Ваша поезија!

[Kuceto]

Без тебе
​

Ми требаш во овие мигови празни,
кога ми недостига љубовта од нашите сказни,
кога ме притиска некоја чудна тага,
а желбата да те видам во срце се раѓа.

Затворам очи и во мисли те барам,
низ спомени драги,како во сликовница шарам.
Сон си ти што го сонувам често,
бакнеж нежен што го измамувам вешто.

И неможам вака,нешто во гради ме сече,
а некој таен повик кон тебе ме влече
знам морам да те бакнам барем еднаш
чекај ме малечка,доагам веднаш.

Ова го имам напишано пред едно три,четири години,кога бев,а и сеуште сум лудо вљубен во едни маслинести очи,инаку повеке пишувам проза,поточно книги за тинејџери,но за жал сеуште не сум издал ништо.

 

[Kuceto]

Засекогаш сам
Доволен е само поглед кон твојава слика,
и веднаш минатото кон тебе ме вика,
едни бакнежи што како оган печат,
едни усни што само љубов ке речат.

А јас молчам,од сите кријам,
и со чаша вино тагава ја мијам,
кафани свират,секаде музика и песни,
а мене никако да ми олесни.

Минуваат денови,како планини тешки,
и гледам други се учат на моите грешки,
а од неми усни само прекор се слуша,
сега си сам,само ти и ранетата душа.

Уште нешто од тоа време,имам и некои други,од детските денови,па ако добијам пофална оценка можеби ке ви ги напишам.

 

[Devil-King]

Брала мома капини
Брала мома капини
во попови градини
брала мома капини
брала мома капини
во попови градини
не се бели цвето мори цвето
не се бели цвето мори цвето
кога тргнав во туѓина
туѓината пуста да останит
ај што си бевме
целото друштво
сите пијаници
во наше село
чешма шарена течеше вода студен (Поздрав до ЈСП комуналец шо ни напраеја чешма в село)

 

[Medea]

Средба


Душка носе влажно низ лисја во паркот
златно жолто крзно игра и прета
стојам настрана, чие е? Да го вратам
нема ни околувратник ни ништо
а сладок е, за дома би го зела
да ме грее кога учам, да ме смее кога фрчам..
Патник на четири ноџиња.
верен другар кој нема да сака да го бањам
приказна си правам, веќе е мој
само да можев името да му го знам..

Аполон!
Аполон!
Врати се, куче лудо!...
Глас продорен од маж во сино
како гром од небо Боговски ме следи
Мое е, ми вели, фала што го прибра...
Немирен е, како мене...
Отворена уста
и награда во очекување...
Сте за кафе?...
И онака сум овде на поминување...

 

[Paranoik]

Garden Of Pain

So, my face wasn't made for laughs
my body wasn't made for your sins.
But stop looking at me like you see nothing,
yet I have the right to breathe.
Come, take a look at my garden of pain
misery and seclusion I grow here.
Blood and sorrow, my two best friends
are trying to keep alive the death so dear.
So will you try to find my garden?
It will be easy - here is nowhere.
All of my flowers, existing for a moment
will follow me forever, everywhere.
Would you taste my garden's pure sins?
As I enjoy making love with my lust
the precious moment seems to be gone,
again I turned it into dust.
So, don't pretend to be something special.
I don't need another smiling happy trick.
Stop making jokes of my garden, so sad,
you will never be as strong as I am weak.


​

 

[burn84]

Мислам дека дознав каде си тргнала,
Следи го ветрот и изгуби се во светот
Твојата младост е покрај златната порта
Таму ќе не најдеш заљубени во земјата на чудата

 

[Сатори]

Го сакам времето кога стои мирно, некаде под мојот ум,
си играат слатки, шарени пеперутки,
плетат нишка на нечија прекрасна мелодија,
најубаво е да видиш малечко детенце со бела коса,
како ги потопува рачињата во водата
па да престанеш да мразиш,
бар на момент,
да љубиш повеќе од Месечината, Сонцето.

Стаклени обетки,
нурната во мазниот поглед, фикција на површината,
секоја вечер,
заспивам покрај него,
само сакам да тонам во белината.

 

[Avoid The Void]

Domain Of The Lost Souls

All I see is the colour of sadness
All I hear is the sound of silence
Piercing through my thoughts, this madness
Pure, murderous violence..

Hollow looks of too much vanity,
Ruined lives, relentless void
Abandoned by their sanity
Things we'd all like to avoid..

Sleepless nights spent wandering around
Searching for the missing piece inside you
Until you tumble on the ground
Surrounded by nothing else but the things you already knew..

Wondering if this circle ever ends,
Does it get any easier?
Thanking God you have your friends..
.. that's until, they too disappear.

In the End, you finally realise
Nothing is here to stay
We're all just copies we colourise
Waiting eagerly for The Day.

 

[Paranoik]

When You Speak About Yourself
In Fourth Person Singular,
Believe Me, It's A Sickness,
You Just Can't Be Normal.
Hey World!
You Make Me Feel This Way.
So Sad, I'm Flying Around,
Trying To Find Myself.
Where Am I, Who Am I, What Am I?
I Know, I'm Everywhere Around You.
I'mma Get You, Torcher You,
Kill You, And Feel Good.

 

[Medea]

Весели лица
го лажат ветрот
му се криват на секојдневието
ја плукаат секоја клише ситуација
сакаат да јадат шеќерна волна
да се валкаат по земја и да не им е гајле
што имаат 300 години
обврски и болови,
работа што ги мачи и заборава
врска што не ги исполнува,
сакаат да имаат нов поглед
да направат дете и со него да останат дете
да се смеат на автобуски станици
да немаат меѓи на дворот
ниту умствени граници...
Тие весели лица
сме јас и ти
сакаме да ја задржиме суштината на светот
во душевните калапи..
Не боли што се е лажно и тажно
сакаме да храниме гугутки и деца на улица
да спасиме куп животни
и да се мрзнеме гушнати на виулица,
да сакаме малку, да сонуваме многу
да пловиме низ себе за да ја откриеме плимата
да се задржи нашата миризба на среќа
како ветер кој носи спомени
и ни пишува по лицата..
Мали туѓинци облечени во тела на луѓе.

 

[Medea]

Пазар



Ништо нема денес
само празен лет од гугутки
Битпазарски чорапи, пет пара за 100
семки и студ закован за витрините и тезгите.
Сонцето лаже дека е тука
само гали носеви за да се насмевнеме
еве, давам кладба,
ќе заврне вечер
земи чадор кога ќе поминуваш од кај мене.
Купови ѓубре, меѓу гротеската на кучешкиот измет
и неколкуте клупи,
млади мајки дремат со своите деца...
Одам како невидлива,
барам причини за трошење под тротоарите
во процепите на најлонскиот свод во пазарот
бујрум девојче
што ти треба
спремна ли си за мажење
имаш предница за доење
и судбина за кроење...
Живот и ваму и таму
меѓу пиперки и лимони
одекнуваат молитви
бижутерија и албанска музика
и јас тука
Космополитна маргина.

 

[MorrisonKA]

зелено



продади ми
еднодневна бурлеска
зa зелено џуџе со тажни очи
и раскажи ги сите приказни
за жените со
пред-менструален синдром
пред целосно да ги
токсираме телата
снижиме френкфенциите
пробудиме енергиите
сецираме лошо варена шпагета
во фаза на алфа ниво

a, тогаш

смислата е дух што дреме
на работ од зелено шише
светот е само точка
во твојот зенит

 

[Сатори]

Прегризај ги јажињата на мојата болка,
додека полека влегуваш со прстите во меката кожа,
избели ги емоциите што се хранат од трња
и повлечи ја линијата над папокот,
воскресни ме,
дури и со пентерација.

Го проколнувам дрвото кога ја затварам вратата,
до следниот пат,
а веќе сум ги потрошила сите бои и зборови,
сум го бакнала левиот образ премногу пати
зошто колку подолго трае
толку повеќе ангели престануваат да дишат,
за моментот да потоне,
да ги распарчам усните
да се насмевнам,
благо.

Тогаш само излегувам,
се шетам по улиците во тенка ноќница,
истурам прав по сокаците
и молчам кога стигнувам боса до гробиштата,
а веќе е утро
и одамна светлината ги пробива сите мои погледи,
ништо не е поважно од калта на белината,
трагедијата на онаа кожа што ја нарекувам своја.

Екцентрична контраверзија на мислите.

Го најдов на мермерна плоча,
а тој ме пронајде мене во дрвена куќа,
сите плочки измачкани со крв на девици и пердуви од црни гаврани,
бар да можеше некој да ми навлезе во лудилото,
да ги исече јажињата околу вратот
и да го бутне столот под нозете,
мртва тишина
и грчење.

Ги прегриза јажињата на мојата болка
и штом стигна,
ме задави во вагиналниот отвор на реалноста,
за да можам да се пофалам,
колку се прекрасни новите црвени пердуви денес.

Болно потребна сатисфакција.

 

[Medea]

Можеби си луд
можеби имаш змија во соба
и јадеш на подот
но за мене си
поголем од небо
кај што завршува сводот.
Имам од тебе модринки на срце
милион шливки на врат и уши
но најубав си ми таков
како ветер низ олуци
тропаш глупости и ме носиш
низ себе.
Секогаш.
Еј знаеш ли
можеби си луд
имаш точак со три тркала
но те знам
како отсекогаш да сум те сркала.
Топол си, како оган
имаш се што сакам и можам
ти дозволувам
да бидеш дел од мојата лага.
Нов ред од моите низи
нова фабула на мојата сага.
Те сонував.

 

[Buterfly]

Болка, немоќ и борба да се преживее денот,
ќе издржам некако вечерва,
ама утре кого ќе гушнам?
Храбра сум јас, да, но до кога?
Избегав од мојот сон...
Ми се вришти! Ми се плаче!
Силна сум јас, не се предавам.
Избегав од креветот полн со воздишки
полн со мечти за кули и градови.
Немоќна и кршлива во себе
се борам со секоја минутка да не потпаднам.
Избегав од местото на злосторот,
гневна и грешна вриштам!
Избегав од нејзиното,
ти избега од неговото...
Ништо не беше твое, ниту пак мое.
Странци во ноќта тоа бевме ние,
градевме мостови и градови
само зошто?
Ризикував и се откажавме,
не се борев иако тоа го очекуваше.
Збогум и се свртев,
крилјата се скршени,
зборот не вреди,
спомените ко дим од цигара лебдат
Оваа песна е за тебе, за мене
и за вистинското време и погрешните луѓе​