кажувам нешто што ќе разберам или слушнам и сум ептен таинствена личност, ама денес како се заебав и знаев дека после тоа ќе има: Еееее Аце така ни кажа.
Меее епа сега и лекот за рак и вечна младост да го имам на никој не го кажувам. Колку ме нервираат вакви особи. Јас милион тајни чувам и ако беше така требаше на сите да бидат откриени.
Sent from my Xiaomi Mi A1 using Tapatalk
Меее епа сега и лекот за рак и вечна младост да го имам на никој не го кажувам. Колку ме нервираат вакви особи. Јас милион тајни чувам и ако беше така требаше на сите да бидат откриени.
Sent from my Xiaomi Mi A1 using Tapatalk
Anco
За солун ДА, ЗА срем НЕ
Последно уредено:
Ilumious
Патник, педер, поет, администратор, масон
Nino Manchester
Oŋce α RED, αlwαys α RED
- Член од
- 4 јуни 2009
- Мислења
- 14.601
- Поени од реакции
- 18.149
Znaci kakov narod sme ej cc, ne mozeme da ispocituvame dva dena bes muzika.Imam drugar koj sviri na sajzer i vika ipak ke svirime posle 23.00, toa e mora kafanite petok da go izvadat lebot inaku ke umrat za leb.
Sent from my SM-J510FN using Tapatalk
Sent from my SM-J510FN using Tapatalk
Almeida
поет, мрачна сила, гад
- Член од
- 15 февруари 2015
- Мислења
- 7.563
- Поени од реакции
- 19.997
Сепак.....сепак....настан кој ќе го одбележи овој еон е ова...
https://hitportal.com.mk/porno-snimkata-na-jelena-karleusha-i-ognen-sepak-ke-bide-prikazhana/
...и уште кога ќе седнеш со луѓе на маса, очекуваш да разговараш за идеи.
smihajlo
Superposition, Relentless
- Член од
- 11 август 2010
- Мислења
- 3.770
- Поени од реакции
- 4.538
The problem with hate speech is, who defines what hate speech is?
Over a long enough period of time, it will be exactly those groups(fanatics, religious zealots etc) who will do that and they won't care for free speech at all.
Over a long enough period of time, it will be exactly those groups(fanatics, religious zealots etc) who will do that and they won't care for free speech at all.
- Член од
- 26 јуни 2013
- Мислења
- 3.597
- Поени од реакции
- 14.641
Вечер ќе искочам во центарот на градот да се забавувам лудо.Ќе ја приложам сета моја енергија и моќ,ќе гледам да се испотам како да сум работел на поле.Вечерва ќе дишам.Ќе дишам задоволство,ќе дишам смрдеа,ќе дишам преопседнатост на парфеми,ќе дишам преоптеретеност на информаци,ќе дишам арогатност.Сакам да сум басист навистина,да не ме боли кур за ништо,едноставно да сум доен на настан,а всушност да спијам дома.Абе златна вечер си ја носам малата у сенатор има да фукаме овошки.После го дуеме желдудникот со седмица или кралскиот бургер и итаљани у него.Пред некој ден ја слушам она песнана шо е слика од тебе од Cure и помина 15 минути доека вокалот прозборе нешо.АМАН.Подобро ќе беше да пуштам инстрменталка од саат време или вокалов е у депра па не му се збори као нешо у стил сум не ми дае па затоа не ти зборам.
ај со мене
ај со мене
- Член од
- 3 март 2013
- Мислења
- 2.678
- Поени од реакции
- 1.357
Драа.. !!
Мислев дека имам видено секакви дебили на патиштава, и ништо поќе не може да ме изненади, но денес беше врвот.
Чекаме колона од 8,9 коли на семафор на црвено, се пали зелено колоната од коли уште седи, почнуваат сите да свират, буквално хаос. На прво помислив има дефект на автомобил и поради тоа е цела гужва, но, не бил проблемот во тоа.Едно говедо никакво, опинок, излегува со трчање од трафиката што е на 5,6 метра од семафорот, си влегува во колата и ладно без око да му трепне си тргнува, по него уште 2,3 коли, сите останати окапавме пак на црвено.
Пу бе копита едни се да ви еб**. Со какви луѓе делиме воздух..
Мислев дека имам видено секакви дебили на патиштава, и ништо поќе не може да ме изненади, но денес беше врвот.
Чекаме колона од 8,9 коли на семафор на црвено, се пали зелено колоната од коли уште седи, почнуваат сите да свират, буквално хаос. На прво помислив има дефект на автомобил и поради тоа е цела гужва, но, не бил проблемот во тоа.Едно говедо никакво, опинок, излегува со трчање од трафиката што е на 5,6 метра од семафорот, си влегува во колата и ладно без око да му трепне си тргнува, по него уште 2,3 коли, сите останати окапавме пак на црвено.
Пу бе копита едни се да ви еб**. Со какви луѓе делиме воздух..
Денес одејќи по Партизанска видов како една баба игра фудбал со своето внуче, внучето бранеше на голот (шипките за тресење теписони пред згради), а бабата шутираше. Баш ми падна драго што бабата му прави кејфови на детенцето, и не наоѓа изговор во староста, коските и игра со него, само за да го види весело. Јас за жал кога бев мал, немав со кого да си играм во такви ситуации, па затоа си ја шутирав топката во ѕидот и потоа се џиткав по неа кога ќе се одбиеше, ако сакав да глумам голман, или пак само си подавав со ѕидот и му ги враќав одбиените топки во улога на пасови.
Но, објавава не е да ви раскажувам за тоа како сум наоѓал замени за играње фудбал, ниту за било каков спорт, туку чисто сакам да споделам едни спомени кои ми се вратија кога ја видов глетката со бабата и внучето. Бидејќи како мал немав кабловска, интернет, ниту компјутер, морав да си наоѓам други активности за летно време преку ден, додека ја чекам мајка ми од работа. Па обично секое лето, уште во првиот месец ќе ги прочитав сите лектири, и другите два месеци правев некои ретардирани работи по дома како препишување мудри мисли во тетратка или пак прецртување некои слики од списанија чисто да помине времето како што реков додека не дојде мајка ми од работа. Најверојатно и тоа лето ќе беше со ист интензитет досадно, ако еден ден мама не ме однесеше на работа и таму шетајќи ме кај сите колеги и колешки, не запознав еден дедо пред пензија од вработените, кој патем бил бивш фудбалер во време на Југославија во некоја 5та лига таму, и бидејќи тогаш не знаев многу за фудбал и историјата негова, а дете како дете може да те прашува петсто прашања, и за секој твој одговор има ново прашање, веднаш ни тргна муабетот и рече дека секогаш кога не е прва смена ќе ми се јавел да сме оделе во парк и да сме си подавале со топката, да не морам со ѕидот да си играм. И така тоа лето, иако мислев дека ќе биде уште едно лето во низата каде што само ќе чакам да почне 1ви септември или пак да одиме некаде на одмор со мама, одеднаш стана супер интересно. Освен што речиси секогаш си подававме во парк, дури не ми се здосади мене, одевме и до спортски продавници и ме учеше како да проценам која топка е квалитетна, а која не, уште памтам дека ми рече да не сум купувал топки каде што се гледале конците, собиравме тениски топчиња кои ќе излетаа кај тениските терени во Парк, и дома си собрав едно десетина топчиња, ми купи човекот дрес од Македонија и фудбалска топка, па така уште толку ми се разгори желбата да играм и тренирам фудбал.
Како што реков оваа објава не е за фудбалот, па така и покрај супер исполнетиот летен распуст, требаше да се вратам во училиште во септември, бидејќи таму заглавував од сабајле до 3-4 поручек, тука некаде спонтано нашата дружба заврши. Во тоа време, не се прашував зошто побогу човекот со мало дете си игра фудбал во парк и секогаш кога не е на работа е слободен за со мене да си лута по градот, ама малку подоцна кога се запрашав истото прашање, добив одговор од мама дека всушност тој бил самотник,немал фамилија ниту деца, а и немал многу пријатели, и дека всушност со мене му била најголемата дружба и најисполнетото време во денот. За жал како што реков поради моето училиште тука некаде заврши нашата дружба за тој период, следната година му беше роденден и се имаа собрано од кај мама на работа цела кола 5 колеги да одат да го изненадат, секако и мене во скут ме земаа, јас ептен се радував дека ќе го видам после подолго време (обрнете внимание на зборот подолго). Кога стигнавме таму пред неговата куќа, која патем е доста далеку од центарот на Скопје, во едно скопско село, го видовме од кола како работи нешто дома, му се јавивме и му кажавме дека сакаме да поминеме, дали чекаш гости. Тој на тоа рече, дека не е дома, и дека не е воопшто во Скопје. Тоа беше тоа за тој ден, мене не ми беше јасно тогаш зошто излажа, и така тоа подолго време, се претвори најверојатно засекогаш. Сега човекот е во пензија и јас од тогаш го немам видено, тешко дека некогаш ќе го видам повторно, уште потешко дека ќе го познаам ако некогаш го видам случајно по улица. Сега кога можам со друга глава да размислам на работите, сфаќам колку всушност осаменоста е лоша особина, и колку лошо може да ти направи, па се до степен на страв од луѓето т.е. страв од тоа да има промена (да не си осамен). Најверојатно освен тоа, друг фактор било што и не сакал човекот да видиме каде живее и во какви услови, бидејќи претпоставувал сите ние живееме во згради, во центарот, каде што нема ниви и неасфалтирани улици.
Тоа беше тоа во рубриката дневна доза спомени, благодарам на сите што одвоивте време да прочитате. Помогнете му на некој ако мислите дека е осамен или повлечен, може токму тој/таа ќе ви е вистински пријател со кој имате најмногу заеднички теми и интереси. Чувајте си го здравјето, па кога ќе бидете баби и дедовци и вие да можете да си играте со внучињата, на убав начин да ја привршите вашата животна книга, а да ја започнете нивната.
Но, објавава не е да ви раскажувам за тоа како сум наоѓал замени за играње фудбал, ниту за било каков спорт, туку чисто сакам да споделам едни спомени кои ми се вратија кога ја видов глетката со бабата и внучето. Бидејќи како мал немав кабловска, интернет, ниту компјутер, морав да си наоѓам други активности за летно време преку ден, додека ја чекам мајка ми од работа. Па обично секое лето, уште во првиот месец ќе ги прочитав сите лектири, и другите два месеци правев некои ретардирани работи по дома како препишување мудри мисли во тетратка или пак прецртување некои слики од списанија чисто да помине времето како што реков додека не дојде мајка ми од работа. Најверојатно и тоа лето ќе беше со ист интензитет досадно, ако еден ден мама не ме однесеше на работа и таму шетајќи ме кај сите колеги и колешки, не запознав еден дедо пред пензија од вработените, кој патем бил бивш фудбалер во време на Југославија во некоја 5та лига таму, и бидејќи тогаш не знаев многу за фудбал и историјата негова, а дете како дете може да те прашува петсто прашања, и за секој твој одговор има ново прашање, веднаш ни тргна муабетот и рече дека секогаш кога не е прва смена ќе ми се јавел да сме оделе во парк и да сме си подавале со топката, да не морам со ѕидот да си играм. И така тоа лето, иако мислев дека ќе биде уште едно лето во низата каде што само ќе чакам да почне 1ви септември или пак да одиме некаде на одмор со мама, одеднаш стана супер интересно. Освен што речиси секогаш си подававме во парк, дури не ми се здосади мене, одевме и до спортски продавници и ме учеше како да проценам која топка е квалитетна, а која не, уште памтам дека ми рече да не сум купувал топки каде што се гледале конците, собиравме тениски топчиња кои ќе излетаа кај тениските терени во Парк, и дома си собрав едно десетина топчиња, ми купи човекот дрес од Македонија и фудбалска топка, па така уште толку ми се разгори желбата да играм и тренирам фудбал.
Како што реков оваа објава не е за фудбалот, па така и покрај супер исполнетиот летен распуст, требаше да се вратам во училиште во септември, бидејќи таму заглавував од сабајле до 3-4 поручек, тука некаде спонтано нашата дружба заврши. Во тоа време, не се прашував зошто побогу човекот со мало дете си игра фудбал во парк и секогаш кога не е на работа е слободен за со мене да си лута по градот, ама малку подоцна кога се запрашав истото прашање, добив одговор од мама дека всушност тој бил самотник,немал фамилија ниту деца, а и немал многу пријатели, и дека всушност со мене му била најголемата дружба и најисполнетото време во денот. За жал како што реков поради моето училиште тука некаде заврши нашата дружба за тој период, следната година му беше роденден и се имаа собрано од кај мама на работа цела кола 5 колеги да одат да го изненадат, секако и мене во скут ме земаа, јас ептен се радував дека ќе го видам после подолго време (обрнете внимание на зборот подолго). Кога стигнавме таму пред неговата куќа, која патем е доста далеку од центарот на Скопје, во едно скопско село, го видовме од кола како работи нешто дома, му се јавивме и му кажавме дека сакаме да поминеме, дали чекаш гости. Тој на тоа рече, дека не е дома, и дека не е воопшто во Скопје. Тоа беше тоа за тој ден, мене не ми беше јасно тогаш зошто излажа, и така тоа подолго време, се претвори најверојатно засекогаш. Сега човекот е во пензија и јас од тогаш го немам видено, тешко дека некогаш ќе го видам повторно, уште потешко дека ќе го познаам ако некогаш го видам случајно по улица. Сега кога можам со друга глава да размислам на работите, сфаќам колку всушност осаменоста е лоша особина, и колку лошо може да ти направи, па се до степен на страв од луѓето т.е. страв од тоа да има промена (да не си осамен). Најверојатно освен тоа, друг фактор било што и не сакал човекот да видиме каде живее и во какви услови, бидејќи претпоставувал сите ние живееме во згради, во центарот, каде што нема ниви и неасфалтирани улици.
Тоа беше тоа во рубриката дневна доза спомени, благодарам на сите што одвоивте време да прочитате. Помогнете му на некој ако мислите дека е осамен или повлечен, може токму тој/таа ќе ви е вистински пријател со кој имате најмногу заеднички теми и интереси. Чувајте си го здравјето, па кога ќе бидете баби и дедовци и вие да можете да си играте со внучињата, на убав начин да ја привршите вашата животна книга, а да ја започнете нивната.
Последно уредено:
dragonsky
Hate leads to suffering
- Член од
- 25 декември 2010
- Мислења
- 43.472
- Поени од реакции
- 85.508
РИП Бруно Ганц, еден од најпотценетите актери во светот.
Фактот што не доби ниту номинација за Оскар за улогата на Хитлер е неверојатен пропуст на глупата Академија.
Догледање и ти благодариме за ситериби мемиња
Фактот што не доби ниту номинација за Оскар за улогата на Хитлер е неверојатен пропуст на глупата Академија.
Догледање и ти благодариме за сите
