Драга Кајгана (виртуелен дневник)
- Креатор на темата Acid
- Време на започнување
L
Löwe
Гостин
Аи аи аи аи што се човек нема да прочита во темава. 
- Член од
- 23 мај 2013
- Мислења
- 2.473
- Поени од реакции
- 6.135
D
dobramuzika
Гостин
вчера ме изнервира еден другар со неговото однесување и изедов три сендвичи. денеска од сабајле по дома... легачење и на еден мини круг низ град за прочистување на мислите.
ЈуријАркадиевич
Модератор
- Член од
- 10 мај 2010
- Мислења
- 1.862
- Поени од реакции
- 7.326
Колку е чудно, и убаво, и тажно. Една од првите симпатии ми стана девојка после 10 години од првото симпатишење. Колку само спомени ми навираат. И не само спомени.
- Член од
- 17 јануари 2009
- Мислења
- 2.814
- Поени од реакции
- 4.667
Кога за прилично кратко време ќе ти се натоварат премногу обврски, сериозни и тоа, јака е шансата да зафркнеш се, и така блокиран да не направиш ништо, што секако ќе има долгорочни последици. Во животот има место за сешто, па и за напади на глупост, мрзливост и болење на извесен дел од телото ама баш за се'.
Иначе милката со јогурт и вкус на јагода супер оди со пиво и цигари
Иначе милката со јогурт и вкус на јагода супер оди со пиво и цигари
Misery
30% off
- Член од
- 3 април 2011
- Мислења
- 1.598
- Поени од реакции
- 2.394
Д,
како ти иде пробување да влезеш во туѓи чевли? Знам дека не си Кармен од Наше Маало, ама пробај.
Од една страна, имаш живот, свој и едини. Знаеш како е, има и добри и лоши моменти. Знаеш да се фокусираш на едните, или на другите, зависи од периодот. И генерално тоа ти го окупира времето. Преживување на искуства.
Од друга страна, имаш работа, која тебе ти е само дел од животот. И сакаш да ти е така, зошто не сакаш да си го убиеш себето.
А имаш и човек, што да беше нормална работа ќе ти беше клиент, ама вака ти е пациент. И ти многу добро си знаел цело време што значи тој збор, и каква должност тебе ти носи тоа.
Знаете и ти и тој, дека проблемот му е нерешлив. Не само во одредени услови, туку општо.
И ти пишува дека ќе се докрајчи, ако прогредира. Знаете, и ти и тој кои се шансите.
Ти, вадиш студии, бројки, проценти за да го зголемиш процентот на шансата, ама од човек во болка не барај оптимизам.
И упорно, и упорно.
Се тегавите, ти со твоето, он со неговото.
Лошо е чувството кога некогаш чиниш дека твоето е поблиску до неговото, откоку неговото до твоето.
Не оправдуваш се што разбираш. Го убедуваш, упорно и упорно, во нешто во што сам едвај веруваш.
Не е до него што е со мака, не е до тебе што не си одговорот.
А туѓиот товар брзо те заморува.
Тажно е што, единствениот начин на кој што ќе се ослободиш од тој товар, ќе ти создаде поголем.
Кажи ми сега ти, се чувствуваш ли некогаш виновно без потреба?
како ти иде пробување да влезеш во туѓи чевли? Знам дека не си Кармен од Наше Маало, ама пробај.
Од една страна, имаш живот, свој и едини. Знаеш како е, има и добри и лоши моменти. Знаеш да се фокусираш на едните, или на другите, зависи од периодот. И генерално тоа ти го окупира времето. Преживување на искуства.
Од друга страна, имаш работа, која тебе ти е само дел од животот. И сакаш да ти е така, зошто не сакаш да си го убиеш себето.
А имаш и човек, што да беше нормална работа ќе ти беше клиент, ама вака ти е пациент. И ти многу добро си знаел цело време што значи тој збор, и каква должност тебе ти носи тоа.
Знаете и ти и тој, дека проблемот му е нерешлив. Не само во одредени услови, туку општо.
И ти пишува дека ќе се докрајчи, ако прогредира. Знаете, и ти и тој кои се шансите.
Ти, вадиш студии, бројки, проценти за да го зголемиш процентот на шансата, ама од човек во болка не барај оптимизам.
И упорно, и упорно.
Се тегавите, ти со твоето, он со неговото.
Лошо е чувството кога некогаш чиниш дека твоето е поблиску до неговото, откоку неговото до твоето.
Не оправдуваш се што разбираш. Го убедуваш, упорно и упорно, во нешто во што сам едвај веруваш.
Не е до него што е со мака, не е до тебе што не си одговорот.
А туѓиот товар брзо те заморува.
Тажно е што, единствениот начин на кој што ќе се ослободиш од тој товар, ќе ти создаде поголем.
Кажи ми сега ти, се чувствуваш ли некогаш виновно без потреба?
ManUtdChampions
Lleyton Hewitt
- Член од
- 5 февруари 2009
- Мислења
- 32.850
- Поени од реакции
- 44.268
Џонтра Пандов.
shumecha.tableta
Модератор
- Член од
- 26 декември 2013
- Мислења
- 3.325
- Поени од реакции
- 17.794
Кајгич, ја само што се слизнав на лушпа од банана. А све си мислев дека тоа само кај Том и Џери се дешава. 
Али јако беше у секој случај, најбитно e шо не трснав, па сеа.
И ондак то. Ај пријатно.
Али јако беше у секој случај, најбитно e шо не трснав, па сеа. И ондак то. Ај пријатно.
- Член од
- 26 февруари 2016
- Мислења
- 5.419
- Поени од реакции
- 13.602
Се мислев дали ова да го пишам во фан клубот, ама пошто е мој личен јубилеј, нека стои тука.
Пред точно 20 години, 14 мај 1997, бев дете на неполни девет години и уште не се разбирав ни од спорт ни па сум знаел што е фудбалски клуб. Тогаш случајно го изгледав првиот мој фудбалски меч на телевизија. Барселона - ПСЖ, финале на тогашниот Куп на победници на купови.
Малку се сеќавам, ама знам дека го прашував татко ми работи како „што е тоа клуб“, „колку играчи играат“, „кој е овој“, „што игра оној“... Се сеќавам на голот на Роналдо од пенал, на Стоичков, на славјето... И од тогаш почна мојата љубов кон нешто што за мене е повеќе од фудбалски клуб - ФК Барселона. И тоа ќе трае додека сум жив.
20 години навивање, уживања, нервози, незаборавни моменти. Навивав и кога газеа се пред себе, и освојуваа двојни и тројни круни, а и кога шест сезони се мачеа без трофеј. Цели девет години чекав на титула во Лига на шампиони, а после се радував на четири. Колку ли само пати Барса ми донесувала радост кога сум имал тешки моменти на приватен план. Нека каже некој сто пати дека тоа е само фудбал, ама секој прав фудбалски фан ќе разбере што значи да се сака и да се бодри омилениот тим со години.
За во иднина ми останува желбата да ги гледам во живо на Камп Ноу, нешто што уште го немам искусено.
Пред точно 20 години, 14 мај 1997, бев дете на неполни девет години и уште не се разбирав ни од спорт ни па сум знаел што е фудбалски клуб. Тогаш случајно го изгледав првиот мој фудбалски меч на телевизија. Барселона - ПСЖ, финале на тогашниот Куп на победници на купови.
Малку се сеќавам, ама знам дека го прашував татко ми работи како „што е тоа клуб“, „колку играчи играат“, „кој е овој“, „што игра оној“... Се сеќавам на голот на Роналдо од пенал, на Стоичков, на славјето... И од тогаш почна мојата љубов кон нешто што за мене е повеќе од фудбалски клуб - ФК Барселона. И тоа ќе трае додека сум жив.
20 години навивање, уживања, нервози, незаборавни моменти. Навивав и кога газеа се пред себе, и освојуваа двојни и тројни круни, а и кога шест сезони се мачеа без трофеј. Цели девет години чекав на титула во Лига на шампиони, а после се радував на четири. Колку ли само пати Барса ми донесувала радост кога сум имал тешки моменти на приватен план. Нека каже некој сто пати дека тоа е само фудбал, ама секој прав фудбалски фан ќе разбере што значи да се сака и да се бодри омилениот тим со години.
За во иднина ми останува желбата да ги гледам во живо на Камп Ноу, нешто што уште го немам искусено.
Prime
Оптимус
- Член од
- 4 јули 2010
- Мислења
- 6.178
- Поени од реакции
- 8.202
Гледајќи ја денес прославата на навивачите на Феенорд се уверив дека ваква љубов за странски клуб што никогаш не си го гледал во живо не постои, лажна е.То е како да мислиш дека си заљубен во некоја а само на фб си пишите. Едноставно не е фер покрај луѓе што живеат реално со клубот и ние да велиме дека сакаме некој странски клуб исто како нив.
Ништо лично кон членот погоре нормално, само кажувам мој став.
Ништо лично кон членот погоре нормално, само кажувам мој став.
Anon
/b/ House /b/
- Член од
- 13 декември 2007
- Мислења
- 16.766
- Поени од реакции
- 27.850
Сакаш да знаеш колку се замарам?
Сакаш искрено да знаеш колку се замарам?
Е, знаеш, имам едно правило во училницата кога станува збор за искреноста и за тепањето.
Ако си ги бараш, ќе ги добиеш.
Сакаш да знаеш што правам?
Ги терам децата макотрпно да работат повеќе од што мислеле дека можат.
Можам двојкаш да го натерам да се чувствува како шампион.
Можам петкаш да го натерам да се чувствува тажно.
„Како се осмелувате да го трошите моето време со нешто помалку од вашиот максимум?“
Можам да ги натерам да седат 40 минути без збор да кажат.
„Не, не може да работите во парови“.
„Не, не може да ме прашаш, спушти ја раката“.
„Зошто не те пуштам да одиш во тоалет? Затоа што не ти се оди, досадно ти е, така?“.
Ги правам родителите да се уплашат кога ќе им се јавам во 7 вечер.
„Добровечер, овде Анон, се надевам не Ви сметам. Само сакав да Ви пренесам нешто што Вашето дете го кажа денес во училиште. На најголемиот неранимајко му рече: Еј, остави го тоа дете на раат. Јас се уште плачам понекогаш, зар ти не?“.
И тоа беше најхраброто нешто што сум го видел досега.
Правам родителите да ја видат вистинската слика за нивните деца, и за се она што можат да го постигнат.
Знаеш што правам?
Ги терам децата да прашуваат, да критикуваат, да се извинуваат искрено.
Ги терам децата да веруваат во себе, да го следат своето срце.
И ако некој некогаш ти рече „ти не се замараш на работа“, покажи го средниот прст.
Еве, да ти појаснам, како би знаел дека ја говорам вистината.
Наставниците, наставниците се замараат да направат промена.
А сега, што правиш ти?
(C) Taylor.
Sungerot Bob
Живеј го животот
- Член од
- 7 август 2012
- Мислења
- 32.391
- Поени од реакции
- 36.508
Драга Кајгана,
Има луѓе што постојано гледаат што прават другите луѓе, само од тоа стојат, си тераат сеир, коментиираат кој е дно, кој е неписмен, а себе си самите не се гледаат каква канализација се. Кажи им дека се ситни и трули во душата
Има луѓе што постојано гледаат што прават другите луѓе, само од тоа стојат, си тераат сеир, коментиираат кој е дно, кој е неписмен, а себе си самите не се гледаат каква канализација се. Кажи им дека се ситни и трули во душата
