Животов ќе ми беше 100пати поубав ако еднаш барем се ставев себеси на прво место.
Онака баш ич да не ми гајле за другите, мене да ми е убаво само. Да можам да ставам слушалки, да пуштам музика и да си кулирам.
Некад добро сум ги проценувала луѓето али се тоа џабе кога на крајот ја сум таа што била повредена.
Немој оној лошо да се чувствува поради мене, немој да се налути, немој ова немој она... а нив мува не ги лази како ти е тебе.
Јули никад не сум го сакала. Увек ми е таков тажен, ме потсетува на изгубени луѓе, на неубави случки, пропуштени шанси, неостварени соништа, на места на кои никад нејќам да се вратам...
Периодов никаков. Да имав малку повеќе среќа, бев поупорна и не толку тврдоглава за некои работи сеа ќе си уживав на некоја плажа и ќе си одмарав.