Ваша поезија!

[Devil-King]

Штом се будам на сабајле си ја барам кај ми е,
Шољичката моја мила така да ми разбие,
Ка- Какам кога се нервирам во друштво или сам,
Ама ич ич не се секирам какат сите шо ги знам!!

Рефрен: (Двапати да го повторите зш ке се караме)

Ка-ка-ка-ка Какамеее,
гајле си немаме,
кака цела нација,
со гаранција!!


Абе гомно ке те стегне
какај кај шо ке ти текне
од какање нема срам.
Од баба ти до Внука ти,
Од Дедоти до брачед ти,
Обожаваат какање.
Сери, гнети, какај, дуфај
не се плаши, не се пукај
испосери се.
Иди дома на шољата,
испосери два ролата,
и за мене хеј. оу јеее

Рефрен: (Пејте го дур не ви се присери од него)

 

[Сатори]

Садо-мазо љубов

Ја везеше маглата под мојот фустан,
мило, нежно, наивно скокоткање,
како виолини заглавени во шуплина,
како јазик што се испреплетува со грубоста.

Садо-мазо за хејтерот и дамата!

Допри!
Силно, веднаш, длабоко!
Да ја собереш во пехар течноста,
илузијата на невиноста.

Садо-мазо во внатрешноста на нашите црнила!

Поклонувај ми се додека ти се покорувам,
бакнувај ме додека те загризувам
и вдахни ми воздух,
додека јас мојот на подарок ти го давам.

Садо-мазо проекција на љубовта!

Мирни се брановите во нашиот кревет,
кога лутаме во ноќта наменета за месечарите,
само една малечка карта останува,
јас, ти, љубовниците.

Садо-мазо на продажба!

 

[даки]

Р А З Б У Д Е Н

Исчезна,го нема светот на фантазии
дали се разбуди од долгиот сон
дали морници те лазат,исплашен
штом разбуден гледаш,не сонуваш.
Таму се е чисто,гола вистина
те јадат изумрени црви
смртта поинаква ќе ти се чини
ќе посакаш да те успие.
Нема борба,се предаваш
лажното јас маски симнува
те предаде,те отфрли
сам си со своја бедотија.
Плачи,исплачи се
сам си на овој свет
свет кој лажно го претставија
живот кој со лаги се накитија.
Тие сеуште спијат,не се будат
маски не тргат,добро им стојат
многу ликови во животен театар изиграа
сеуште се главни со лажни ликови.
Ќе посакат да се разбудат и тие
но за нив веќе ќе е доцна
нив ниту мртвите црви ќе ги јадат
нивното јас ќе ги проголта.

Даница Петровска „08„

 

[даки]

Уста отворена
лаги истура
не,твоето јас се прекрива
грмотевици во душата
ме фатија во сопствената стапица
лагата повторно заживее
ѕидови се ѕидаат
пајажина душата ја прекрила
лажен збору исчезни
демонот во мене урлика
гребе со своите нокти
ја распара...
сега плаче и крвари.

Лага
Даница Петровска „08„

 

[Devil-King]

Блуз за мојата комшивка


Ти,ти митро мори
Со гајтан веѓи некубани
Со усни големи и корави
Со очи гурелави и ќорави
Твојот изглед секогаш
Се сведува на твојата дебелина
Со широк стомак надвиснат
Над твојата путка "невина"
Од тебе се шири, непријатна арома
И секој од неа би паднал во кома
и би го убила секое, хлорофилно растение
на растојание од 10 км
О митро,со твојте мрсни коси
Би отворила и рафинерија,
Со твојте уши со кал
Би отворила и оранжерија
О митро мори
Со твојот гз во форма на питулица
би го малтретирала секое невино столче
Со твојте надвиснати цицки,
би учествувала во бомбашки напад.
О митро мори...
Дали земјава тебе уште те крепи
Па не си ти за овде..
Кај ѓупците во тризла
на секс забава одеше
за 100 денари со нив се водеше.
О митро мори...
И лепо друштво имаш ти
Пеце Жабето неразделен другар
А некоаш и со цела тризла
Знам, ти имаш жал за секого
не можеш да го гледаш кај што пати
па му даваш гз,веднаш штом ќе те фати
О митро...немам зборови, но имам ноти
И во моментов,Рамче над тебе се поти
Ти го гнасиш прилепов наш но да те
обработи добро, не се најде маж......

 

[cernodrimski]

Од Егејот крик страотен одекна
Крик страотен пол горчини
Крик страотен полн болки

Од Пирина крик страотен одекна
Крик страотен пол горчини
Крик страотен полн болки

Од Вардара крик страотен одекна
Крик страотен полн горчини
Крик страотен полн болки

Крик Македонски е тоа
Македонија од болка крик испушти
Македонија од горчини крик испушти

Еј вие чеда мои Македонски
Што со млеко чесно ве доев
Што со љубов чиста ве чував

Зарем име мое ви се згади
Штом кум нов на трпеза каните
И гозба спремате

Зарем на светост ќе плукате
Гробови ќе газите
И сон андартски ќе исполните.

Крик Македонски

Никодин Чернодримски

 

[даки]

И Р О Н И Ј А

Не заситен со безживотност
накитен со твоето ништовно постоење
не гледаш,не слушаш ти безживотие,
коски глодаш,со крив крст венчаваш.
Солзи солени од очи
јад што не го гледаш,
се храниш од болка
вресок кој не го слушаш.
Ги заборави гладните,
жедните за капка дожд молат,
нахрани го,напој го своето стадо,
дај им ја смртта да почиваат во мир.
Правдината ја заборави
како молк одекнува во пустелија,
таму каде што се коските
таму каде немирни души шепотат.
Ги бараат своите коски
своите не родени деца
сите пролеани мајчини солзи
плач затаен од глас немоќен.
Не се сенки ниту духови
туку немирни души кои талкаат
го бараат патот на правдината
пат затрупан со црнила и змии отровници.
Не можат спокојно да заспијат
мирно да почиваат во глувото доба,
крстот им се поместил
крстена вода им се заматила.
Сега како сенки лебдеат
правдина заслепена бараат
црни соколи што гробот им го клука
три имиња со катанец заклучија.

Даница Петровска„08„

 

[Goddess of Chaos]

Тенките раце на демонскиот акробат
Секогаш замислено везат.
Конец кој не се одврзува,
Јазол кој ќе се вкопа необјасниво длабоко
Во ерупцијата на животна енергија
Мешавината сплотена без рецепт
Сама се готви на огнот.


Змејот ме вплете во својата шара,
А не бев бисерна, смртна принцеза.
На аглите на усните и зглобовите на прстите
Секогаш мириса на сонувана, позната земја.


Тенките раце на демонскиот акробат,
Нежно ми ја кројат оддишката.
Секогаш продираат точно каде што посакувам
Ми ја зашиваат судбината се подлабоко во својата.

Почвата од која некогаш бил искорнат зол корен, секоја пролет се посвежо се оплодува.​

 

[Devil-King]

Maрее имааа уреееед клима
лади мозок и во зима
зимно време ветар дува
дрка тресе бог да чува

Многу сум нервозен
незнам шо ми стана
сакам да ја гушнам
маре маријана

Маре имаа урееед климаа
лади мозок и во зима
зимно време ветар дува
дрка тресе бог да чува

 

[Serpico]

Н.
Ан.
Бан.

Д.
Од.

А.
Ма.
Ема.
Тема.

Нека стои за поука, Вик.
Ако ептен мислиш дека треба да лета мислењево, мани го

 

[Nemiseverue]

Кога би го вратил времето назад,
дали би дозволил малите џуџиња да поминат неприметено,
дали би се претворил во нешто друго,
за потрагата кон повисокото добро.

Би се разбудил ли од сонот,
и секој шум во него навидум,
би го слушнал ли како гласен крик,
би скокнал ли од креветот?

Да,
убеден сум,
кога би го вратил времето,
иднината би изгледала како сегашноста заради промашеното минато, сепак.

Прашањата секогаш би биле исти,
ликовите неминовно би биле тие,
проблемите несомнено би ги немало,
само жртвите ќе беа поинакви.

Само за убаво нека е. Ова е среќна песна, ако личи поинаку, аматер сум. :nesum:
:icon_razz:helou:

 

[даки]

М А С К А

Во просторот и времето
лета сина пеперутка
фантазија во илузија
илузија во фантазија.
Проклети маски,
недопирливи,безбојни
црни дупки,празна насмевка
бели погледи, скриена тага.
Сон сонува,
душа сина пеперутка
крик во времето и просторот
о,па тоа сум само јас маската.

Даница Петровска „08„

 

[МургоДШит]

Оп, шлап, прд.
Оп, шлап, прд.
Штрц, оу не.

Морнинг афтер
Напиј се
Утре сабајле.

 

[даки]

[FONT=&quot]Хаос[/FONT][FONT=&quot][/FONT]
[FONT=&quot]Омраза
неискреност
злокобно доаѓање
хаос се реди
глава гласови слуша
оди си
остави ме на мира
несакам
да ве слушам
несакам да ве гледам
треска
грчеви
параноја
тука се
ѓаволи демони
судат
пресудуваат
јас морам
јас сум тука
пресудувам
пресудуваат
во пепел се преправат.[/FONT][FONT=&quot][/FONT]
[FONT=&quot] [/FONT]
[FONT=&quot]Даница Петровска.[/FONT]

 

[Goddess of Chaos]

Репресија и агресија, тенка бела завеса врз лицето
Да не дадам, да не видат
Како замолкнува сонцето.

Мазна дланка на крајот од скршена рака
Кожата е нежна, но духот под нејзе бавно солзи
Туѓи синџири на моето грло.


Делкај, крши
Колвај, раскрвари
Лизни, заведи ги
Кажи им да те ослободат!

..сега побарај прошка, седни.
Втисни малку шепот.


Мазно срце во исплашено дете
Со векови седи на работ на тајниот премин
На пат не се тргнува без поздрав.


Кататонија во дисхармонија, околу мене наелектризирана прашина
Да не кажам, да не чујат
Кaко гние свилата.


Во жално незаситен воздух, рацете ќе истечат.
Да не допрам, да не знаат
Дека стои и времето зачудено.