Попладне на ручек со колегите.
Презимето на една колешка е Frau Epp, со мене доста си ја имаме заебанцијата. Доста неформална комуникација имаме во банката, пошто сите горе долу иста возраст, никој не се обраќа по презиме освен јас на заебанција. Често и плетам плетенка на колешката (презира) и велам дека отсега па натаму че се прозива Фрау Еп-офски и че биде македонско девојче, или сакаш да се прозиваш еп-ович? тогаш че си по српска линија, и велам. Само ниша со главата, ко реакција дека ми нема лек. Стварно ми нема. Ко че кажи дека нешто не втасала да доработи на состанокот, јас само се издишувам (демек фрустрирано), а таа со пргава насмефка покажува среден прст кон моето место хаха. На попладневниот ручек го извадов мојот парфем Хомо на Санкт Лорен, на море мириса. Ја напрскав без да ме види, дур се муабетеше со една друга. Одвратно!! Сега че смрдам на машко цел ден! ЧЕ МЕ НАПРАТ ЛЕЗБО клиентите ми вели, хахаха. И зошто по ѓаволите печи толку? Упс, изгледа прснав многу одблизу. ХАХА речи дека со мене си се лапала? Че ти веруваат, се кликоти.
Минатата недела иди со еден бокал вода утрото, демек до 16 часот да испија 2 литри. Кај збира толку во тебе и велиме со еден колега? Пак среден прст. Другиот ден бокалот уште полн со вода, една чаша дали се беше напила. Први бевме дојдени во смена со еден колега и гледаме, сега нов че наполниме ми вели. На една чаша напишав Епофски со маркер и смајли со наочара за сонце до него. Влегува во канцеларија, седнува, ни едно гутен морген не си рековме, јас клавам чашата пред незе и колегата и точи вода. Не гледа. Да ни останиш хидрирана, се згази од смеа.
Вечерва си седам сам кеј, а посакувам градниот кош на господинот шо се прозива не ич, да ми е канвас, а мојте усни четка. Ама нема. Тоа е. Че си го гушкам кебето. Ајде чао.