Во војната на дедоми, тој и ,,другарите,, биле на спротивната страна со типовите какви што ги имам наведено. Дедо и ,,другарите,, откако се справиле најпрво со окупаторите после им ебале матер на ,,горенаведените,, и создале држава во која немало многу место за арамии и алапачи као ,,горенаведените,,. Дедо умре како горд борец, горд на слободата која ја извојувале и горд на државата која ја изградиле. Никогаш не се каеше или жалеше за тоа што го прежиевеал во војната, за ранувањето, за сите ужаси.... беше среќен што за своите деца и внуци обезбедил иднина.... После дојдоа ,,горенаведените,, и украдоа се што можеше да се украде. И да, навистина треба да си многу глуп да гинеш и да си ги оставиш децата сираци додека арамиите си ги сончаат стаповите на некоја плажа, и кога се ке биде готово тие пак да ти се вратат како власт.