ДК
Почнав во последно да вервам дека се се случва со причина, ми се случват мн мн јаки 'случајности' и слушам мн јаки приказни шо ме терат на истово. На пример некни слушнав песна од една личност на story на инста, личност која мн ми значи и се мислев што песна е, како е што е бидејќи не сме во контакт некое време
и не ми текнуваше по 2 мин пуштам филм и ете ја песната во филмот значи немаше теоретска шанса главниот лик во 2017та филм што нема допирна точка со песната и тоа време - 1980ти да ја пеј и ооп ја испеа и ми текна текст која е што е
Цела недела слушам како некои се споиле после пауза долга, како на некои им се наредиле коцките после лош период итн итн. Се супер, тоа ме движи салам нарпед кајги. Се смешкам нон стоп, фин до немај каде иако натре сум скршен ама ако бе ќе помини знам дека ќе помини и дека морам да сум силен и ќе бидам
. Знам дека нема денес да помини и да е полесно ама ќе биди, мора да биди полесно. Си се движам моментално на еден пат и една патека на кревање на свои лични стандарди и почетно има добар резултат ама иако се осеќам скршен си продолжвам со насмевка, со култура и фин. Па какво чуство е кога влегуваш во сендвичара или продавница или нешто такво и си за промена фин и културен како те гледаат луѓето ти се топли душичката. Вчера на пример на вработената во сендвичара и се понудив и помогнав во раскревање, фаќање работи а отидов само да си порачам сендвич и да не се мачи кутрата сама на работа подраскренав па да ја видиш Кајги таја насмевка на лицето.
Пред месец во една пицерија да земам парче пица а другарка ми прај аууу тука ќе се смрдам не влегвам и јас пред сите и реков - не биди пуфла влези земи си на шо ќе се смрдиш? На пица? На јадење. Не ти земам гладвај- А кутрите 2 чупиња на нејзина возраст натре и една постара скиснаја во лицата. И им реков не знат луѓето шо е поштена работа, нема потреба од срамење бравос што на ваша возраст го работите ова додека врснички ваши не знат колку мажи да поминат и неќат да смрдат, вие си спиете рает си имате поштена работа. И постарата ми рече само фала дечко и се насмеа... Другарка ми збесна и нормално бараше на кој да се качи или да ја гледа....
Овие малечки промени ме движат напред и ми го прат денот и да останам 'broken' и скршен или цел живот сам или не знам ќе си продолжам да си ги прам овие работи. Чудна моќ има една насмевка и културен топол збор колку можи да смени ако не за мене барем за некој друг....
Не ми треба никој, нити внимание, нити центар пажња да сум, туку тој мир и топлина која се осеќа макар на 2 мин, тоа е тоа кајги. Него утре после месеци сум слободен ќе си одам Молика или негде Пелистер сам тотално со апаратот слушалките и полн телефон и ќе олабам кајги. Ми треба...Moжда сум the broken one сега за сега ама знам дека е се среди и деак нешто поубо ме чека и иди ќе истрпам АМА лелеле коќе дојди ^_^
Добра ноќ f