Вечерва, овде, без тебе... Како да се гледам за момент од далеку,како да сум се одвоила од моето тело и од некаде си се гледам себеси колку сум само во мизерија, а ништо не правам да излезам од неа, или незнам како, или немоќна сум.... Незнам, повеќе стварно незнам...
Факт е дека ме уништи.... Или не, подобро речено ти ништо не направи, јас самата си се уништив. Барем да ми направеше нешто лошо да знаев зошто страдам.
Или ме повредуваше и ти.... или повредувањето беше неизбежно, а ти само го одбра она помалото и го засече од корен она што можеше да биде поголемо.... поголема болка...
Што и да беше.... сеедно!
Вечерва, овде.... уништена сум, на дното, и бесна колку на тебе, дупло и на себе за се што ми направи или за се што си направив....