bucio
Урбан индијанец.
- Член од
- 8 јули 2008
- Мислења
- 16.330
- Поени од реакции
- 7.799
Жустин од Маркиз Де Сад ја имам читано е тоа е врв, човекот го сметале за луд кога ги пишувал неговите дела во тоа време дури и неговиот син се срамел од него па има запалено негови дела кои што денешната литература е сиромашна за нив.
Инаку за Жустин и филмот го гледав кое срање е тој филм треба да се забрани го уништува неговото литературно дело. А книгата каков ефект имаше врз мене се попаљив кога ја читав при првата поза г6 на ф4, после ми се згади од педерскиот секс како го опиша ќе ја прекинев со читање за малку. И на крај бев шокиран ќе видите зошто ако ја прочитате ритуали ова она, ама човекот ја пишал вистината гледајќи ја книгата од овај аспект сигурен сум дека и ден денеска се практикуваат тие перверзии...
--- надополнето ---
--- надополнето ---
Justine (original French title Les infortunes de la vertu) was an early work by the Marquis de Sade, written in two weeks in 1787 while imprisoned in the Bastille. It is a novella (187 pages) with relatively little of the obscenity which characterized his later writing as it was written in the classical style (which was fashionable at the time), with much verbose and metaphorical description.
A much extended and more graphic version, entitled Justine ou Les Malheurs de la vertu (1791) (English title: Justine, or The Misfortunes of the virtue or simply Justine) was the first of Sade's books to be published.
A further extended version La Nouvelle Justine ou Les Malheurs de la vertu (The New Justine) was published in Holland in 1797. It was accompanied by a continuation, Juliette about Justine's sister. The two together formed 10 volumes of nearly 4000 pages in total; publication was completed in 1801. This final version, La Nouvelle Justine, departed from the first-person narrative of the previous two versions, and included around 100 engravings.
Napoleon Bonaparte ordered the arrest of the anonymous author of Justine and Juliette, and as a result Sade was incarcerated for the last 13 years of his life. Napoleon called Justine "the most abominable book ever engendered by the most depraved imagination".[citation needed]
The book's destruction was ordered by the Cour Royale de Paris on May 19, 1815.
Инаку за Жустин и филмот го гледав кое срање е тој филм треба да се забрани го уништува неговото литературно дело. А книгата каков ефект имаше врз мене се попаљив кога ја читав при првата поза г6 на ф4, после ми се згади од педерскиот секс како го опиша ќе ја прекинев со читање за малку. И на крај бев шокиран ќе видите зошто ако ја прочитате ритуали ова она, ама човекот ја пишал вистината гледајќи ја книгата од овај аспект сигурен сум дека и ден денеска се практикуваат тие перверзии...
--- надополнето ---
А бе камо е Жустин од Де Сад, поимот садизам потекнува од него а го нема на листава.Постои и листа на најеротски литературни дела:
1. „Фани Хил“ - Џон Клиланд (првата британска „порнографска новела“, која е забранета поради „непристојната“ содржина во 1821 година).
2. „Госпоѓа Бовари“ - Гистав Флобер (објавена по судскиот спор во 1857 година. Приказна за бунтовноста на жената против верноста, преданоста и бракот).
3. „Љубовникот на Лејди Четерли“ - Д.Х. Лоренс (официјално објавена во 1960 година. Експлицитно секс-четиво).
4. „Улисис“ - Џејмс Џојс (забрането поради експлицитните сексуални сцени во 1930 година. Еротска фантазија).
5. „Брегот на Венера“ - Анаис Нин (напишана во 1940, објавена во 1975 година. Книга за сексуалните фантазии на жените).
6. „Раковиот напоредник“ - Хенри Милер (напишана во 1930, објавена во 1961 година. Полуавтобиографска книга за сексуалниот живот во Париз во 1930-тите).
7. „Болката на Портној“ - Фили Рот (објавена во 1969 година. Кратка историја на мастурбацијата и желбата за секс).
8. „Страв од летање“ - Ерика Јонг (објавена во 1973 година - феминистичка еманципација на сексот со непознати мажи).
9. „Базенска библиотека“ - Алан Холингхрст (1988 година, роман за промискуитетниот живот на хомосексуалците во Лондон).
10. „Глас“ - Николсон Бејкер (1992 година - приказна за сексот по телефон).
Сте читале ли нешто од ова, и каков коментар би дале?
--- надополнето ---
Justine (original French title Les infortunes de la vertu) was an early work by the Marquis de Sade, written in two weeks in 1787 while imprisoned in the Bastille. It is a novella (187 pages) with relatively little of the obscenity which characterized his later writing as it was written in the classical style (which was fashionable at the time), with much verbose and metaphorical description.
A much extended and more graphic version, entitled Justine ou Les Malheurs de la vertu (1791) (English title: Justine, or The Misfortunes of the virtue or simply Justine) was the first of Sade's books to be published.
A further extended version La Nouvelle Justine ou Les Malheurs de la vertu (The New Justine) was published in Holland in 1797. It was accompanied by a continuation, Juliette about Justine's sister. The two together formed 10 volumes of nearly 4000 pages in total; publication was completed in 1801. This final version, La Nouvelle Justine, departed from the first-person narrative of the previous two versions, and included around 100 engravings.
Napoleon Bonaparte ordered the arrest of the anonymous author of Justine and Juliette, and as a result Sade was incarcerated for the last 13 years of his life. Napoleon called Justine "the most abominable book ever engendered by the most depraved imagination".[citation needed]
The book's destruction was ordered by the Cour Royale de Paris on May 19, 1815.