Оправдан злостор...
Прво, никој од нас нема право да осудува други поради украдено лепче, убиство поради освета, убиство во самоодбрана, неверство итн. Секојдневно се фаќаме во ситуации како ја префрламе вината на некој друг, дека светот е ваков каков што е поради таквите како него.
Се начитав постови каде сите зимате примери од туѓ живот, а на никој не му текнало малце објективноста да ја насочи кон некое негово злодело.
Не велам дека секогаш заклучокот би бил погрешен кога ги гледаме работите од страна, некогаш нешто е и повеќе од очигледно за да се навлегува во него. На пример:
Во војна, секогаш има 2 страни. На едната страна е поробениот народ, кој е измачуван и тероризиран и со сите сили се бори за слобода и подобра иднина за наредните генерации, додека на другата страна се “нивните господари“ на кои не им е важно колкава болка ќе нанесат на многу мајки, татковци, деца се додека имаат марионетки со кои ќе се иживљаваат.
Дали целите што треба да се постигнат со борбата, на двете страни тежат исто?
Нц, не би рекла.
Во голем број случаи, нашата субјективност не спречува да ги гледаме работите онакви какви што навистина се и правилно да оцениме, и често оценуваме нечие (зло)дело според субјективните чувства, а не според фактите, со кои не секогаш сме запознаени, што пак ме носи до тоа да напоменам дека не сме воопшто компетентни за да судиме на неко друг и дека за промена треба малце да се сконцетрираме на нашиот одраз во огледало наместо да гледаме погрешен на некој друг.