Ќеј,
денес сум тотално разочаран од личност која што, еве да речиме ми значела нешто. Ова ретко. Ама.
Знаам, дека и да сум на добрата и лошата страна од нештата вас ќе ви е небитно, јер сајбер булингот на 2-3ца им е тежок филм. Но, ако ви раскажам дека девојкава има предрасуди за лик кој има проблеми со килажата, можда ќе сте на моја страна. Или поверојатно ќе си речите, па што си се спријателувал со таква, таа сигурно не е од вчера таква. Ама е кеј, буквално првото време не беше таква. Но, како што и дојдоа неколку разочарувања во животот едно по друго, така ја гледав како се менуваше. Толерирав се, скоро 2 години, во надеж дека штом ќе се решат работите ќе се врати на свое. Не сакам да сум пријателот кој ја напуштил кога и е тешко, па и самата станала карактерно тешка, туку напротив, сакав да сум тој кој останал, дур таа да се врати на свое. Друг човек беше.
Но. Периодов озбилно размислувам да го прекратам ова досега активно пријателство.
Не сакам да зборувам лошо за некој, посебно не ако ја знам неговата страна на приказната и знам дека тој не е по свој избор со толку многу повеќе килограми од нас. Наместо да си речи, фала и на генезата моја, што мојот метаболизам поинаку се справува со килограмите, таа коментира друг.
Што носи тоа коментирање по богу со себе? За неа лично? Кое добро од тоа? За него? Ако сака нему да му помогни можи директно да му се обрати, а не зад грб да ломоти. Или потсвесно рачуна на тоа дека до него ќе допрат навредите - па тоа ќе го извади од кризата на прекумерно јадење?
Ако ништо друго барем тој е душа од човек, а и сигурно не му е лесно. Треба сила да се препознае дебелината како болест, уште повеќе сила треба за да се справиш со незе. Ова го разбирам, ко лик кој никогаш немаше проблеми со килажата, а гнетам ко вол. И не е толку тешко да се види туѓа страна зар не? Или толку е тешко?
Во идеален свет - сите девојки имаат тела ко Кендис Сванопул. Сите момци се ко Чарли Хaнам. Во иднина сите сме хитлеровата нација, со златни густи коси и бронзени тела. Витални и здрави, полни живот и енергија.
Во реалноста Универзумот сите не дал со различен Дизајн. Некој посреќни според некои наши создадени, а богами и здравствени стандарди. Други помалку среќни.
Да, ова е истата таја што ме тераше да одиме во клубот кај што одат Руските Олигарси, пријателчиња на Путин, трговци на кокс, курви и оружје, гордите сопственици на Порше Тајкан офарбани во пастелни бои. Гордите партнери на луѓето наградувани како нај, хотелиери, претприемачи, сопственици на градежни фирми по Швајцаријава - Албанците. Во реалноста сите од нив во подземјето. Хотелите за пред јавноста и извор на приходот. Кажете им на братчината Србчиња, дека Русите би пре со Албанците. Немаше она Ера Истрефи песна со некој си Сејонара Детка? Тој на Руски та на Шипски? Кај шо пејат за Халдол и се исмеваат за болеста Шизофренија? Голем палец на долу.
Не е ни чудо шо Путин прв станал да ракоплеска на косовска химна на олимпските игри во Сочи. Србииијо. Срам. СРАМ.
Сменав работно место, тоа знаете, не гледам причина зошто би одржувал врски со луѓе, со кои очигледно, повеќе, на оваа возраст, немам ништо заедничко ни слично.