Византиецот
what you looking at, ass
- Член од
- 14 март 2021
- Мислења
- 2.601
- Поени од реакции
- 6.022
Кајг,
ќе ви раскажам за најголемата травестија на македонското општество и неговиот чинител, македонецот.
И овај пост ве носи во моите пост-дипломски денови. Невработен и без глава, што како и каде. Неколку ликови од моето друштво ептен солидни студенти, беа во иста ситуација.
Сега иди моментот - две девојки од една друга универзитетска дружина (на кланови поделени ко црногорци), девојки кои исто така зедоа топ просек, со пасија - се беа вработиле во една ултра престижна фирма, со седиште во Сан Франциско во САД.
Контакт или референца им беше една професорка од Факс, потекло од Битола, која нас ни предаваше само во 1ва година, но тие и оставија огромен впечаток и веројатно си рече ќе им се најдам, кога ќе дојди време за тоа.
Хаосот на негативни чувства и емоции кои настанаа кај членови од моето друштво беа kurz gesagt за нигде. Сите ти раскажуваат што се случило - демек еј и ние учевме, зар ние не заслуживме? А јас само немо ги слушав и се чудев од каде тие емоции. Да ми кажиш дека еден друг момак, вол кој на факултет беше дојден за ебавање (еднаш ми раскажа дека соседите в зграда му викнале полиција, пошто со цимерите се напрајле штичка од локање ракија, а утрото имавме испит) се вработил така добро, тогаш прв ќе речев - не е ок. Ама да млатам слама за некој кој иди од подеднакво мизерно семејство ко моето, се мачи и плаќа испити со стипендија и со пот успева да зачекори кон нешто подобро, не можам. Тажно беше да се дистанцираш од неколку ликови со кои си поминал супер Уни денови, ама сега е подобро.
Значи не биваат мразени баграта Заев, Мицко и криминалните табори по албанските партии - тие се луѓе на народот, тие го претставуваат народот кој виреј oder besser gesagt дивеј на тие подрачја.
Туку биваат мразени обични смртници кои по колена го туркале животот. Fair enough, tschüßie .
ќе ви раскажам за најголемата травестија на македонското општество и неговиот чинител, македонецот.
И овај пост ве носи во моите пост-дипломски денови. Невработен и без глава, што како и каде. Неколку ликови од моето друштво ептен солидни студенти, беа во иста ситуација.
Сега иди моментот - две девојки од една друга универзитетска дружина (на кланови поделени ко црногорци), девојки кои исто така зедоа топ просек, со пасија - се беа вработиле во една ултра престижна фирма, со седиште во Сан Франциско во САД.
Контакт или референца им беше една професорка од Факс, потекло од Битола, која нас ни предаваше само во 1ва година, но тие и оставија огромен впечаток и веројатно си рече ќе им се најдам, кога ќе дојди време за тоа.
Хаосот на негативни чувства и емоции кои настанаа кај членови од моето друштво беа kurz gesagt за нигде. Сите ти раскажуваат што се случило - демек еј и ние учевме, зар ние не заслуживме? А јас само немо ги слушав и се чудев од каде тие емоции. Да ми кажиш дека еден друг момак, вол кој на факултет беше дојден за ебавање (еднаш ми раскажа дека соседите в зграда му викнале полиција, пошто со цимерите се напрајле штичка од локање ракија, а утрото имавме испит) се вработил така добро, тогаш прв ќе речев - не е ок. Ама да млатам слама за некој кој иди од подеднакво мизерно семејство ко моето, се мачи и плаќа испити со стипендија и со пот успева да зачекори кон нешто подобро, не можам. Тажно беше да се дистанцираш од неколку ликови со кои си поминал супер Уни денови, ама сега е подобро.
Значи не биваат мразени баграта Заев, Мицко и криминалните табори по албанските партии - тие се луѓе на народот, тие го претставуваат народот кој виреј oder besser gesagt дивеј на тие подрачја.
Туку биваат мразени обични смртници кои по колена го туркале животот. Fair enough, tschüßie .
Последно уредено:
Living on the edge..
