^^^^^
Со глас на наратор (најверајтно Морган Фриман):
And just like that, непосредно пред 40ката, и последниот кварк на анархофеминизмот засекогаш ја напушти Анфем, горостасот на анархизмот и фемнизмот, таја мити Долорес Ибарури на Кајгана форумот. Одеднаш, my body my choice, секоја жена нека се ебе со кого сака и колку сака, влакна под мишки е empowerment, пола бричена глава е кул, жените се обесправени затоа што сеуште живееме во патријархатот, сето тоа прелета преку нејзиниот прозорец и се потопи и дезинтегрираше во врелата магма на Fagradalsfjall. Самата помисла дека нејзиното чедо би донесол дома некоја таква со полубричена глава, недепилирана, фарбана дреч виолетова боја, со акаунт на онлифенс ја ужасна до таа точка да миговно и проструи мисла во глава дека шеријатот можеби и не е така лоша идеја. Се присети на другарките и познаничките од младоста и сексуалните приказни кои тие и ги раскажуваа, а што никогаш не им би ги кажале на своите дечковци и мажи. На тоа ги додаде и случките со скандинавките на која таа неретко беше сведок. Сите оние мажи кои земаат жени од Албанија или оние фром Острелија што се враќаат во родниокрај да најдат невеста која таа ги исмеваше како заостанати и сељаци и за кои викаше дека не се способни во земјата во која живеат да најдат жена сега веќе беа далеку од смешни. Сега девојка од Велес и не беше така лоша идеја. Уште подобро ако е од Башино Село и Отовица и не излегувала на времето во Офицерски Дом каде што се дешавало што се не.
На крај се присети и на него, нејзиниот своевремено смртен непријател. Човекот на кој сакаше да му ги исече тестисите и да му ги набута во уста затоа што беше капиталомизогинист, се што таа како анархофеминистка мразеше. Се сети на неговите писанија од кои таа порано вриеше и слатко си замислуваше како крдо жени го задавуваат со искористени улошки, за да естрогенот биде последното нешто што тој ќе го види и почувствува пред да умре. И длабоко во себе, во оние ментални прашливи подруми и тавани каде што ги оставаше работите на кои не сакаше да се сеќава и со кои не сакаше да се согласи а знаеше дека се точни, таа сфати дека жените, во глобала, се токму онакви какви што тој ги претставуваше. Го сфати тоа затоа што за прв пат во нејзиниот живот имаше нешто што беше побитно од нејзиниот идентитет како жена, кој таа така ревносно го бранеше. Сега имаше дете, машко. Сега за прв пат во нејзиниот живот поради инстинктот што го имаше како мајка таа се стави како би било да си во кожа на маж. И тогаш сфати. Сфати се. Сфати низ што се требaла да помине ако беше машко. И си вети. Си вети сама на себе дека нема да се заебе како другите мајки кои иако не со зла намера, мислејќи дека им прават добро на синовите, ги воспитуваат на тема жени на начин на кој утре тие стануваат "најдобрите геј другари" на девојките и кои редовно се посочувани како прекрасни личности ама и вечно френдзонирани од истата таа причина, па од таа причина мизеруваат на љубовно поле. Си вети дека ќе му го преведе на син и текстовите на капиталомизогинистот, не само на ултрапроливгадниот исландски туку и на клингонски ако треба за тој да ги научи кога ќе дојде време односно кога ќе влезе во пубертет. И дека следно доаѓање во Македонија задолжително мора да го чести пастрмајлија во Пити Баже и флаша Вранец. Ех, си рече на крајот таа. Во право беше сељакот, се трансформирам. Се трансформирам во се што нејќев. Баш како што кажа тој дека ќе биде. Дури и временскиот период го погоди. То су само први знаци, први знаци да ме сјете, лете ми лете, тридесете.
