Драга Кајгана (виртуелен дневник)

[Vincere]

Многу сме размазени, пред 6-7 години гледав филмови симнати dvdrip снимка 100мб, со наочари и со јак диоптер не се гледаа тоа пикселите стопанкини. Вчера си седнав како гроф, културно и реков на старата да прекини да ги споделува рецептите на фејсбук за да можам да симнам серија. 70GB bluray 1080 x264 по сезона. Другар ми спомна дека ги симињал тие со по 4гб, пезант невиден. Кога ќе му кажам на роби телекабел дека имам уште 70 серии, со по 10 сезони просек, слободно може таа зградата шо ја има, под хипотека да ја даде. Една од придобивките во живеење во вукојебина е баш нештово. Доколку би се наоѓал во Германија да речеме, би платил некои 700 трилиони оштета или 70.000 години затвор.

 

[volare_g]

@Vincere ako ima nesto sto mi fali .... Samo sto go opisa , i da znaes nikad ne sum veruel deka sakam robi od telekabel zdgradata pod hipotwka da ja stavi poradi mene si bravos . Inace kako bi gi opnal site Stargate na blue rej rimejkot of lele i filmot isto , pa i bi mu dal dva meseci rata na robi da pokrijam delce od hipotekata na 150 godini

 

[devilko]

Драга,

Најлоша сопствена деградација која може една личност да ја направи е, да потпадне под притисокот од околината која секојдневно намерно ја полни со негативна енергија споредувајќи ја со други личности кои бележат подобар успех во животот, дали се работи на професионално, лично поле или било какво друго поле.

Лекција која никој не смее да си ја дозволи, да потпадне под таков притисок, да му се сроза самодовербата и да потоне во бездната.

Единствена споредба треба да правиме меѓу себе, и самите себе. Каде сме биле пред Х години? Каде сме денес? Што сме успеале да проживееме за тоа време? Што било она, што не направило среќни цел тој период и се сеќаваме со насмевка на лице потсетувајќи се на тие моменти?

Само таа сопствена битка е вредна за споредба. А таа битка ја добиваме од ден, во ден.

 

[C@pitan_M]

Драга,
5.32 јас буден,сакам да го пишувам ова од некоја пекара пијан и изнемоштен од бурната прослава на стара нова, а го пишувам од над книгите изнемоштен исто како после бурна ноќ.
Испитна од понеделник, wish me luck

 

[TrendS]

Што убаво си легнав вчера во 10, си заспав одма. И во 2 после полноќ се огласија комшиите.
Трешти музика, одвртеле на максимум. Турбо фолк рокавела, ваљда се дрвосале, слават стара нова година. Абе ајде бегај таму.

Си станав. Па ајде греење пуштив, се шуткав низ дома, дури и форум отворив, пуштив некој глупав филм на ТВ и ми дојде дремка накај 4ипол, тогаш и престанаа со музиката.

 

[Liechtenstein]

Драга Кајгана,

Драга Кајгана не би требало да биде место каде што треба да вршите директен пренос или снимка од вашите банални животи или од вашите уште побанани физиолошки процеси.

Денес не можев да спијам. Сношти прднав. Вчера јадев баничка со месо, после серев.

Точлу ли не можете да напишете нешто убаво, инспиративно, необично, толку ли не сте ништо повеќе отколку парче месо кое внесува и изнесува калории од себе?

 

[SkimSkam]

Да се чуди човек колку битолчани антиваксери криптоентузијасти фанови на јунајтед, постојат у светов.

 

[Corvus]

 

[faust.mephistopheles]

Iskreno, me zabole za Djokovic i negoviot nastap. Me zabole sto rekla Australia i Srbija, doduse me zabole i za ednite i za drugite. Bog da cuva. Otekoa so ovoj Djokovic!

 

[wot]

Draga dzesika,

Me nema(s). Te nema(m).

2 deep 2 furious.

Pocnuvam da mislam deka ako ne ti pobaram, kako sekoja nova godina, ke izgubime celosno kontakt. Ne sakam da prifatam deka sme tamu. Iskreno, mislev deka na nekoja od novite godini od starite ke mi dades, nay, zemes.

Site tie planiranja sto gi imavme vo mojata glava, kako da propagjaat. Se sekjavas koga si pomisliv za prviot date da pocneme tradicija toasty-thuesdy, nasa verzija na stir-fry kade peceme meso za vecera? Jas te skokotkam dodeka gotvis a ti so viluskata se zakanuvas demek ke me bocnes. Se smeskame. Vecerame vo kompletna tisina bidejki jas sum odlicen listener no sepak si i ti, kolku romanticna kombinacija od koincidencii neli? Sedime eden sproti drug, od strast me soblekuvas so ocite, a bidejki sum dzentlmen jas gi koristam racete i pocnuvam da te rasoblekuvam. Ti prasuvas sto mislam deka pravam na sred veceranje, dali sum normalen? Jas veke znam sto ke ti zboram na uvce i sto toa bi znacelo za tvoite usni. Ti si zemas tesnata crna kozena jakna i izbuvnuvas niz vrata pcuejki nesto ama na skopski. Slengot go napravi uste ponepoznato za mene. Si velam sebesi, nikogas nema da dozvolam da mi pobegnes. Takov sum. Koga sakam nesto sakam, go kazav ova na intervju ednas.

Hey guys, so I am kickstarting a website za sto mislam za nekoi devojki. Mislite na wot. Wots thoughts ili thots, sto e uste edno igranje na zborovi od totki i wot, wotsthoughts.com wotsthots.com, seedno. Ako nekoj saka da pre-order post-mesecna pretplata otvoren sum za paid kolabroacija, nekolku prsti. *namig?*

Ew. Ta.

 

[Лаик]

Драгаа...откако дознав дека бившата е у шема со некој нов апликант,прво што ми падна на памет е:Toj ќе и биде казна нејзина а она казна негова...

 

[парва]

Драа

Ја си гу обожаам месечину, знам скоро сфе за њума, а наише ме пали кд е у пун састаф, кд жари и пали на небо.
Еве ти фулмун календар за овуј годину.
На мој роѓендан ке се дешава


Ps. Мал фанфакт за нашу ноќну лепотицу:
Погледни гу ск месечину, на скроз исто место на небо ке гу видиш за тачно 18 године,6 месеца и 10 д'на.

 

[Комита Ултрас]

Имагинарна ситуација...

Се работи за еден дечко и едно прекрасно девојче од маалото. Во училиште како деца освен некои закачки и дружби по родендени немале никаков контакт. Се среќаваат после училиште секој ден. Со родителите за рака се разминуваат, погледите на двајцата им се во земја, срамежливи дека. Школска симпатија. Мислат дека ќе им помине, што знаат што е љубов. И завршуваат тие години, доаѓа време за средно. Се разминуваат и губат секаков контакт. Скоро и да заборавиле еден на друг. Со индексот во рака, прв ден на факултет се гледаат и двајцата, станале колеги. Низ текот на годините немаат разменето многу зборови, ама се чувствуваат доста блиски. Стануваат најдобри другари. Он има поинаквии емоции ама го крие тоа од неа. Она се прави дека не знае, а он повлечен и не го прави првиот чекор. Десет години се неразделни, заедно поминале низ се и сешто. Двајцата знаат дека има некоја искра, но молчат.

Флертуваат на секое искачање, кино, ресторан, кафе, после секое вино. Низ годините и двајцата имаат партнери, тоа не менува ништо. Дечкото сфаќа дека е време да ги сподели своите чувства према неа и разговорот се одвива одприлика вака:

- I'm in love with you.
What?
- I'm really sorry if that's weird for you to hear, but I needed you to hear it. Probably not good timing, I know that. I just...
What are you doing? What do you expect me to say to that?
- I just needed you to know. Once.
Well, I... I... I can't.
- Yeah.
You have no idea what your friendship means to me.
- Come on. I don't want to do that. I wanna be more than that.

И двајцата имаат партнери, ама се несреќни. Стравот лежи во тоа дека ако преземат нешто по ова, е дека може да го изгубат нивното пријателство. Поминува цела година, пријателството остана меѓутоа ништо не беше исто. Дечкото сфаќа дека нема да ја преболи, и пробува да најде утеха во некоја друга. Џабе, на ум има само една девојка. Собира храброст да и каже дека ја брише од животот, дека мора да продолжи без неа. Нема начин како да остане нејзин другар. Он заминува, додека девојката останува во солзи.
И двајцата живеат во различен град па немаат прилика за "случајна" средба. А, не останаа ни во контакт. Помина еден месец... и девојката му пиша. И двајцата сакаат да се видат.

Како беше она за бакнежот, најдобар бил оној што е разменет 1000 пати со очи додека да стигне до усните? Ова беше размена од 100000 погледи. Експлозија. Се топат, се бакнуваат, а очите им светат од радост. Она му вели дека никогаш не била посреќна. Он почнува да дтка. Го има тоа што го посакувал 10 години. Ситуацијата е конфузна, и двајцата се во врска со други. Ама добро се познаваат па знаат дека конечно искусија вистинска среќа. Животот не бил фер ни за него ни за неа, ама за миг додека траеше тој бакнеж исчезнаа сите проблеми. Се видоа уште еднаш пред да заминат во своите градови. Во тоа гледање немаше простор за разговор, го користеа секој миг да надокнадат за она што го пропуштиле низ годините. Има време за разговор. Се разделија, без да знаат кога ќе се видат повторно.

Секое збогум боли, ама ова кине срце. Сега и двајцата се збунети и не знаат што понатака, дали има иднина тука или ова беше само збогум?

Не знам, ќе видиме. Ситуацијата излажав дека е имагинарна, а кога и дали ќе ја видам исто не знам. Ама имам некое чувство дека нема да има среќен крај.

Заклучок? Не биди глуп да чекаш 10 години. А, еве и реален приказ на животов последниве 48 часа.

 

[onefifty]

Извини кајгич што ќе се надоврзам на постот погоре ама од круцијална важност е.

Имав другарка што се знаеме уште од основно училиште, ја се дружев со друштво од кај неа во маало и стално се видувавме и бевме во контакт. Во тие рани години ај што не разбирав ништо па дури и девојка имав. Тогаш и се допаѓав, едно време и она проба преку другарка да се смуваме. Јас одбив. Помина многу, многу време, завршивме средно и јас бев во долга врска, кога запишав факултет ја видов и неа таму, биднавме колеги.
За брзо раскинав со девојка ми пошто се пресели во Швајцарија и другаркава ми стана best friend, цели денови на факултет заедно, патувавме заедно, безброј искачања, собиранки и триста дружби. Бидејќи бев на таков факултет, бевме тројца солидни машки во генерација и се жени и беше како харем, мислев дека сум шмекер и паметен и сите ги гледав осим неа, бев глуп. Цело време беше со мене и во секоја прилика имав нејзин коментар, подршка или совет, право другарство, никад не сум ни помислил да имам нешто плус со неа.
Помина многу време и завршија и тие студентски денови, јас почнав со работа, она седеше дома ама и двајцата бевме екстремно несреќни на љубовен план, јас неможев никако да задржам врска или да се заљубам, она се запознаваше со идиоти што не и одговараат и никако да кликне со некој. Исто и јас. Од месец во месец, година во година ние се дружевме и уживавме во заедничка мизерија дека не ни иде во љубов иако отсекогаш знаев дека она е тоа се што барам кај девојка ама ми беше страв да не ја изгубам ако и кажам. Тогаш почнав првпат да ја гледам како нешто, за брзо време почнав да и го идеализирам карактерот и да си викам дека сум глуп како курац што досега сум чекал и се моткам со разни наместо да бидам храбар и да пробам. Ме копкаше јасно, бев убеден дека и она го чекаше и мислеше истото, не знам зошто ваљда дека бевме толку мизерни и блиски во исто време и еден ден се решив.
Излеговме заедно, јас малце поднапинат бев бидејќи иако се решив пак немав храброст да кажам, за било која друга да се работеше палам на прва без гајле ама сега не знам зошто, цел се фатив и во раце, и во нозе и во мозок, блокирав. И признав, дека ја гледам како нешто повеќе и сметам дека губиме време кое би можеле многу подобро да го искористиме затоа што сме компактни еден со друг и поминуваме толку време заедно, зошто да не бидеме нешто повеќе.
Девојката ме тотално искулира, не знаеше што да искоментира во тој момент, исто како ситуацијата погоре, па јас не знам, не очекував вакво нешто, не сакам да го изгубиме другарството.
Ја снема со месеци.
Во меѓувреме јас паднав во тешка депресија и дупка без крај, мислев дека ми се деси крај на свет и дека дефинитивно ќе останам сам до крај на животот, избришав све од социјални мрежи, се изолирав како морон и се повлеков во себе.
После некое време не знам како, пак почнавме контакт ама не е тоа што беше, другарството дефинитивно го изгубивме.
Така да не знам, јас веќе никогаш не би пробал пак со другарка, колку и да вика срцево дека е таа, дури и кога разумот ти конектира точки дека тоа е така, едноставно не е, ако требало да биде, ќе било, спонтатно или неспонтано. Кога постои и барем трошка сумња, ништо не бива.
You are 100% in,
or not.

 

[Mark Renton]

Најдоброто нешто што можеш да го направиш е да направиш нешто со другарка, макар и подоцна да го изгубиш другарството. Јас завршив во 2 годишна врска така. Најдобриот секс што сум го имал. Не сме веќе ништо, ама вредеше! Cheers to you!!!

Денес сѐ некако се потсеќам на луѓе и случки од животот, некако ми е дури и страв од тоа. Можеби е поради тоа што не сакам да се потсеќам на тоа што ми се случува периодов. Нешто од што највеќе се плашам и мразам во животов се луѓето. Bernays би рекле: "Се плашам од луѓе...". Навистина се, и не знам веќе дали е до мене или до нив, сигурно е до нив.

Не знам зошто, но ќе споделам нешто од тоа што имам пишано, иако никогаш и нигде не го правам тоа. Најверојатно е тоа поради што немам пишувано долго време..

Сепак не..